druk

Pakket verdwaalt in drukte

pakketgift-1910965__340Blijkbaar is het nog steeds superdubbeldruk met de bezorging van online bestelde spullen. Te ruilen kerstcadeautje misschien?
Maandag  beloofde een winkel: vandaag voor elven besteld, morgen in huis. Het is me bekend dat dat niet altijd lukt maar toch vulde ik mijn boodschap in. Je hoopt het beste.
Dinsdag: Uw pakket is aangemeld bij Post NL.
Woensdag kwam het bericht van Post NL:  het is heel erg druk, Uw pakket komt  morgen  tussen...
Donderdag: heel erg druk, pakket komt morgen tussen…
Vrijdag: vandaag heel druk… pakket… morgen…
Ik vertrouw het niet meer en word er nerveus van.  God weet wat ze er hebben ingestopt, ik droom ervan. Krijg paranoïde ideeën over pakketjes die me vermijden.
Morgen durf ik de laptop niet te openen uit angst deze boodschap opnieuw te moeten lezen, anderzijds, stel dat het werkelijk aankomt.
OMG…
Ik zou me doodschrikken.
===

Visite

Het was een gezellige visite.

We aten veel (zit in de familie) en lekker, kwebbelden over van alles (zit nog meer in de familie) en spotten met het een en ander (zit het meest in de familie).
Niet dat we zo’n geweldige familie hebben, maar wanneer je elkaar niet te vaak ontmoet blijf je levendig zoals iedereen weet. Bijna iedereen.
Alleen, het is zo vermoeiend.
Waar ik voorheen uren kon ouwehoeren (excusez le mot) en dan opgeruimd de rest van de dag doorkwam, is het nu een opluchting wanneer een middag is volgekletst en we ieder de eigen weg gaan. ‘Hartstikke leuk, doen we nog een keer, doegdoeg en wel thuis. We bellen nog. Kijk je uit onderweg?‘

Deur dicht, theewater opzetten, bijkomen met een koppie. Uitrekken in de luie stoel.
En zo ging het.
Tot ik wakker schrok.
Het was donker, de thee nog donkerder en ik gedesoriënteerd.
De lampen brachten licht en besef:  we worden oud.
==

Sneeuwpop?

Dat zit er niet in met deze droge korrelsneeuw. Vriessneeuw. Glinstert mooi in zon- en lamplicht maar bouwen kun je er niet mee.  Met een natte tak trok ik een paar strepen door deze vogelhuishoed en dat was alles.
Ook mooi. Als je gauw tevreden bent.
—
De winter doet nog iets anders dan vriezen: het maakt me licht in mijn hoofd. Nee, niet door bier, wijn of wat dies meer zij.
Het is het buiten zijn. Vegen, scheppen, paadjes maken naar schuur en wasmachine,  matten op de sneeuw keren, en ik voelde me na een half uur dwarrelen als een maxi vlok.
Voor ik werkelijk door de lucht zou gaan en neerkwam in iemands tuintje ging ik naar binnen en maakte me een kop thee. Dat hielp tot ik het opnieuw probeerde.
Verder vermaak ik me met het tappen van voorraadjes water, ’s avonds de hoofdkraan dichtdraaien en ’s morgens weer open, cv hoog en terug -afwisselend rillend en zwetend- , slaapkamerraam openen en na een uurtje weer dicht doen, toch maar even naar buiten, deken voor raam (noordoosten) hangen, af en toe een telefoontje of appje doen (helaas te weinig appfamilie), oude boeken lezen, sudoku’s invullen en cryptogrammen.
Voor een alleense heb ik het best druk.
Maar tis beter dan verveling.
==

De zee en de plant

  Lola  schreef over een tripje naar zee. Goed idee, dat leek mij ook wel wat maar het zat er niet in.
Toen nam ik een stoel en ging voor deze impressie zitten en keek, net zolang tot ik weg droomde en dacht het geruis te horen.
Het was levensecht, zelfs zag ik de golven woest worden en schuimkoppen opkomen, ze sloegen neer op het strand, meeuwen krijsten, het water spatte van het doek en ik schoof naar achter voor de vloed.
Het zweet brak me uit, het was niet de bedoeling dat ik zou verdrinken.
–
Om tot de werkelijkheid terug te keren zette ik de stoel andersom. Misschien kalmeerde het.
Ik zag de kerstplant, de enig overgebleven versiering.
Daar had ik geen verbeelding voor nodig, die leeft echt al hoorde ik hem niet groeien.  Voor zolang het duurt, meestal hebben die dingen er gauw genoeg van maar nu liet hij zich nog bewonderen.
Zou een scheutje groeiwater helpen? Ik gaf het hem.
–
Een zee-beleving en plantenbezoek, een drukke  middag.
==

Een bucketlist?

Alsjeblieft zeg, die houd ik er niet op na.
Vroeger niet, nog steeds niet en het zal tot mijn laatste snik niet veranderen.
De oorspronkelijke  betekenis (Wikipedia) luidt anders dan die de mensen er nu aan geven.
Een bucketlist of loodjeslijst is een lijst met dingen die iemand nog gedaan wil hebben voordat hij sterft. Het woord komt misschien van kick the bucket, wat overeenkomt met de pijp uitgaan of het loodje leggen. Terminaal zieke mensen stellen soms nog een bucketlist op.
Van die laatsten kan ik me voorstellen dat er nog iets gedaan moet worden, rechtgezet of uitgesproken.

In de gezinsjaren had ik lijstjes, elke morgen zat er een in mijn hoofd, noodgedwongen.
Je zou maar vergeten de baby te voeden, peuter in bad te doen, poepluiers te spoelen, schoentjes te poetsen. echtgenoot wakker te maken (vroeger moest zo iemand ook verzorgd worden), boodschappen te doen, was op te hangen, buurvrouw te feliciteren, aardappelen te schillen, te koken, keukenvloer te dweilen, hond uit te laten, band van autoped te plakken, over de kat te struikelen voor je hem opzij had geschopt, en ik was nog niet eens terminaal.
Logisch toch dat ik nooit, absoluut nooit meer lijstjes maak.
===

.

Ingepakt

Dat de Internetwinkels het deze weken druk hebben valt te begrijpen.
Des te meer verraste me de snelle levering van een paar pakjes.
Iemand heeft in de haast alles uit de kast gehaald om een klein maar breekbaar pakketje veilig te verzenden.
Maar liefst ELF meter verfrommeld inpakpapier (ik heb het nagemeten)) en een stapel schuimrubber velletjes om een veel te grote doos op te vullen.
Het was lachen bij het uitpakken maar toch:  hulde.
–

Druk

Vanmorgen was het te vroeg.
Daarna was ik niet thuis.
Later had ik huis-werk.
Toen was het etenstijd.
Aansluitend volgde het uitbuiken en middagdutje.
Flink wat tuinwerk.
Telefoongesprek.
Na afloop van dit alles struikelde ik over een dooie muis. Binnen, midden n de huiskamer, gadverdamme. Twee dagen is Kat niet geweest en meteen ligt er een lijk aan mijn voeten.

Het kostte me minstens een uur voor ik over de schrik heen was en een ordentelijke begrafenis kon organiseren maar het is gelukt, het beestje ligt tussen de buxusplanten en rust zacht.
U begrijpt dat er treurtijd nodig was.
Die is nu om, een glas wijn helpt.
Morgen hoop ik in staat te zijn tot een beter logje, de wijn is niet koppig.
==

Schilderwerken


De schilder was er
Iemand die altijd zeer welkom is. Hoe mooi meubilair, vloer en stoffering ook zijn, verf (en behang) maken een woning pas af.
Met het resultaat ben ik echt in mijn sas,  telkens liep ik even naar buiten om de opgeknapte kozijnen te bekijken. Sjonge, dacht ik dan, wat zijn ze weer mooi.
Het waren drukke dagen.
Een binnendeur-met-ruitjes werd intussen van een nieuwe laag voorzien en dat moest natuurlijk ook bewonderd worden zodat ik tussen de buitenpartij en binnendeur heen en weer rende.
Al met al een vermoeiende bezighid.
Vanavond zaten zowel de schilder als ikzelf uitgeteld aan de eindkoffie, hij had niet alleen de klus geklaard maar was ook bekaf door mijn gedreven enthousiasme.
En nerveus omdat ik af en toe voelde of de verf al droog was zodat hij opnieuw de plekken moest bijwerken waar hij een hekel aan had maar het niet wilde zeggen. Er moest nog afgerekend worden.
Enfin.
Ik bood hem als troost een derde kop aan met een extra koekje.
En toen ik de rekening had voldaan was hij ook tevreden.
–