Kritiek leveren..

..een heikel punt.  Soms ook problematisch.  Je zegt het te hard. Of te scherp. Het wordt een twistgesprek.  ‘Je snapt het niet.’  ‘Bemoei je met je kippen’.
Je durft het daarom niet altijd, ík durf het niet altijd. Liever stel ik lafjes dat ieder zijn eigen opvattingen heeft. Ook discussieer ik niet graag omdat je het -naar mijn ervaring- zelden eens wordt  maar intussen wel opgefokt raakt bij het elkaar tegenspreken.
—
Onlangs begon iemand over, je raadt het, corona. Het vaccin was nep evenals de griepspuit, enzovoorts.
Aanvankelijk haalde ik mijn schouders op, plaatste na een paar opmerkingen toch een tegenzetje, de ander begreep het véél beter, maar na een paar minuten zweeg ik.  ‘Sorry, ik laat het hierbij.’
We lachten maar wat.
Enige maanden geleden werden ergens het geloof en de bijbel besproken.
Daar hoorde ik teveel wat me tegenstond en vroeg om uitleg.
De antwoorden kwamen snel, over en weer werden we al drukker, niet kwaad, wel verhit. Tot we stopten. Net op tijd maar hij vond het leuk, een echt debat noemde hij het.
Ik vond er niets aan,  herinnerde me waarom moeder mijn vader dringend waarschuwde met verjaardagen:  straks NIET over het geloof en politiek beginnen. Ze wist van wanten met man,  broers en zwagers. Vrouwen hielden zich toen nog gedeisd.

Dus ben ik een lauwe. Uiterlijk althans, inwendig maak ik me soms razend. 
Gelukkig, denk ik dan, dat ik langzamerhand heb geleerd om niets te zeggen.
Dat proces duurde wel lang, moet ik toegeven.
===

Alleen zus

Straks heb ik alleen nog maar een zus.
Deze gedachte kwam telkens bovendrijven vanaf het moment dat de rituelen na vaders dood een aanvang namen.
Bij het schrijven van uitnodigingen, de keuze van een kist, bespreken van kerk en kerkhof.
Mijn zus. Het verdriet spitste zich toe op dat besef, meer dan op het overlijden van papa.
In de kerk probeerde ik haar te visualiseren.
Het lukte niet, corona hield ons zelfs in schijn gescheiden.
We deden het met de telefoon. Zij in Canada, ik hier.
Lopend achter de pastoor naar papa’s graf werd de gedachte bijna een obsessie:  straks …
…godver, waarom moest het nou zo.
We waren er. Er werd gebeden en gepreveld, de kist zakte.
Een schep zand.
Een nieuwe gedachte. Nu heb ik alleen nog maar een zus.
==
ps
Stukje uit een lang verhaal. Niet autobio.
==

Virusvers

Een virus van vreemd origine
pakt Jan Piet en Klaas en Sabine
het houdt maar niet op
geen patiëntenstop
wie uit wil zit thuis droef te grienen.
–
Een boos vers is handig te schrijven
maar liever Corona verdrijven
met  gelijknamig bier
desnoods per koerier.
Een kater zal niet lang beklijven.
=

Koffiepraat in december

‘Heb jij wel eens ergens spijt van?‘  was een andere vraag die iemand stelde.
‘Wat heet, het is bijna mijn naam,’ antwoordde ik.
Dat soort dingen zijn echt decemberonderwerpen. Weemoed over het afgelopen jaar, beetje nostalgie en van het ene sentiment komt het andere.
Vanmiddag aan de koffie kwam het ook ter sprake, in deze dagen wordt teruggekeken, ‘alweer bijna een jaar…’.
Daar komt  corona nog bij, een thema waarover we  niet uitgepraat raken en dat overal een extra boosdoener is.
‘De laatste jaren weten we niet meer wie onze buren zijn, dat is door het virus nog erger geworden.’  Zelf vind ik dat een voordeel. ‘Met de hele straat iets organiseren is er ook al niet meer bij.’
Het was duidelijk dat hij dit jammer vond, ook een soort van spijt.
De rouwvraag kwam weer langs, met voorbeelden van gedeelde kennissen.
Ach ja.
Ook dit gaat over.
Naderhand kletsten we weer over gewone dingen.
Toen werd het nog gezellig.
==

Over talkshows en kleuren

De onderwerpen bij Jinek en NPO1 zullen vanavond weer te voorspellen zijn.
Corona – Wilders – Rutte – Islam.  Misschien nog een beetje VS.
Elk met de nodige kenners. Soms zinnig, dan luister ik.
Tenminste, als het ellendige decor van NPO1 me niet afleidt want ergert. Die vreselijk kleuren, van oranje-geel naar bruin of andersom, nog triester dan de jaren zeventig-keukens. Het deprimeert.
Flauw dat ik me laat inpakken door zoiets triviaals maar ik kan er niets tegen doen, ik kan er niet naast kijken of alleen het geluid aanzetten, ik wil de sprekers zien om ze te begrijpen.
Dan maar naar Jinek? Daar is de achtergrond beter maar schrikken een paar vaste gasten me af.
Zodoende kijk ik weinig talkshows.
Er zijn ook andere programma’s die het laatste nieuws bespreken. Nieuwsuur, bijvoorbeeld. De vorige presentatrice Marielle Tweebeeke vond ik de beste in dit genre, nu vergeet ik het.
Niet erg, de tv-wereld draait zonder mij ook wel.
–
Nu eerst een cryptogram vol zien te krijgen wat eigenlijk te moeilijk is maar ik moet en ik zal want ik wil het.
De lezer begrijpt intussen dat ik nooit de wereld zal redden, corona zal uitbannen, Jemen zal voeden, president zal worden of een andere nuttige bijdrage zal leveren.
Ik heb het te druk met puzzelwoorden en kleurtjes.
==

Gewoon.

De fotoklus is bijna klaar, ik kan me weer op het heden richten.

En watsienik?

Covid 19, corona, besmettingen, lockdowns,  als afleiding de presidentsverkiezing in Amerika.

Even kwam de koning er tussen maar die is al weer koest, voorlopig.

Natuurlijk, het is van belang dat we ingelicht worden.

Toch was ik blij met een paar pagina’s ‘gewoon’ nieuws in de kranten.
Al is niet alle nieuws even fraai, het lijkt gewoon. En dat zet je weer aan het denken.

‘Vind je dit gewoon? Mooi is dat.’

‘Maar, het is, eh… je weet wel, tirannie en oorlog, die dingen. Dat is toch gewoon zo?’
Tssss, treurig.
Nou ja, nu weet ik zelf niet meer wat ik bedoel.

Het zal de klok zijn die me uit evenwicht brengt.
Krijgen we de normale tijd terug, verlang ik naar de zomer van vorig jar toen corona nog niet uitgevonden was.

Het is ook nooit goed.

Gelukkig heb ik nog een stapeltje oude foto’s om over te piekeren.

Deze halfgesmolten kaarsen uit 2009 bijvoorbeeld.
Ik weet nog steeds niet wie die te dicht bij/op de verwarming heeft gezet.
=

Sombere gedachten van me afschrijven

Corona zit ook mij behoorlijk dwars.
Waar ik aanvankelijk aannam dat de zomer opluchting zou brengen en we terug konden naar ons mopperige maar vertrouwde leventje, kwam ik lelijk op de koffie.
Na de tweede golf een derde? Vierde? Nergens een opbeurend woord voor het verloop hierna, is er opnieuw kans op virussen via zoönosen? Gaan we ermee leren leven? Hoe?
Ik ben gestopt met zoeken naar informatie, de leerstof begrijp ik toch niet en dan nog, wat zou ik er mee moeten.
–

Tot zover de somberheid.
Jammer dat ik er niets tegenover kan stellen maar ik weet niets grappigs en de koekjes zijn ook al op.
Heeft iemand iets komisch’ te melden?
==

Bezoek aan de hemel.

Het was al even geleden dat ik de hemel bezocht.
Petrus’ reacties op mijn aankomst waren te nukkig, hij mocht me niet.
Toch wilde ik er nog eens naar toe en belde aan.
‘Jij weer… *zucht* …’
‘Ja en?’ reageerde ik,’heb je er last van?’
Hij antwoordde niet, ik hoorde het tiktik van toetsen en de deur zwaaide open. Niet ver, ik kon er net aan door.
‘ik wil graag even met meneer God praten, welke van de drie maakt niet uit… ‘ begon ik maar hij hief een hand op.’Weet ik al. Je kent de weg.’
En daar was ik in Gods bureau.
Meteen kwam ik tot rust, viel in een zalige fauteuil en slurpte van zijn zalige koffie.
Welwillend bekeek hij me.
‘Vertel het maar, Bertjens.’
‘Tja, eh, de toekomst voorspelt U nog steeds niet?’
‘Nee Bertjens, dat weet je. Denk liever zelf vooruit. Het gaat zeker over corona?’
Ik aarzelde.
‘Want’, ging hij verder ,’dat kan ik niet doen, de mensen moet het zelf zien uit te vogelen. Ik gaf ze toch verstand?’
Over dit heikele onderwerp hadden we al eerder aanvaringen dus dat liet ik rusten.
‘Tja’, schepte ik moed, ‘ik hoopte eigenlijk dat u, op grond van onze speciale vriendschap,  een goed woordje zou doen in de staatsloterij van 10 oktober…’
Er viel een stilte. En donkerte. God stond recht en wees me de deur.
–
Ik vrees dat het de eerste jaren niet meer goed komt.
===

Geslaagde avond

Aan gespreksonderwerpen geen gebrek.
Zoals

niezen in je elleboog na een slok koffie
fietsbel op winkelkarretjes, tegen sukkelaars

touwladders aan het balkon om trappen en liften te mijden

zinkend containerschip dat we zagen(zie foto) waarin niemand geloofde

vlooien met naaldhakken (leg ik later misschien uit)

verzakkende familie in Holland die we metroplannen zouden sturen

en meer van die onzin.

Je ziet, het niveau lag niet hoog, het plezier des te meer. Alleen al omdat we het even niet over corona en klimaat hadden.
Het kan, afstand nemen.

Voor één avond in ieder geval.
==

Enkele koppen

Trump  oppert de presidentsverkiezingen uit te stellen.
Ik wacht op zijn voorstel ze over te slaan en automatisch het volgende termijn president te blijven.
–
China, VAE, VS sturen raket.  Supertrio  naar Mars.
Het is te hopen dat er geen voorrangskruisingen zijn in de ruimte.
–
Geestelijke gezondheid in gevaar door constante corona-angst.
Ook dat nog.
Was ik al bang voor griep, loslopende wielrenners,  muizen, inbrekers, vampiers…
–
Drukke plekken in Amsterdam en Rotterdam wacht een mondkapjesplicht.
Demonstranten slijpen reeds de messen.
–
Ik mis de boeren op het nieuws.
Op reces?
–
Verder niets als narigheid.
Dat is geen nieuws.
===