Zuid-weer

Het was vanmiddag een pretje om te lopen of te fietsen.
Een enkele wolk met een zachte g, de jas kon los.
In het zuiden wonen heeft voordelen, in ieder geval wat temperatuur betreft. Brabant is weliswaar geen Zuid-Limburg maar je bent al een heel eind op weg.
Morgen 16-18° C, in de zon waarschijnlijk warmer.

De trekganzen doen er niet aan mee. Twee weken geleden hoorde ik ze al spektakelen en zag ze V-vormig vertrekken.
Ze doen maar.
Ik blijf hier.
==

Tienertijd

Bij het bekijken van vroegere foto’s bekruipt me nog steeds een licht gevoel van spijt.
Om het onnozele, het niet beseffen dat je helemaal niet zo lelijk, raar, stom,  en achterlijk was. Je was  nodeloos ongelukkig, zo zonde van de tijd .
–

Ik was de tiener die zich overal voor schaamde.

Te dun, te lang, lelijk, niet vlot, blijven zitten in de brugklas, in Brabant aangekomen was ik meteen het langste kind van het dorp, wat heet, van de regio. Compenseren kon ik alleen met leren maar ik had een hekel aan school.
–

Echtgenoot herkende het.
Hij zat vol puistjes (zei hij) en voelde zich altijd de mindere van rijkere boerenzonen die  pronkten met betere fietsen. Hij compenseerde door het hardste te lopen met voetbaltrainingen en later topscorer te worden, al was het  van het vijfde of zesde elftal..
–

Als bezadigd echtpaar bekeken we de foto’s, bespraken die tijd van onzinnig verdriet.

En dan deed een verlaat complimentje goed, al was het duizendmaal gezegd.

‘Zie je nu wat een mooie jongen je was?’

‘Weet je wel hoe goed je er uitzag?’

Maar toch, het spijtgevoel raak ik niet kwijt, niet helemaal.
=

Tegenstellingen

‘Mooie kindertijd?  Het zou wat, arm waren we en de kleren gingen van broer op broer, ook de sokken met gaten..
.-
Dat vond ik juist leuk, mooie petticoat van de ene zus, roze babydoll …
–
…haast nooit speelgoed, met sinterklaas,  een mikadootje of een plastic autootje….
–
een nieuwe pop was er altijd bij, en een boek of legpuzzel…
–
‘…de fietsen waren een ramp. We konden de banden er beter afhalen zo slecht waren ze…
–
…ik kreeg de Gazelle van de andere zus, glimmend gepoetst en een spiksplinternieuwe bel erop…
–
.en…  Je lacht me uit! Je gelooft me weer niet hè?
–
Proest. Jij  mij wel?
===
Het was een spelletje geworden, de eerste jaren.
Man mocht graag verhalen van zijn superarme jeugd in een Brabants plattelandsdorpje.
Ik overdreef graag met mijn moderne zussen uit Holland.
Flauw spelletje maar toch,  we beseften het zelf niet maar hadden ongeweten een manier gevonden om de verschillen uit te leggen en elkaar tegemoet te komen.
Verliefd zijn was zo gek nog niet.
-==

Oog en vee

Binnenkort naar de staaroperatie.

Nog even de vragenlijsten doornemen, heel goed.
Er kwam een telefoontje met een extra vraag: Bent U de laatste weken in aanraking geweest met levend vee, bijvoorbeeld varkens en kippen?

 Nee, maar we zitten er hier in Brabant  midden in.

– O, eh ja. Haha. Ze hing op.
Natuurlijk was mijn opmerking niet leuk.

Er zat ook iets van sarcasme in mijn antwoord. De artsen wéten dat het hier vergeven is van dit soort vee. Doen ze daar iets mee?

Al maak ik me niet vreselijk druk om milieu en klimaat, (wat komt dat komt), ik denk wel eens na. Niet te diep, ik heb zelf nergens verstand van.

Dan kom je al gauw op politiek niveau en dat kunnen we beter aan deskundigen over laten. Deskundologen.

En dan vraag je je weer af wie de deskundige of -oloog is.

Nou ja.

Ik ga gewoon naar de staaroperatie.
=

En nu de lente

Hier en daar zag ik al weblogs met mooie beelden, fleurig, lieflijk, opwekkend ook.
Daar kan mijn tuintje niet tegenop.
De tulpen zijn bijna uitgebloeid,  voorzichtig verschijnt een beginnend minibloempje maar de planten in de schaduw vertonen de meest serieuze plannen, snap je dat nou? Hebben ze hier zo’n beetje warmste tuin van Brabant, bloeien die het eerst.
Ze zullen toch geen mutaties hebben opgelopen?
Je weet niet wat vreemde virussen doen,  straks groeien er k+k kerstbomen uit. Of zeewier.
Enfin.
De ooievaarsbek, Indische aardbei en dit kruipkruidje (zie foto, ik weet de naam niet) vertonen bloesem.
Zonloos.
Een wonderlijk begin.
–

Politiek

Geen prettig onderwerp maar af en toe moet ik wat kwijt.
Thierry, bijvoorbeeld.
Over het ventje persoonlijk zal ik mijn mond houden.
Maar dat een groot deel van Brabantse boeren achter hem staat gaat me boven de pet. Denken ze echt dat FdD beter is voor de boeren dan het huidige kabinet en dat het Forum perfect is?
Stel je voor.
Ex-CDA-ers die weer voortkwamen uit de KVP; zij verruilden de katholieke vuist in 1980 voor een duffe christenmix en deze keer voor een ijdeltuit pur sang.
Blijkbaar is geloven  een hardnekkige gewoonte of eigenschap.
Gaan ze nu ook nieuwe gebeden in elkaar zetten? Bidprentjes invoeren?
Ochtendgebed voor Beter Boeren en-de-Forumzegen-toe?
Maïs inwisselen voor witte rijst?
Varkens, bieten en kippen veredelen?
Democratische vergunningen verdelen?
=

Krachtige storm

Moet je zien hoever onze provincie al is weggeblazen.
En ik wou niet eens naar Duitsland.

Een onbevredigend einde

Vanmiddag troffen we de De Rattenvanger van Hamelen
Hij drentelde rond de kerk en keek zoekend om zich heen.
– Kunnen we U helpen meneer?
– Dag dames, weet U misschien waar ik moet zijn? Iemand  zou me ontmoeten in de Kerkstraat in Brabant.
– Dat is hier, zeiden we, wie moet u hebben?
Hij haalde zijn schouders op.  – De anonieme beller. Uit een anoniem gemeentehuis.
Nou zeg, dat is lastig.
– Hoe zag hij er uit?
-Dat weet ik juist niet, hij had alles afgeschermd. Hij zei  alleen dat ik in deze regio moet zijn om dieren bijeen te muzieken  en weg te lokken. Wat denkt U, had ik het moeten weten en om welk soort gaat het?
We keken elkaar aan.  -De varkens.
– Nou U het zegt… de Hamelenman snuffelde. We knikten, -ziet U wel?
Hij haalde een fluit tevoorschijn en blies een paar noten. Prompt hoorden we geknor en schommelden er een paar dikke biggen te voorschijn. We riepen ‘hoera’ en ‘gaat U vooral door’.
Hij hield op.
– Dat wil ik wel doen maar wie betaalt me? De beller ken ik niet en voor niets doe ik het niet. Weet U wel wat een varkensasiel vraagt per dier? U hoopt toch niet dat ik ze de rivier in jaag?
Oef. Een tegenvaller.
– Misschien een zacht prijsje…?
– Geen denken aan, daar zijn er al teveel van. Ik kan U wel op de Hamelenapp zetten, oké?
Tja. Er zat niets anders op.
Hij zei bezjoer en wij riepen houdoe en gingen met spijt uiteen.
==

.

Klein spul

Nog meer opschoons. Dit was voor een schrijfclubje.

Al die regen
gatverdamme
maakt mijn hersens
tot een lamme
en een letterlege boel.
–
Zie me zitten,
suf te wachten
op een nobele
gedachte
uitgeteld in luie stoel.
©Bertie=

Door stikstof nu weer actueel:

Denkend aan Brabant zie ik wagens vol varkens
grommend langs oneindige maisvelden gaan.
(Met dank aan Marsman)
©Bertie=

 

Brááf!

Zo gaat het nog even door, 25 punten in totaal.
Het is een kindermisboekje uit 1954 en zwierf  vroeger rond van keukenla via dressoir naar rommelschaal en weer terug tot ik het bij de nalatenschap van mijn ouders vond. Het ligt nog steeds in onze boekenkast. Moe wilde het waarschijnlijk niet weggooien of ze hoopte op good vibrations naar het gezin, vroeger geloofde ze nog.

Ons leven overziend kan ik niet zeggen dat al die oproepen tot braafheid geholpen hebben.
We waren geen cent beter dan de Christelijken, Gereformeerden, Hervormden, Joodsen, Protestanten en meer andersdenkenden. (die term…)
In Brabant, waar begin 1960 nog steeds het katholicisme heerste, waren de gelovigen ook niet volgzamer dan wij. Wel makkelijker, ze hoefden zich niet aan anderen te spiegelen: er was maar één kerk.

Maar goed, ik ken nog steeds het weesgegroetje en zelfs in het Frans, dit  door overmatig strafwerk van de leraar. Het gebrek aan onze braafheid deed hem af en toe de gal overlopen, vandaar. Zal hij echt gedacht hebben dat ons dit tot inkeer zou brengen?
Je vous salue…   😀
==