TV-serie Zijderoute.

Vanavond zag ik het eerste deel van De nieuwe Zijderoute.
https://www.vpro.nl/programmas/langs-de-nieuwe-zijderoute.html
Een aanrader voor wie geïnteresseerd is in de verhouding Sowjet Unie – China.
De vorige eeuw kwam aan bod, er waren gesprekken met de werkers die de vroegere  periode nog kenden en over de tijd van nu.
Ruben Terlouw en Jelle Brandt Corstius spreken de taal, resp. Chinees en Russisch. Ze doen het goed.
Mooie televisie voor de liefhebbers van documentaires.
–
Verder geen nieuws behalve dat ik wel een glas wijn zou lusten.
Ik neem niets.
Is niet moeilijk: geen wijn in voorraad, jammer maar ik overleef het wel.
In de koelkast vond ik nog een biertje.
Ook lekker. 🙂
Proost.
====

Op jacht

Binnenkomen. Rondkijken. Oogcontact? Afwijzing. Biertje. Opdrinken. Rondkijken. Knipoog. Biertje? Proost. Mee? Nee. ‘Doei.’
Bis.
Bis.
Bis.
—
Was het wat?  Zat er nog wat leuks bij gisteravond?
Neuh. Viel tegen.
Stomme pech. Ga vanavond met ons mee, ik weet een betere kroeg.
Oké.

Binnenkomen, groepje, babbelen, rondkijken, hautain, dansje, wegwuiven, minachting, fluisteren, grinniken, rondkijken.
bis
bis
bis
—
Hoe was het in die tent, zaten er mooie jongens?
Viel tegen, opdringerige lui.
Ga mee vanavond, naar die andere kroeg.
Graag.
===

Gedachtenstop

Dat lijkt me rustgevend.

Niet dat ik diep nadenk, het is meer een kwestie van piekeren.

Ligt er nog kaas in de koelkast

dacht ik echt zo pinnig over de kerk

waarom lukt een verhaal niet meer

en de rijmelarij is ook prut tegenwoordig

ik heb geen goeie broek voor de film

en meer van die onnuttige dingen.

Alsof ik niet zonder kaas kan
of de kerk wakker ligt  van mij

en een nieuwe broek die film mooier maakt.

Waarom denk ik dan zo?

Simpel, het overvalt me.

Niet druk genoeg met huishouden, zou schoonmoeder zeggen.

Ga er uit, zou moeder raden.

Neem een biertje, zei een zus.

Daar denk ik dan weer over,
die adviezen.
==

…en toen was er koffie

Kijkend naar Ilja Gort krijg ik trek, ik lust ook wel een glas wijn.
Maar er staat niets in de koelkast en kelder.
Nou ja, een biertje is goed genoeg.
Ach, ook niets.
Jammer, dan maar thee.
Je raadt het al…
Er is wel thee maar niet de donkere earl grey die ik graag drink.
Nog één poging: koffie.
Daar zijn altijd een paar soorten van, ik neem de oplosmocca en spuit er een dot slagroom op.
Die drink ik nu en proost op mezelf.
Letterlijk een bakkie troost.
Hmmm,  dat doet een mens goed.
Lekkerrr.
==

Kerstvlees

Over een week is het kerstavond.
Wij vieren alleen de avond. Met eten, en praten en drinken  en vullen eventuele pauzes op met nog meer epd.
Muziek erbij, wie weet iets op de televisie. Misschien een spelletje, kaarten of zo.
Klinkt heel decadent maar denk nou niet dat we de hele avond aan halve herten en grote kalkoenbillen zitten te knagen en daarbij liters drank erdoorheen jagen.
Vergeleken bij de reclameplaatjes doen we redelijk matig.
Grotendeels aardappel- en groentegerechten, bijgerechtjes, desserts en fruit.
En vlees, daar verheug ik me enorm op omdat ik het zo weinig eet. Rundvlees en kip. Daarbij een wijntje, misschien chardonnay, biertje. Jammie.
Zozeer verheug ik me dat ik al weken loop te likkebaarden door de slagersafdeling. Ze hebben me vast al horen smakken.
Tja.
Principes en je eraan houden, dat lukt niet altijd maar ik verzeker je dat ik ze na deze avond weer ga opbouwen.
Drie of vier keer per jaar eet ik een biefstukje als uitspatting waarbij ik het geweten troost met de gedachte: als iedereen zo weinig vlees at was er al veel gewonnen. Geloof me, als het zou smaken zou ik de koe overslaan en zelf het gras eten.
Maar ja, wie zou dan op mijn kerstmaal komen.
Kerstavond dus.
==

Toen we verbouwden. Semi auto-bio.

Eerst de tussenmuur afbreken.  Dat kon ik zelf maar stond al gauw in dubio, telkens na een paar meter een kruiwagen puin wegbrengen of eerst de muur aan gort slaan? Ik besloot tot het eerste.
Broer A liep binnen: eerst de hele muur eruit slaan, dan pas opruimen, dat is de beste manier. Ik haalde de schouders op en ging mijn eigen gang.
Broer B kwam ook kijken: heel goed, de rotzooi direct wegwerken.
Keukenvloer moest eruit maar wat een pech, de kangoo was er niet. Uitgeleend.
Zus C hoorde ervan en kwam ons de les lezen: had je nooit moeten doen, nu moet je met de beitel.… enzovoorts.
Man haalde de schouders op en ging met hamer en beitel aan de slag.
Broer D hoorde er ook van en verscheen met goede raad: huur een breekhamer , kost niet veel en…  Tja.
Daarna betonstorten, dat  was niet moeilijk maar wederom een goede raad.
Zus E liet weten dat we restbeton on-mid-del-lijk dienden op te ruimen ivm uitharden en dan werd het een zootje.
We  haalden de schouders maar weer op en zetten de molen aan.
–
Zo maakten we de klus af, dankzij of ondanks de adviezen tot er geverfd en behangen werd.
Je raadt het  natuurlijk.
– mooi kleurtje maar past dat wel bij…- weet je waar ze veel keus hebben in behang?- nee joh, ga naar…-  ik zou dat plafond heel anders doen- verkeerde kwast!!- ieee, heb JIJ dat uitgekozen??- enzovoorts.
Tenslotte waren we klaar en besloten een biertje te pakken op onze nieuwe kamer, romantische gedachten, samen gewerkt aan eigen huis. Dat soort dingen.
Toen kwam zus F binnenvallen met haar vrijer. ‘Biertje? Gezellig, wij doen mee, heb je er genoeg?’
We wezen slechts naar de koelkast,  hadden geen schouders meer over.
==

Weekeinde

Donderdagavond, aanloop naar het weekend.
Morgen rondkijken in de winkels, ook als ik niemand verwacht is een extra hap welkom, een snack of iets bij de koffie.
Glas wijn of een biertje.
Kinderachtig misschien maar ik houd het aan, dit idee.
Het biedt structuur, iets dat de gewone week afsluit en het leven net even plezieriger maakt.
Een overblijfsel van eerdere jaren, natuurlijk niet te vergelijken met de weekends in tienertijd, eerder een voortzetting van het gezinsleven.
In het weekend kon je lang opblijven, een drankje doen, iets lekkers bakken, onenigheid uitpraten en bijleggen en zaterdag langer in bed blijven. (Hardlopen in de vroege morgen was toen nog geen must).
Nu zijn die dingen niet meer nodig maar ik blijf bij die kroket en dat drankje.
Morgenavond.
==

weerpraatje

Heet hè.
Nou, snikheet.
Ik smelt zowat. Je kunt op mijn hoofd een ei bakken.
Ik zwem in mijn eigen zweet.
Zeg maar gerust loeiheet.
Of er een maxikachel brandt, ergens.
Vinden jullie dit heet?
Nogal, jij niet dan?
Ik was eens in de Sahara...
Dit is ook ’n beetje Sahara.
…en in Chili, daar…
Jaja, dat kennen we, bij jou is het altijd erger.
…hebben ze pepers  die…
Ach man, uitslover.
..een gat in je keel branden.
Dan zijn ze daar mooi gek.
Allemaal een zonnesteek.
Zeg dat wel, ik hou het bij een ijsje.
Of een koud biertje.
Maar in de tropen….
Schei toch uit.
Opschepper.
Pfffft…
Met deze hitte kun je geen normaal gesprek voeren.
==

… nee. Als je groot bent.

Als kind had je het gevoel te blijven steken rond het tiende jaar. Het schoot maar niet op en alle leuke dingen gingen je neus voorbij.
Uiteindelijk  was je zestiende verjaardag en mocht je meedoen.
Een deceptie, voor mij althans.
Ik schaamde me dood.  Pa en moe bekeken me trots en voor die glimmende gezichten mocht ik officieel een glas wijn of bier drinken, sigaret opsteken (andere tijden) en meepraten. Ik voelde me te kijk staan en was blij geen klasgenootjes te hebben uitgenodigd.
Ook werd ik geacht hiervan heel erg te genieten, godbetert.
Ik deed opzichtig mijn best me onhandig te gedragen. Dat was nodig om te verbergen dat ik al lang stiekem biertjes dronk en rookte.
Een zus en broer wisten dat. Natuurlijk. Ze grijnsden om elke beweging mijnerzijds en lagen krom toen ik als eerste mijn glas leeg had.
Enfin. Ik was groot.
–
Pa en moe hadden geen tijd dus geen notie van de gewoontes die hier in de dorpen rondom ons  normaal waren.
Meisjes uit mijn klas gingen op hun veertiende of vijftiende jaar naar de kermisdanszalen. Ze  rookten een sigaret, een enkeling had een vrijer. Werd geheel geaccepteerd zolang ze zich maar netjes gedroegen.
En dan je zestiende verjaardag feestelijk te moeten vieren met je zogenaamde eerste rook en glas.
Het ìs dat ik mijn ouders niet wilde teleurstellen maar anders…
==

Paasdrukte?

‘Tsunami aan toeristen dit paasweekend: hoe ontwijk je de enorme drukte?’
kopt De Gelderlander.
Het ligt er aan hoe je de dagen wil doorbrengen.
Keukenhof, auto’s bewonderen, meubels kijken, strand, speeltuin bezoeken, boswandeling?
Als ik bloemen wil zien ga ik naar de plaatselijke bloemenwinkel, daar is een pracht van een etalage.
Hetzelfde geldt voor de autoshowroom van onze garages.
Evenals de meubels. (in eigen huis zie je meestal ook tafels en stoelen)
Strand bouw je zelf in de achtertuin. Parasol, schep zand op het stoepie, zonnebril en ligbed.
Aan een speeltuin hoef ik niet te denken, godzijdank.
Een bos kun je bij elkaar fantaseren door langs de kamerplanten heen en weer te lopen.
Mocht dit allemaal niet lukken dan is er altijd nog een rustig café in de buurt.
En er zijn  afgelegen weggetje met bermen vol bloemen en gras. Heerlijk toch? Veeg de hondenpoep opzij en leg een plaid neer.

Zelf houd ik het bij thuis, al of niet onder het afdak, in of uit de wind en zon.
Met koffie, fris, ijs of een biertje. Of allevier als er visite komt. Dan gaan we eieren koken en -misschien- opeten en praten tot ze weer vertrekken.
Daarna een boek, tablet, weekendpuzzels. Mijn favorieten.
Af en toe wegsoezen. Wie een huisdier heeft neemt daar een voorbeeld aan,  strek de poten en knor zachtjes.
Er staat nog een telefoongesprek op stapel.
–
Ik verheug me op een toeristenloos weekend., laat die tsunami maar aan mij voorbijgaan.
Maar ik snap dat ik makkelijk praten heb, niet iedereen heeft een oudevrouwensmaak.
=