Elke zomer

Plaatjes van een vroegere zomer.
Er was er ook een van een donkere vijver, oplichtende bloemen en meer. Een stille zomeravond.
Ieder jaar verleiden deze avonden me tot het nemen van dergelijke foto’s.
Sfeer beïnvloedt me,  zelfs een droefhangend blad valt me op.
Bij deze serie herinner ik me echtgenoot’s commentaar. Hij zat voor het scherm en staarde.
‘Waarom heb je de lucht gefotografeerd?’
‘Bijzondere wolken, dat zie je toch?’
Hm.
‘En die zwarte vijver, vind je dat ook mooi?’
‘Ja. En?’ Ik proefde zijn spot. Heel licht maar duidelijk.
‘Het is de stilte die me trof,’ probeerde ik, ‘echt zomeravond.’
Hij gaf geen antwoord maar ik zag zijn mond vertrekken.
Dan: ‘de maan zegt ook al niks… ‘
Ik zuchtte.
‘Sorry Bertie, ik zie niets anders dan andere zomers.’
Hij had natuurlijk gelijk.
Jammer voor hem.
==

Water en zo

Ruw geschat heb ik de halve watervoorraad van de provincie opgedronken.
Van Earth Overshoot Day  was ik me niet bewust, ik heb er een paar weken over gedaan.
Was lekker.
De achtertuin heb ik ook zijn dorst gelest.
Voor het eerst in de tropische dagen heb ik extra gesproeid, beter gezegd, de tuinslang op de grond gelegd en het water een poos laten lopen.
Van die dingen in droge tijden.

Op het ogenblik is het windstil, zacht, aangenaam.
Ik ga buiten zitten, dacht ik, en deze keer met een glas wijn, luisteren naar die typische buurtgeluiden die een zomeravond zo zoetjes maken. Zacht gebabbel, ploppende bierdoppen, ijsblokjesgetinkel. Sfeer.
Ik hoorde niets.
Zijn ze links en rechts op vakantie.
==

Valavond

Schemer in de zomer.
Bijna de meest vredige uren.  Bladeren ritselen niet, roerloos hangen ze daar. Slaapklaar. Zie je het, op de foto? Ze bewegen niet.
Bij het vijvertje is het eender, let maar op. Hoe je ook tuurt, nog niet het kleinste rinpeltje verstoort het beeld.
Het is wel zo dat na een kwartier kijkwerk mijn ogen niet goed meer focusten, toen ben ik naar binnen gegaan.
Het werd ook donker.
–

De eerste èchte warme avond

Verderop in de straat is een feestje.
Elders een drukke babbelvisite.
Bij de een ruft de barbeknoei, de ander stookt de vuurpot heet, geurig alsof er een mens in de pan zit.
Het zijn van die dingen die we zelf ook deden toen we een jonger gezin hadden (behalve de vuurpot), de laatste jaren bakken we liever iets in de keuken en brengen de schaal naar buiten.
Maar dat is natuurlijk niet de juiste manier om de stemming erin te houden.
Enfin, het went wel. Dat doet het elk jaar.
De overige aanwonenden zitten rustig, ze zeggen wat, ze bellen wat, ze internetten wat. Drinken een glas. Ook ik.
Een verrukkelijk koel biertje in een beslagen glas.
Zum Wohl.
–