Zon en licht

YES!
Ondank de harde stormvlagen was het zonnig en kijk, een buitentemperatuur van maar liefst 14 graden.  In de wind!
Halleluja.
Een echte winter mag ik wel -en dat kan nog makkelijk- maar als het niet wil, dan graag vooruitgang. Alles beter dan gemiezer en gekwakkel.
En het licht, elke dag zie je er een beetje meer van.
Ik leef er van op.
Als ik me niet inhoud jubel ik onderweg naar winkels en markt.
Zing ik in achter- en voortuin en bezemend op de stoep.
Het ìs dat ik zoiets niet durf.
Daarom schrijf ik het op.
Dan hoort niemand me.
==

Zuid-weer

Het was vanmiddag een pretje om te lopen of te fietsen.
Een enkele wolk met een zachte g, de jas kon los.
In het zuiden wonen heeft voordelen, in ieder geval wat temperatuur betreft. Brabant is weliswaar geen Zuid-Limburg maar je bent al een heel eind op weg.
Morgen 16-18° C, in de zon waarschijnlijk warmer.

De trekganzen doen er niet aan mee. Twee weken geleden hoorde ik ze al spektakelen en zag ze V-vormig vertrekken.
Ze doen maar.
Ik blijf hier.
==

Alleen de wolken veranderen

Over drie weken is de de kortste dag.
Daarna nog een weekje of twee, drie doorbijten en na die dagen, bij helder weer, kun je het nieuwe licht ’s morgens zien opkomen en ’s avonds langer aanhouden. Niet veel, nauwelijks merkbaar maar je ziet het.
IK zie het.
Dan gaat het hard.
Plotseling is het lente- zomer- herfst en is het medio november en kijk ik naar de kaarsen die niet echt helpen en wil ik niet te vroeg aan snert en zuurkool beginnen en heb alle boeken herlezen en zit ik aan het toetsenbord mezelf op te peppen: Over drie weken is de kortste dag…
==

 

Dag, droom.

Er volgen alsnog een paar warme dagen. Daar verheug ik me op, in september blijft de hitte ’s avonds niet hangen, zo zou ik het de hele herfst wel willen.
–
Het was ideaal als de natuur persoonlijke verzoeken kon inwilligen, die bestuurt tenslotte het weer. Ik snap dat ieder zijn eigen klimaatje teveel gevraagd is maar een meteorologische loterij lijkt me wel wat. Als probeersel.
Elk seizoen één winnaar per provincie, beter nog: per gemeente. Daar profiteren alle bewoners van.
Stel je de feestelijke loting voor, Chantal doet de trekking, kust de stralende gelukkige, iedereen is blij. KNMI biedt een extra prijsje, een zonnebril of zo.
–
Maar het zou niet in vrede verlopen, vrees ik.
Protesten, complotten en halvegaren verstoorden waarschijnlijk de gang van zaken met heibel over de uitslag.
Het zonnetje zou de winnaar niet gegund dus verduisterd worden.
En het weer?
Dat hield het voor gezien en  liet de mensen aan hun lot over.
De natuur eigen.
==

Mooi weer? Tja…

Vanmorgen werd ik wakker met een zere keel en een dik hoofd.
Ik wijt het aan overmoed, gisteren, zonder jas de windvlagen trotserend, een buurpraatje in de zon, ramen lappend. Die dingen.
Intussen knapte ik weer op.
Maar voor alle zekerheid adviseer ik dit te lezen met een oogkapje.

=

Mooi weer

De zon schijnt, nog niet verveeld.
Opkomend groen schittert met warme glans, molmhout verbloemt.
Mugjes zwermen hun voorjaarsdans op de tonen van groeiend gewas.
Lieflijker tafereel zagen we niet .
Verrukkelijk. Waar?
Ergens anders.
== =

IJs en weder dienende?

Hoewel ik graag een strenge winter tegemoet zie vind ik deze zachte dagen ook prettig.
Een uurtje zon, misschien iets langer, maakt het af.
Je loopt lekker. De was droogt fris. In het tuintje bezig zijn is aangenaam
Je zou buiten gaan zitten als je een plek of terras op het zuiden had.
Het gewas houdt er ook wel van, nieuwe scheuten hier en daar en de passievrucht heeft gezelschap gekregen. Nog knalgroen maar wie weet kleurt hij alsnog.
Ook zag ik nieuwe sprieten uit het plastic grasmatje opkomen, kun je nagaan.

Toch hoop ik op winterweer, desnoods maar een week, dat lijkt me niet teveel gevraagd.
Je kan wel met bussen schuimsneeuw te werk gaan maar dat is zo ongeloofwaardig, voor en achter het huis een reepje wit, de winter zou zich krom lachen en er een extra zonnetje op zetten. Dan krijg je zo’n smeerboel.
Er zit, vrees ik, niets anders op dan sneeuw en ijs af te smeken. Als ongelovige kan ik niet met een echt gebed aankomen maar elke avond een klein versje lijkt me een goed begin:
Onze lieve heertje
geef slecht weertje…

 

.

Weertje ☼

Zon, weinig wind, blauwe lucht.
Ik heb zin om sunblocks te halen en een nieuwe parasol, bikini en strandschoenen, badlaken, extra leesvoer. Zonnestoel op te zoeken en met alle spullen aan het vijvertje te gaan zitten.
Maar ik doe het natuurlijk niet, zonde om de paddenstoelen te beschadigen.

Grijs en nat

 

 

 

 

 

De maartmaand is tot nog toe naatje
wat is dat nou voor ’n klimaatje
crèmen overbodig
paraplu hard nodig
bij’t ondermaatse zonnetje
dat
-verhuld in een japonnetje
van wolkig grijs en tegenzin-
het uur schijnt af te wachten
om met fatsoen weer heen te gaan.
Dat gierig maartse zonnetje,
ik zou het kunnen slaan.
=

Nooit goed

Noem me ondankaar, een zeurpiet, een zeikwijf, maar ik word dat weer zo moe.
Zo droog, zo vaag. Zo saai.
Ineens heb ik er genoeg van.
In de zon mag het mooi en zomers lijken, het is zo véél van hetzelfde.
Daar word ik net zo ongedurig van als van lange regenweken.
Af en toe een onderbreking zou me blij maken.
Niet te lang natuurlijk, een paar dagen regen, storm, onweer met vurige flitsen die knallend donderen, rommelend in de verte.

Vanmorgen zag ik ijs op het platdak en werd bijna lyrisch. Hoera, een winterweekend, bibberend naar truien zoeken (hoe zien die er ook weer uit?), straks erwten kopen en een bovenpoot.  Handenwrijvend dook ik onder de douche en verbeeldde me dat ik al kippevel had. De thermostaat omhoog, halleluja.
Helaas, het stelde niets voor.
Eer dat de radiators warm waren was het ijs al gesmolten.
–
Lusteloos pook ik in de droge tuin,  klimops en druivenstruiken zijn bijna kaal, uitgedroogd.
Het leeft niet meer, de grond ziet er doods uit.
Zelfs het onkruid wil niet meer groeien.
Laat ik dat dan maar als een voordeel zien en hopen dat ik morgen uitgemopperd ben.
=