Oud geluk-nog ouder geluk→→→Adam+Eva begonnen er mee.

Van de week hoorde ik dit liedje.
Toen was geluk heel gewoon
En weer werd ik bevangen door een negatief gevoel.
Het zelfde heb ik met vergelijkbare nummers als Het Dorp
Waarom? Ik weet het niet maar ik vermoed dat het de vroeger-verheerlijking is die me tegenstaat.
Begrijp me niet verkeerd, we hadden het goed, beginjaren vijftig
De zaterdagavond leek enigszins op die van het liedje, eerst in de grote teil, er was iets lekkers bij de koffie, broer luisterde naar ‘Sprong in het Heelal’ en ik mocht meeluisteren al was ik jonger, terwijl de groten andere dingen deden, er werd gelachen. (Toen nog) zonder borrels. Het was knus.
Waarom dan die hekel? Misschien het kneuterige woordje ‘knus’?
Het stoort me ook als de tijd erna afgekraakt wordt.
Alsof we later allemaal plastic rozen hadden, onze kinderen nooit gelukkig waren, ze alleen maar in modderplassen zouden moeten zwemmen, op doorgegeven fietsen rijden.
En wat zeggen die weemoedigen als hùn vader opschept over zìjn jeugd?
‘Ja hoor, daar gaan we weer…’
‘Dat was vroeger…’
‘Je leeft in het verleden, opa…’
en…
Dat is het! Nu snap ik het.
Het moeten sprookjes zijn die doorgegeven worden zolang er mensen zijn.
En er zijn mensen die er in willen geloven en het op hùn beurt doorgeven.
Dat ik het niet eerder begreep.
—
ps Ik geloof niet in sprookjes.

Vroeger, toen alles beter was?

–
Dat schijnt  te hebben bestaan volgens sommige mensen, je leest het hier en daar.
Er moet een overzichtelijke wereld zijn geweest, vroeger. In hùn vroeger.
Een eigen land dat iedereen bbb bood, waarin ideale zorgtoestanden heersten, doorlopend naasten-  en dierenliefde beoefend werd en de natuur nog ‘natuur’ was. Kinderen waren gehoorzaam en alle ouders kenden feilloos het opvoedersvak. Eventuele problemen waren voer voor politici.

Buitenlanders bestonden niet, men sprak één taal.
–

Waarom kende ik dat land niet? Waar lag het dan? Ik ben hier geboren en opgegroeid en zou het toch moeten kunnen vinden?

In gedachten rijd ik de omringende plaatsen af, in alle windstreken, buitengebieden en dichtbevolkte regio’s en zoek daar herinneringen aan vroeger. Dat zijn er velerlei, goede en slechte maar nergens tref ik dat grote geluksoord dat er moet zijn geweest.
En waarnaar ik nooit liefhebbers terug zie gaan.  Voldoende reden om aan het bestaan ervan te twijfelen.
–

Gezoet verleden

–
‘Het Dorp’ van Wim Sonneveld werd door een kennis geroemd als een ‘echt goed liedje’  over een vredige tijd. ‘Dat had je toen nog’. 
Een lief liedje is het wel. Klinkt lekker, lief melodietje. Prettige stem.
Maar die tekst, een en al weemoed en valse romantiek .
Echt iets voor degenen die bij voorbaat alles afwijzen wat na hun jeugd komt. Maar ja, zo lijkt driekwart van de mensen te denken, ze staan er niet bij stil dat hun  kleinkinderen precies zo oordelen over de verfoeide ‘moderne’ tijd die hùn jeugd was.

Ze genieten waarschijnlijk van vulspul in sufferdjes, kerkblaadjes, clubbrieven en dergelijke organen, veelal onder de naam

‘Uit de oude doos’, al of niet in dialect:
Als opa met het hondje loopt

zijn blik op’t  grazend vee

en  hongerend reeds naar hartig spek

dan is hij zeer tevree.
De hang naar en verheerlijking van vroeger, daar moet ik niets van hebben. ‘Vroeger’ is prima voor herinneringen, niet om naar te verlangen.
Niettemin is Het Dorp het beluisteren waard.
https://www.google.nl/?client=firefox-b#q=het+dorp+wim+sonneveld-–

Bedoelen ze dit met die goede oude tijd?

Schoolreisje
—
‘Oké, jongedames en heren
allemaal klaar?
Dan starten we NU!
Linkerbeen voor,
trek rechtervoet bij
linkervoet voor
rechtervoet bij
ga door en door
-hoor de vogels!–
en links, trek bij
en loop
en ga
stap links
-adem in, voel de gezonde lucht!-
en voort en voort
‘Meneer…’
‘Wat nou weer,  Bertjens?’
‘Meneer, we lopen al vier uur….’
‘Niet zeuren jij, we zijn nog lang niet aan zee.
en lìnks…’
–