vogels

Late vogels

merelraven-320542__340Ruim 22 uur en we hoorden een merel. Verderop en niet luid, heel eventjes maar, toch duidelijk.
Het komt vaker voor dat een vogel nog laat op is, in schemertijd, ook ’s winters, dan scheert er nog een over de vijver of naar de nok van het dak.
Waarom zo laat?
Ongehoorzame kindervogels?
Zoekende mannetjes of vertwijfelde vrouwtjes?
Bang voor sprookjes
Kunnen ze niet slapen?
Een muis in hun bed?
Zoeken ornithologen dat wel eens uit, ik vond er niets over.
Hoe dan ook.
Niet iets om wakker van te liggen, gewoon nieuwsgierig.
==

Jaarlijkse druivenvreterij.

druifvogels20210905_073711
Ze zijn nog niet klaar maar worden al driftig gegeten door een paar vogels..
Elk jaar probeer ik ze tot de orde te roepen, deze keer plaatste ik bordjes.
Geen druiven eten alstublieft.
Hielp niet.
Druiven zijn geen vogelvoer.
En
Moet ik honger lijden? Snik.
Dan
Kook zelf!
Daarna
BLIJFERAF!!
Tenslotte:
Houd je dievenpoten thuis.  Vriendelijk blijven lukte me niet meer.
Uiteindelijk heb ik ze streng toegesproken met een lesje in moraal, ze luisterden niet eens.
Nu denk ik er over de buks te pakken en in de lucht te schieten.
Of zal ik ze zich misselijk laten eten?
Dan plaats ik het laatste bordje met vette letters:
De druiven zijn zuur nietwaar? grijnslaugh-116521__340
==

Ganzentrek

Luid gakkend vlogen ze rondjes.
We zwaaiden naar ze, wezen naar het noorden, dan naar het zuiden, ze trokken zich niets van ons aan.
Ik weet dat een groep naar het noorden gaat en andere soorten in West-Europa blijven of een paar kilometers verderop gaan wonen, maar niet welke dat zijn.
Ze wisten het zelf ook niet.
Hun geruzie klonk schel.
‘HIERRRR blijven’ riep er een naar een paar uitbrekers.
‘Bekijk het, we maken een nieuwe V’ was het antwoord, ‘we willen niet bij jullie.’
De rest bemoeide zich ermee, alles vloog door elkaar.
Andere vogels streken er nieuwsgierig omheen, er werd gelachen, getjilpt, gekrijst, gekrast, het werd een pan van jewelste.
Wij stonden op de grond en keken ernaar.
Door de wanordelijkheden werd het al moeilijker de diverse soorten te onderscheiden.
Tja, als ze zichzelf al niet uit elkaar kunnen houden hoe moet ik het dan weten?
Domme gansjes, zou je haast denken, net mensen.
Enfin.
Na langdurige bekvechterij kwamen ze tot overeenkomst en formeerden ze zich op de juiste manier.
Soort bij soort.
—

Paapjes

 

 

Een vriendelijker naam dan we leerden als het scheldwoord ‘papen’.
Waar de naam paapje vandaan komt weet ik niet,  ik kan niets rooms aan de beestjes ontdekken.
Wel dat ze een ernstige oogopslag hebben.
Ze lijken het leven zwaar op te nemen maar wat wil je ook als je leefgebied steeds  kleiner wordt.
Uit Vogeldagboek.nl

 

Merel vs kat

Er klonk geritsel op het dak. Ik keek op en zag een merel over de koepel hupsen, hij had twijgjes in zijn snavel.

Een kwartier later weer een of dezelfde. En later nog een. Ik ging naar buiten, nieuwsgierig naar waar de vogel het nest bouwde. Bezorgd ook.
Een ander geluid werd hoorbaar, heel zacht. Van een kat die niet kon voorkomen dat het afdak waarop hij in sluipgang bewoog, licht kraakte. Hij zag me en stopte even, liep dan door met zwiepende staart.
Waarschuwingsgeroep van de vogel waarop ik wachtte bleef uit. De kat zette zich in de loerhouding en wachtte ook.
Er kwam niets.
Toen heb ik de kat zelf weggejaagd want hoeveel ik ook van katten houd, een merelwoning in aanbouw, daar moet hij van afblijven.
Ik dacht niet ver genoeg vooruit.  Niet aan de  jonkies die straks uitvliegen onder pootbereik van dezelfde kat. Dat dat erger is dan een vernield huis vóór er eieren in liggen.
Zucht.
Wanneer doen we het goed?
–