Vakantie

Het regende.
Lusteloos drentelde het gezin door de campingwinkel.
Pa, verveeld, deed hier en daar een greep. Met een paar extra biertjes kwam hij die laatste paar natte dagen ook wel door.
Tienerdochter slofte er verongelijkt achteraan. Vanavond zal ik toch wel naar die danceparty mogen? Toch al een verzopen week gehad.
Ma probeerde zich in te houden zij het met moeite. Zit hij weer in de drankenafdeling, van de week nog meer naar binnen gegoten dan er regen viel, en wat loopt zij nou weer te mokken? Lach toch eens, kind. Vanavond zal ik haar een half glaasje wijn laten proeven. Als afscheid.
Maandag scheen de zon.

==

Zon

Foto is zodanig dat ik niet herkenbaar ben dus het kan.

Ergens rondom 2010.
Een weekje Cadzand-bad met schoonzussen.
Mooie vakantiewoning met alles drop en dran, strand aan de overkant van de straat, eigen vervoer, wat wilden we nog meer.
Nou, een zonnetje af en toe. Niet om bruin te bakken – die leeftijd waren we voorbij- maar de zon maakt alles zoveel aantrekkelijker, eten en drinken op terrassen is minstens drie keer zo gezellig.
We maakten er wat van,  allerlei tochtjes, van taart eten in België tot wafels elders en van shoppen tot rommelmarkt bezoeken.
En toen verscheen hij eindelijk, laat op de dag.
Daar maakte ik meteen gebruik van.
Wat was dat lekker warm en die extra steun voelde goed, nou ja, leve de emmers. Alleen jammer van de sokken, ik had graag gekleurde voeten gehad maar je kunt niet alles hebben.
Vakantie geslaagd.
==

Fietsen is ook vakantie.

Van de week  sprak ik met iemand over vakantie, ze klaagde dat je nu nergens heen kon. Ik raadde fietsen en wandelen aan, ‘nee dat is niks hier.’
Ons dorp stelt inderdaad niet veel voor maar je kunt verderop gaan, er zijn bossen en heide. Brabant heeft genoeg.  Mooi Limburg dichtbij.
–
Toen man thuis kwam te zitten konden we eindelijk samen fietsen, de bossen in, langs de Maas die nooit verveelt. Tijd in overvleod.
Hij komt hier vandaan en wist de weg maar ook hij stond verbaasd over de vele mooie plekken, vaak vlakbij eigen dorp. Sloeg je aan de rand van het bos een zijweg in, stond je plotseling voor een weitje met twee dikke roodbonten, midden in het kreupelhout tussen bomen en struiken. Zon, blauwe lucht, je kunt het je voorstellen.
Of een spiegelend vennetje waaromheen kleurige bloemen en planten, vogels, ’s winters glad bevroren en des te lieflijker.
Windstille nevengeulen langs de Maas met eendennesten, onverwachte zitbanken langs het water. Boerentheehuizen waarvan de kleinste het fijnste waren.
De eerste maanden hadden we geen tijd om verderop te gaan, te druk met de eigen omgeving. Dat kwam later.
We fietsten tot in Zeeland,  Drenthe, België, Zuid-Limburg en Duitsland.
–
Het was anders dan vliegen en buitenlanden maar het beviel ons net zo goed of beter.
==
 plaatje is van pixabay.
==

Thuisvakanties

Soms bejubeld, tot voor een paar jaar terug ook door mij.
Voorheen vond ik het lekker. Geen herrie en ik voelde me  echt ‘op me eige’.
Zodra de druk van scholen niet meer telde en de kinderen hun eigen zomer bepaalden planden we onze vakanties na de bouwvak, dan hadden we tweemaal achter elkaar een paar mooie weken.
De rustige op eigen stoep, daarna de echte.
–
Nu echter word ik er na een week of anderhalf ongedurig van.
De planten geteld hebbende is het wel èrg stil, een achterfje is niet hetzelfde als een mooi natuurgebied waar je van de rust geniet.
De kwestie is dat je de herrie van vroeger niet meer hebt. Er zijn veel minder kinderen en die zijn òf van babyformaat of ze zitten binnen, grotere kinderen gaan op pad, op kamp.
Buurtfeestjes zijn uitgestorven op een enkele verjaardag na, muziek hoor je zelden. Barbecuën en verbouwen wordt nog wel gedaan maar niet meer op grote schaal.
Heel fijn.
Maar de hang naar rust is nu verdwenen, in vakanties wordt het uitzicht op de stilte van schuurtje, schuttingen en buurtuinen tergend saai.

Ik zoek iets, afleiding.
Zodoende heb ik uitgekeken naar een eigen vakantie.
Met een buurvrouw zocht ik naar korte tripjes, per avontuurlijke bus of boot, of wat dan ook.
We hebben er een paar op het oog en vergelijken datum en tijd.
Een dezer dagen zijn we weg en als het me bevalt ga ik alsnog verderop.
Wordt het hier ook eens rustig.
==

.

Vakantie of niet

Vanavond informatie gevraagd en gekregen over een bepaalde reis.
Dat viel positief uit. Uiteraard.
Reis, accommodatie, omgeving, dagbesteding, begeleiding, gidsen, eenpersoonskamer voor een redelijke meerprijs, alles is voorbeeldig en op de prijs valt niets af te dingen.
Hier denk ik over na.
Afgezien van logeerpartijen in Frankrijk ben ik niet meer op vakantie geweest zonder echtgenoot. Meestal gingen we zonder plan ergens naar toe.
Een lachertje: hij wilde alleen maar naar de Moezel of de Ardennen.
In die gebieden kun je altijd zonder te reserveren een onderkomen vinden. Makkelijk zat.
–
Een verzorgde trip is dus dubbel nieuw.
Ik dub.
En kan het niet helpen dat ik man’s gezicht voor me zie.
‘Met een gids mee? Verplicht museumbezoek? Gezellig strand? Jij??’
Tja.
Hij kan niet weten dat tijden veranderen en mijn leeftijd ook.
Ik dub nog steeds.
==

Vakantiefoto’s die het bewaren waard zijn

Een van de zaligste vakanties, ongeveer 7 jaar geleden. Aan de kust. Strand vlakbij en duinen, het geluid van de zee in je oren.
Wandelingen naar het Zwin. Breskens en Middelburg bezoeken. Rammekensroute fietsen. Vlissingse kade.
Hoogtepunten waren luie stoel, emmer en warme sokken.

(Foto is onscherp, nog gemaakt met ouderwetse camera)

 

Huis te koop, prachtig gelegen

Acht à negen jaar geleden zagen we deze woning. Aan de linkerkant bewoond, de rechterzijde stond op instorten.
Ongeveer vijf jaar terug overleed de bewoner en werd het pand te koop aangeboden. Er lijkt weinig animo voor te zijn ondanks de mooie ligging maar ja, niet iedereen heeft zin om eerst te slopen om dan pas te kunnen bouwen.

De volgende beelden laten de huidige toestand zien.
De voorheen bewoonde kant (onderste foto) weerstaat nog steeds klimaat en plantenwoekering,  toch zal ook dat gedeelte instorten en over een paar jaar  overdekt zijn met groen.
Liefderijk, zou  je bijna zeggen, al levert een bouwval soms mooie plaatjes.  De bovenste prent vind ik  heel bijzonder.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

—

 

Impressie

Bergkammen in de verte zijn verrassend. Bij het wakker worden zien we de ene dag stoere Pyreneeën , de andere dag niets. De oorzaken zijn divers. Wolken, mist, heiig weer, ochtendhumeur, wie kent de diepste gedachten van een berg.   Het lijntje op de foto↓ geeft de werkelijke hoogte aan.  Avondluchten waren spectaculair, de zuivere lila-kleur kreeg ik niet te pakken maar de schoonheid is duidelijk.

 

 

 

 

 

 

 

 

Natuurlijk ontkwamen we niet aan de maïsvelden hier en daar, tot ver in de bergen. Komend uit Oost-Brabant kijk ik er altijd van op en zal er geen micrometer film aan wijden. Stap je uit de eigen omgeving, komen de akkers je achterna. Daar ga je niet voor op vakantie.
–

 

 

 

 

 

 

 

Mooier was een meertje dat we hier niet verwachtten, een plas waarin zelfs ontwortelde bomen en een scheepswrakje verankerd zaten. De eigenaar woont er hemels en we genoten een middagje mee.
Stel je voor:
bossen rondom, bergen op rij-afstand, een nieuwsgierige reiger aan de overkant, luie kat aan je voeten, bellenknappende vissen in het water.
Zomerse stilte.
En een glas wijn.
Het was volmaakt.

We zijn er weer

Plaatje heeft niets met Frankrijk te maken, wel alles met het eigen huis dat me braafjes opwachtte. Vertrouwd maar toch, hoe zal ik het zeggen zonder ontevreden te lijken – na een lange autorit waren we blij te arriveren- doet het me ondanks de opluchting verlangen naar de volgende vakantie.
Het moet weer effe wennen. Komt goed.
Eerst een nachtje of langer slapen.
Tot morgen of overmorgen.

Plaatje

Geen foto, wel dit bloemenmeisje dat ik bijna vergeten was maar terugvond in een verloren hoekje waar ze zat te sippen, bang dat haar uiterlijk verwelkte. Ze begreep niet dat de natuur in documenten altijd fris blijft, frisser dan we zelf zijn.
Misschien herinnert iemand zich haar nog, van facebook of een vorige weblog.
Ze is gemaakt van dingetjes en bloemblaadjes uit de tuin, fleurig genoeg om als gravatar te gebruiken en nu ik dit zie: wat stonden er leuke planten in dat tuintje, nooit bij stilgestaan.☺
–
Dit is het laatste logje voorlopig, morgenavond vertrekken we.
Ik weet nog niet wanneer ik me weer meld.
Groeten iedereen en tot later.
–
ps voor wie boze plannen heeft, ik laat een oppas achter.☻