Tuin

Wat er ook gebeurt in voor- en achtertuintje, kattenkruid en ooievaarsbek groeien altijd en overal en steken op de meest onverwachts plekken hun nek uit. Droogte, wateroverlast, niet één slechtweersoort houdt ze tegen.
De mollige bollen die papavers gaan worden zijn weliswaar indrukwekkend maar in standplaats heel wat bescheidener, ze staan hier al jaren. Hoogstens verspreiden zich een paar nietszeggenden stekken  maar die halen het niet bij de stammoeder.
Over de schoenen kan ik kort zijn:
die groeien niet.
Mijn voeten ook niet.
==

De bloemetjes buiten zetten.

Piepjonge dingetjes in het allereerste beginstadium, een enkele reeds in een groen babykleedje, maar bloemen zullen ze worden.
Daarvoor heb ik ze in hun aardewiegjes gevlijd.
Nu  volgen de dagen dat je een paar honderd keer per dag langs ze loopt om ze de grond uit te kijken en ze zonodig bijpraat over wat komen gaat, je wilt ze niet onnozel de wereld insturen.
Opvoeden is een must voor tuinbloemen.
Ik kan ze de dooie kersenboom laten zien – die weliswaar mooi is van lelijkheid-  maar als voorbeeld niet deugt: zo moeten ze NIET worden.
Ze dienen zich te gedragen, netjes te eten en drinken van het aanbod en verder geen flauwekul.
Het idee dat je tuintje bevolkt gaat worden door bloemen met gedragsproblemen is een akelige gedachte, een reden temeer ze in het gareel te houden.
Nu maar hopen dat het goed met ze gaat.
Alleen: je kunt niet veel meer doen dan hopen op de juiste hoeveelheid regen en zon.
Bestellen gaat niet.
==

Vandaag veel werk verzet.
Grasmat recht gelegd.
Wolken staan er ook weer netjes bij.
Ik ben bekaf.

=

Over tuinbloemen

De druivenklimop is gefatsoeneerd en de blauweregen bijgeknipt.
Oostindische kers opgebonden, woekerplantjes uitgerukt -hopelijk voorgoed-  en alle andere antieke bloemen bijgewerkt, dahlia en leverkruid en kattenstaart, scharnierbloem en ooievaarsbek, hosta en meer van dat.
Waarom houd ik ze, deze ouderwetse bloemen en planten?
Nostalgie?  Dat geloof ik niet, dan zou ik aan goudsbloemen denken.
Gemakzucht? Dat speelt mee, de meeste staan hier al jaren en ze staan daar goed.
Leeftijd? Misschien. Al houd ik niet van rododendron, margrieten, en duizendschoon omdat de laatste steevast vol zwarte luizen zaten.
Wat maakt het uit, elk jaar verschijnt ook in de tuinmode iets nieuws.
Bij een schoonzus zie ik prachtige mandevilles en een oleander, over een paar jaar planten de (achter-)kleinkinderen suikerriet of alleen nog supercactussen.
Misschien wel op ons graf.
==

Over groen

Prachtig, al dat groen in een binnentuintje met vijvertje.
Toch kan het ook te hard groeien. Er zijn nog weinig plekken waar ik tussen de takken en bladeren door kan lopen maar dat kan ook aan de schoenmaat liggen.
Zojuist was er weer een groeizame bui, een nieuwe kondigt zich al aan, ik durf te wedden dat eind deze week de poort niet meer te vinden is.
Is natuurlijk wel romantisch: een vrouw die woont achter een poort, verscholen in het groen. Het ìs dat ik geen date zoek, wijlen echtgenoot zou me uitlachen.
Intussen ben ik al een paar dagen dom bezig.
De linkenlijst wilde ik labelen onder een andere noemer, makkelijker vooral. Nu ben ik hem (wéér) kwijt en alle namen+adressen.
Leesbril gauw even neergelegd op wasmand, teruggevonden tussen de handdoeken na een draaibeurt van 90°. Hij doet het nog.
Fout in printer gezocht, het ding uit elkaar gehaald. Was het papier op, het stond nota bene aangegeven…

Had ik het echt over romantiek??
==

Kleine impressie

Niets bijzonders,  veel mensen hebben vergelijkbare tuinbeelden waarin je ziet dat alles elk jaar groter en hoger groeit. De vraag is wat je moet doen wanneer de dakgoot bereikt wordt en je geen ladder hebt.  Circusartiest vragen voor snoeiwerk?
De pasfoto  van toen ik 19 was is teruggevonden, onscherp, vlekkerig en gekreukt maar ik ben het. Was het. Goed zoeken.
Iets anders is de bijzondere bloem  die in een struik boven kwam, grijswit, harig, slordige kroon, kaarsrechte stengel.
Wonderlijk, zag ik nooit eerder.

Tuintijd

Het is weer zover.
Nog lang niet warm genoeg maar ik loop de planten uit de grond te kijken.
Op een enkel bloemetje na en een stuk of wat groene stekken is er niet veel te zien maar ik weet waar ik zoeken moet.
Van de oude garde piept al wat op, enkele campanula’s bloeiden door de sneeuw heen.
Nieuwe vaste planten komen er en een paar struikjes, ik hoop dat ze zo mooi worden als die op de plaatjes.
Het klein grut dat uit muren groeit vertoont zich.
Nog even, dan gaan roos en druif op  vrijersvoeten
En zien we het tuintriootje van de foto.
Ik drentel nog wat, dan is het bijna donker.
Morgen weer.
En overmorgen…
==

Tuinieren

De tuin ligt klaar voor struiken, planten, bloemen, knollen en bollen en wat maar groeien wil, ik stop het er allemaal in.
Natuurlijk ga ik eerst een plan maken.
Slootje graven voor de sfeer.
Champignons zaaien.
Het lijkt me wel aardig een bergje fruitpitten bij elkaar te doen. Paar rietscheutjes eromheen, komt er een kant-en-klare fruitmand boven de grond.
Een ander goed plan is het plaatsen van een parasolboom of dakboom, dagelijks een flinke portie groeimiddel dan heb ik er hopelijk deze zomer al wat aan. Ben ik eindelijk verlost van het gedonder met parasols of te koude schaduwplekken waar je bijna bevriest.
Uiteraard mag een hoekje graan niet ontbreken. Hoewel, nu ik er over nadenk, roombroodjes zijn lekkerder, misschien een koe?
–

Je ziet:  tuinplannen maken is een aangenaam tijdverdrijf.  Uitdagend en het prikkelt de fantasie.

Ik kan het iedereen aanbevelen.

Tenzij je geen tuin hebt.

Dan kun je er altijd nog over bloggen.
==

Hoe kan ik een weblog bijhouden…

… als ik niets  snap van de nieuwe aanwijzingen en telkens de foto kwijt ben?
Zal het ooit lukken? Morgen?  Volgend jaar? Ik bid.
Eerst nog even in oude stijl deze foto van de restjes in de achtertuin, de struiken komen hopelijk wat bij als er zon komt.
Dit is alvast iets fleurig.
Iedereen weet: er gaat niks boven eiges.

 

 

 

 

 

 

 

 

Tuinvraag

Er staat een kuip met stekken van bloemen, vaste planten en bollen.
Deels gekregen, deels gekocht, de laatste zijn nog verpakt.
Die kuip staat er al een paar dagen.
Voorzichtig overgiet ik de stekken met een ministraaltje water en hoop er het beste van.
Zolang er nachtvorst is durf ik niets te poten, maar wachten op de IJsheiligen (half mei) duurt me te lang.
Ik vraag me af of die datum nog steeds geldt nu het klimaat opwarmt.  Bovendien is het hier vrij warm, vergeleken bij noordelijker streken.
Wat denkt de lezer, kunnen stekken en bollen de grond in?
==