Tijd

Nooit had ik gedacht dat je als gepensioneerde de tijd voorbij zou zien vliegen.

Want dat doet hij.

Na mans overlijden verwachtte ik een leegte zonder einde, ik zou erin verdwalen en niet weten wat te doen. Dat was ook zo. Voor een poos.
Toen ik bij zinnen kwam  veranderde het beeld, ik merkte dat de tijd gewoon doorging, en snel ook.

Zó is het maandag, dan halfweek, en plotseling weer weekend.

Als je niet beter wist zou je bang zijn kinds te worden: ‘hoezo vrijdag vandaag, gisteren was ik nog op de maandagclub.’

Dit hoor ik van veel anderen ook.

Waarom die haast, vraag je je af.

Worden we voorbereid op afscheid?

Wil de natuur van  ons af, we dienen tenslotte geen aanwijsbare doelen meer behalve als groeimiddel voor jonge aanplant.

Is het bedoeld als verzachting voor eenzaamheid? (Komt meer voor dan je denkt).  Ik kan me niet voorstellen dat het leven zo coulant is.

Wat je ook wil weten, het antwoord is duister.

Internet eveneens en de juiste boeken vind ik niet.

Dus wachten we af.

En plotseling zijn we dood en kunnen het niet meer uitleggen.

==

Tijdverdrijf.

Wanneer de ochtend naadloos overgaat in middag en de avond onmerkbaar verglijdt in de nacht lijken dagen eindeloos.
Het lot van veel thuiszittenden die deze uren moeten zien door te komen.
Hobby, Internet, kranten en tijdschriften zijn daartoe het meest voor de hand liggend evenals radio en televisie.
Goede zaak maar er is nog steeds een onovertroffen middel dat al heel lang dienst doet:
een boek.
Een doodgewoon boek, in papier- of in E-vorm.
Met beide uitgaven mag je rekenen op het doorbreken van verveling. Welbeschouwd lijkt het boek hiervoor te zijn uitgevonden.
Als lering of vermaak, dat maakt niet uit.
Denk je eens in, ’s morgens verdiept te zijn in geschiedenis, ’s middag overgaand op een vlammend liefdesverhaal en de avond doorbrengend onder hoogspanning met terroristen, moordenaars en andere aangename gruwelen.
Kan iemand zich een betere dagvulling wensen?
Bijkomend voordeel is dat je ontbijt en lunch al lezend kan nuttigen, dat schiet op. Tijdens het avondeten bouwt het leesgenot zich zelfs nog verder op. Te weten dat het boek opengeslagen klaarligt en de cliffhanger popelt om te worden ontrafeld, vermeerdert de verwachting.
–
Mocht er geen boek naar tevredenheid voorhanden zijn is er nog een andere mogelijkheid: schrijf er zelf een.
Er zijn legio hulpmiddelen. Google op ‘schrijven’ en er verschijnen voldoende hits met aanwijzingen.
De kans om een goed/groot/veelgelezen/geliefd/rijk/beroemd auteur te worden is gering maar de tijd verstrijkt zonder verveling.
Al de fantasie die moet verwoord, herinneringen die moeten worden geschreven.
Je zou tijd te kort komen.
==

Nog even over die voortsnellende tijd

Die probeerde ik in te halen en wat denk je?
Werd ik wakker met ijsbloemen op het raam en bijna bevroren voeten.
Was ik hem gepasseerd.
Dat geloof je toch niet?
In paniek belde ik het KNMI waar ze me uitlachten. ‘Mevrouw, U droomt. Trek warme sokken aan en slaap lekker door.’
‘Neenee, het is de tijd. Die heb ik ingehaald, wie weet hoeveel ik nu voor lig, misschien ga ik straks dood of zo.’
Ze hingen op.
Tja, logisch denken was de enige optie die ik kon bedenken.
Langzaam als een luiaard bewoog ik me de rest van de dag, at traag een lunch (oude slak met druppelsaus) en kookte slow food.
Hap-je na hap-je na hap-je…
En eindelijk, de middag was al bijna om, werd het warmer, de zon draaide naar westzuidwest. Hij scheen en verwarmde mijn koude voeten. De tijd versnelde.
De vorst verdween.
Hij zwaaide nog.
–

Tijd is maakbaar

–
De week is weer om en een nieuwe is begonnen. Of was dat gisteren?
Ik herinner me  kalenders waarop de week startte met zondag. Dat vond ik als kind zo raar, de week beginnen met een rustdag. De omgekeerde wereld, zoiets als de dag inzetten met de nacht. Dat klopt toch niet?
Intussen zijn de kalenders aangepast.
Hoe het voorheen ging leest U hier↓

Over tijd

–
Cliché: de tijd vliegt voorbij.
Het is nog waar ook.
Onbegrijpelijk;  ik heb geen baan, (als AOWster hoef ik me nergens te vertonen want ben automatisch ouderwets of achterlijk of beide),  geen gezin meer om te verzorgen, geen vlotte clubs, weinig familie (als jongste hoef je alleen nog uit te zwaaien), wat doe ik dan dat de tijd zo snel gaat?
Ik weet het niet.
Zó maak ik de zaterdagpuzzels, opeens is het woensdag marktdag,  donderdag,  vrijdag en zit ik opnieuw aan de zaterdagsudoku.
Toch ben ik niet dement (bij mijn weten), buren groeten normaal, kennissen komen gewoon op de koffie.Het is natuurlijk prettig dat ik me niet verveel.
Maar toch: waardoor gaat die tijd zo hard?
Krijg je bij het ouder worden een soort versnelling in tijdbeleving? Leeftijdsacceleratie?
Of wat?
–

Tijd neem je serieus

–
Het is weer bijna feestdagentijd.
Daar heb ik niet veel mee, ook niet tegen trouwens, het zijn gewoon een paar zondagen achter elkaar, dit jaar drie op een rij.
Veel tijd voor bezinning, téveel wellicht maar op zekere leeftijd krijg je dat, dat je nadenkt over wat was, is, komt.
Daarbij dien je de klok in de gaten te houden want tijd is wispelturig, iedereen kent het verschil tussen stilstaande en voorbijvliegende tijd.
Naar mijn gevoel moeten we iets doen met de tijd voor hij vervliegt. Maar wat?
Er is zovéel.
Oorlogen afwenden, agressie beteugelen, grondwetten herzien, rimpels verbloemen en dat allemaal tegelijk en dan hebben we het niet eens over binnenlandse kleinigheden laat staan over familiezaken.
Voor je het in de gaten hebt ben je dood en vechten ze je testament aan omdat jij niet de tijd nam een en ander netjes te regelen.
Het groeit me boven het hoofd, dat tijdsbesef, je kunt niets afdwingen.
Ik denk er over de tijd de tijd te laten. Alleen al voor de rust.
Met de kerst eet ik vlees, vet en zoet, waarschijnlijk ook een zoutje.
Een alcoholisch drankje erbij.
Niet gezond maar ach, het zal mijn tijd wel duren
–