Supermarkt

In de supermarkten tref je over het algemeen vriendelijk en behulpzaam personeel, altijd bereid mee te lopen, na te vragen.
Vanmiddag was een van de helpers bijzonder enthousiast.
Ik was bij de groenten, kon niet vinden wat ik zocht, ivm de houdbaarheidsdatum.
Er kwam een jongen met een grote krat nieuwe aanvulling, hij hielp zoeken, haalde alles overhoop en hield triomfantelijk een pak omhoog dat drie dagen langer mee kon. ‘Deze?’
‘O, fijn, zijn er twee van? Of met een andere soort groente?’
Hij dook weer in de voorraad en ja… ‘Alstublieft.’
‘Lekker, dankjewel voor de moeite. Superservice.’
Hij lachte en stak zijn duim op.
Verder winkelend zag ik hem verschillende andere mensen helpen op deze manier, met overgave zou je haast zeggen.
Ik hoop dat hij blijft, met enthousiasme en al.
==

Goedkope supermarkt

Daar kom ik haast nooit meer.

Toen echtgenoot nog leefde kwamen we er wel  en ik moet zeggen dat veel van het aanbod ons beviel, in het begin.

We aten graag hun lekkere dingen voor het weekend.

Daarbij een passend glas van het een of ander.

We namen het ervan tot we begonnen te twijfelen

Er was iets, iets waar we niet de vinger op konden leggen.

Sommige artikelen waren te ‘gemakkelijk’, ik weet niet hoe het anders te zeggen. Je at  er te gauw te veel van.

We namen aan dat de lage prijzen de oorzaak waren (‘het is zo goedkoop, we nemen nog maar een plak’), dat scheen het meest logische.
Maar gaandeweg leek ons dat niet de oorzaak. Bij de meeste supermarkten heb je voordelige aanbiedingen en die waren niet verschillend van de gangbare producten,  je hapslokte ze niet zomaar weg.

Je kreeg bij deze goedkopere zaak het gevoel alsof er iets met de ingrediënten gedaan was, een popi stofje toegevoegd of juist een kruidige eigenschap   eruit gehaald. Minder pittig. Makkelijk slokbaar. Dus snel op waardoor je nogmaals boodschappen deed. Slim.
We stopten met deze winkel.
Nog steeds weet ik niet of we het ons verbeeldden.
Of alleen maar gulzig waren door de goedkoopte. Maar ik denk het niet.
==

Om jaloers op te worden

Aan de supermarktkassa stonden een man en een vrouw voor me.
Een rustig stel. Zij rommelde in haar tas, hij stalde de boodschappen uit, beiden zo onverstoorbaar dat het opviel,  niemand vertoonde ongeduld. Ook niet toen de caissière met aanslaan begon maar het tweetal niet versnelde.
Doodbedaard nam hij de artikelen op en legde ze bedachtzaam op de band. Zij liep door maar bleef in haar tas zoeken.
Na de laatste scan liep ook hij verder en stopte alles in een doos, nog steeds in hetzelfde tempo.
De caissière wachtte. Mevrouw zocht nog. Ademloos wachtte ik mee en ja, ze vond de portemonnee waarin de juiste pas, bekeek hem aan alle kanten en rekende kalmpjes af.
Inmiddels had hij ingepakt, hielp haar de tas schuin over het lijf te hangen. Toen waren ze klaar en wandelden de deur uit.
Ik vergat ongeduldig te worden. Die rust, ongehaast zonder een slome indruk te maken, helemaal zen.
Het maakte me bijna eerbiedig.
==