stenen

steen

En weer lag er een opvallende steen.
Ditmaal in het achtertuintje.
Vreemd geribbeld, het had iets weg van een oude aardappel.
Ik raapte hem op en wat denk je?
Het wàs een oude aardappel.
=

Van steenkool tot Internet

Er lag een donkere steen op de achterstoep. Zwart met miniglitters, een gedeelte was glad en afgerond.
Ik kan er mee krassen en het geeft wat gruis af. Mede door de vorm lijkt het daardoor op een brokje Eierkool , de ouderen weten nog wel wat dat is.
Wat afwijkt is dat het niet afgeeft, ook niet in water. Ik herinner me zwarte handen en vegen op het gezicht, waarom niet bij deze?
–
Hoe kwam het hier terecht?
Vermoedelijk heeft een van de grote vogels het laten vallen, we vinden vaker kapotte eieren en daarop lijkende rondachtige stenen.
–
Spannender is het idee  van een cryptisch voorteken: pas op, het wordt winter.
De rode planeet vertoonde zich ook al, precies in de kleur van gloeiende kooltjes. Is er een kleurenblind groen marsmannetje aan het klieren?
Een hemelse stokebrand die onder de radar vliegt? Zwarte kunst? Bij steenkool denk je automatisch aan griezelverhalen rond de kachel.
Of zou het een webdemon zijn?  De ultieme droom van een gestoorde Internetontwerper?
Wat dan ook.
Ik houd het streng in de gaten!
–

 

 

Steenslag

Is dit een versteend beest of een verdierlijkt stuk steen? En wat doet dat vioolkistje ernaast?
Een fossiel?  Er worden er genoeg gevonden buiten het dorp, het barst hier van de haaientanden.  Complete gebitten liggen verstrooid, waarschijnlijk stukgebeten op andere fossielen.
Het kan ook uit de ruimte komen, kalkaanslag van een raket of het huisdier van een buitenaardse. Het gebeurt wel vaker dat irritante honden overboord slaan.
Zelfs engelen sluit ik niet uit. Die vervelen zich ook maar, dan gaan ze met vioolkisten gooien.
Wie zal het zeggen.
–
Ze vielen op tussen alle andere stenen die ik tegenkom in voor- en achtertuin..
Ik heb ze geweekt in azijn en geborsteld en daarna in de vaatwasser gestopt, toch zitten de zwarte gaten er nog.
Zolang niemand het weet beschouw ik ze maar als wat ze zijn: gewoon stenen.
–