Sport wint.

TV-sportprogramma’s sluiten veel andere bezigheden uit als er een liefhebber in huis is. Kringpraat,  huiskamerspelletjes, zelfs om te lezen vlucht je naar een andere hoek.
En er is elke week wel iets belangrijks of wat daarvoor doorgaat, er wordt aardig wat van die narigheid vertoond.
Het zij zo. Mensen willen vermaakt worden, brood hoeft niet maar spelen nog steeds.
Ik heb het leren accepteren en mauw er niet meer over behalve in dit klaagstuk.
Dat is verstandiger, men zou me opbrengen voor belediging, smaad, bedreiging, als staatsgevaarlijk oppakken en een gesticht kwam ook in aanmerking.
Gelukkig is mijn antisportpantser intussen gehard, kierdicht en sluit het aan alle kanten, er komt geen s-woord doorheen.
De laatste tijd echter was een opening ontstaan, ik heb het gerepareerd maar het zou niet nodig moeten zijn.
Het is het late journaal op NPO1.
Daar sluit ik graag de avond mee af en wat gebeurt?
Ongeveer op driekwart wordt het nieuws onderbroken en verschijnt de sportcommentator met zijn gedoetje.
En pas als die uitgeluld is wordt het journaal vervolgd met de laatste nieuwtjes en weerbericht.
Dat heet een gezamenlijk programma.
Mensen dwingen te kijken, je reinste sportterreur, daar word je toch niet goed van?
Overvallen worden door deze kwellerij is geen pretje, bovendien slijt mijn pantser ervan.
Reden waarom ik razendsnel opspring en de ab grijp zodra het s-woord valt.
Dat kan geen atleet me verbeteren maar ik schep er niet over op.
==

Sport?

Elf uur, ik zet de tv aan en watsienik? Op NPO1 staat een mevrouw te praten.
Ik kan haar niet verstaan en het onderschrift niet lezen maar mijn hart gaat naar haar uit. Zij vervangt een sportprogramma , dat feit alleen al maakt haar tot een heldin, wie ze ook is.
Sport.
Voetbal eredivisie. Studio sport. Studio voetbal. Studio sport eredivisie. Wielrennen, tennis, atletiek. Het ene  sportwoord na het andere.
Jammer voor degenen die zich aangesproken voelen, ik vind sportpraatjes vreselijk.  Met drie of vier volwassen mensen ouwehoeren over een wedstrijd, eindeloos de passes besprekend en al of niet foutieve arbitraire beslissingen waar nu de VAR nog bijkomt, om je rot te lachen als het niet zo treurig was. Is toch erg wanneer iemands denken daar blijft steken?
Ik vroeg het echtgenoot: je hebt toch meer in je mars? Zijn antwoord was een tv op de slaapkamer. Voor mij, wel te verstaan, hij bleef op de bank sporten.
We vergaven elkaar maar toegeven aan het luisteren/kijken naar sportprogramma’s is me niet gelukt.
Liever neem ik zelf de wandelschoenen.
==

Winkelsport

In de supermarkt.
Groente en fruit, beetje van dit, van dat.
Daarna volgen de gevarenzones: te vet of te zoet of teveel.
Koelvitrines met voorverpakte aardappelschijven, krieltjes, nog meer aardappels, die ik niet koop omdat ik gegarandeerd de grootste hoeveelheid neem en ze allemaal opeet in één maaltijd. Grote boog maar rechts.
Andere vitrines. K+k fruit, veel te duur voor een handje suikergoed. Snel voorbijrennen..
Salades. Eier-tonijn-komkommer-kip-kipkerrie-enzovoorts. Als een haas achteruit en rechtsaf.
Hammen. Kaassoorten. Huphup, naar ander pad.
Droge salami’s, cervelaatjes, twijfel…NEE, vort!
Koek. Chocolade. Snacks. Weer een spurtje.
En zo slalom ik de winkel door tot ik bijna voor pampus over m’n fiets hang.
Thuis neem ik een kopje magere thee met een chocolaadje als troost. Misschien twee.

EK zonder Oranje


Dan juichen we maar voor België, lees je her en der.

Hm. Tja. Wat zal ik er van zeggen. Leeuw of Duivel, ze boeien me beiden niet al ben ik zelf een seniorinne-leeuw.
Trouwens, we hebben nòg een buurland, ene mannschaft uit Duitsland. Daar hoor je niemand over, zeker nog te pijnlijk na WOII. (Het blijft  leven, voor sommigen).
Voetbal en sport in het algemeen is acceptabel als spelletje onder elkaar, op een familiebijeenkomst bijvoorbeeld.  Ja, ik geef het toe, de sportwereld heeft niets aan me al is dat spijtig voor de liefhebbers.
Van de oranjegekte genoot ik het meest van de kaas, worst en, bij warm weer, van de pils.
Dit overdenkende zal ik toch maar een paar extra aardappelen in huis halen.
Voor de Vlaamse overwinningsfrieten. Leef ik toch ’n beetje mee.