Lys was hopeloos verliefd
Op Finn, haar vriendje dat wel een half hoofd groter was en héél sterk.
Zoals hij haar fiets over het hek tilde. En echt niet bang was voor die kwaaie hond verderop, een lelijk beest maar daar trok Finn zich niets van aan.
Soms had hij een cadeautje voor haar. Een mooie schelp, een gekleurd elastiekje en een keer een glimsteen.
Finn groeide onder haar bewondering.
Het dreef hem naar vertoon van nog meer kracht en lef.
Hij tartte het verkeer en zocht de diepste sloten. ‘Kijk dan, Lys!’
Zij juichte, klapte in de handen.
………………….
‘Kom nu maar, morgen gaan we Finn nieuwe bloemen brengen.’
Lys kijkt naar de steen, de onbegrijpelijke tekens.
Dan klaart haar gezichtje op.
‘Mamma, als Finn wakker wordt komt hij er wel uit hoor. Hij is zóóó sterk!’
==
© Bertie
shortstory
Aandoenlijke shortstory in drie delen
Lief (1)
Toen ze deuren en ramen schilderden kerfden ze hun namen in het houtwerk.
Opdat ze niet vergaten.
Zo verliefd, zo blindelings erin gelovend.
Dit werd absoluut hun huis.
–
Nog steeds lief (2)
Andermaal namen ze de kwasten, met de laatste laklaag verfden ze hartjes om elk van hun namen.
Nu konden ze het huis inzegenen met een prosit maar bovenal met de zekerheid van eeuwigheidswaarde die ze hun gevoel toedachten:
dit huis was voor altijd.
–
Niet meer lief (3)
Maar ach, ze raakten aan elkaar gewend en speelden slechts met lauwe gebaren, treurend om wat was en met vage hoop.
Vergeefs.
De namen zijn weggekrast.
==
Forever young
Droevige shortstory
–
Een jongetje speelde bij de vijver, hij was vijf en vergat vaak mamma’s verbod.
Achter zijn bal aan rennend liep hij het water in.
Hij spartelde met armpjes en beentjes, het hielp hem niet.
Wegstervend gespetter alarmeerde een voorbijganger.
Politie verscheen, ambulance en zijn huilende moeder, allen haastten zich naar het ziekenhuis.
De bal was kwijt, het jongetje bracht het er levend af.
Maar werd nooit helemaal droog achter zijn oren.
–
BERTJENS 