Weer aanwezig

Hallo iedereen.
Ziek was ik niet, op vakantie ook niet, het bloggen moe evenmin
Na een paar bezette dagen kreeg ik last van een grote schoonmaak-kolder, intussen is die weer vertrokken, hoera hoera. Tussen de bedrijven door nam ik pauzes met kopjes thee waarboven ik bijna in slaap viel en toen heb ik hem tenslotte weggejaagd.
Wat ik schoongemaakt heb zijn uiteindelijk maar twee slaapkamers,  de bedden uit elkaar gehaald en dergelijke, niet veel bijzonders maar doordat de kamertjes klein zijn –  en de bedden groot-  is het een lastige beweging, over stoelen klimmen met de stofzuiger, Epke Zonderland zou er nog moeite mee hebben.

Nu ga ik weer aan de toetsen,lang niet zo vermoeiend en veel leuker.  Er valt veel te lezen, reageren doe ik vanaf morgen op nieuwe posts.
De tekening maakte ik op de club. Het was een mislukte vrouwengezicht, ik maakte er een doodshoofd-in-wording van met een griezelverhaaltje in het achterhoofd (het mijne).
Groet en tot morgen.
=
ps
De reactievelden laat ik weg, de luie stoel wacht op me.
–

Schoonmaak

_
Van de vloer naar het plafond kijkend dacht ik: zal ik nog één keer grote schoonmaak houden?  Emmers witkalk inslaan, verharde borstels vervangen, liters azijn, boen- en tegelwas inslaan, verfje voor de gangdeur?

Ik ging overstag en deed alvast de aankopen.
Die staan nu klaar.
Te  wachten op mooi lenteweer want voor een grote schoonmaak moeten alle deuren en ramen wijd open. Het is een ernstige zaak, een frisse-lucht-kwestie;  bedden en alle winterkleding  naar buiten enzo.
Veel werk.
Ik bedoel maar.
Dat het lenteweer nog lang moge wegblijven.
–

Bijna voorjaar

–
Het was zo onherfstig zonnig vanmorgen dat ik er zowaar schoonmaaklust van kreeg.

Stofzuigen boven en beneden, ramen lappen, bed verschonen, douche soppen, wat er allemaal gebeurde weet ik niet precies maar we kunnen weer naar buiten kijken en de kleur van de vloeren is ook terug. Best mooi, eigenlijk.

De ijver was absurd groot, ik wist niet dat ik het nog in me had.

Buiten staan emmers en bezems uit te rusten, netje op hun kop zoals dat hoort. Dweilen er over gespreid.

Vanuit het keukenraam zie ik ze en bekijk ze met eerbied.
–