ruggespraak

Recht is krom.
O ja? Het kan ook andersom.
Rug heeft nog steeds een mini-bereik
niet genoeg voor salto’s mortale
die zou ik absoluut niet hale,
stel je voor
op bejaardengym,
en ik die in de gordijnen klim.
=

Van ruimte naar rug

Interessant doen over het heelal, prima hoor maar Rug eist nu meer aandacht.
Uiteindelijk is die heel wat belangrijker dan de ruimte,  het zal de sterren worst wezen hoe Rug in elkaar zit.
Voor mezelf ligt dat anders.

Kennelijk heb ik met de schoffel, hark, schop, bezem, pootschepje  enzovoorts meteen een stukje van Rug bewerkt.
Wanneer ik rechtop sta is bukken lastig.
Lukt het eindelijk, dan moet ik weer recht zien te komen.

Als een strakke robot beweeg ik door het huis,  heb de ingezaaide potten en bedjes  opvoedkundig toegesproken en uitgelegd dat ze nog even moeten doorbijten: vandaag geen water, misschien morgen.

Ze antwoordden niet.

Wat weten ze ook van mensenruggen.
=

Rug

Gisteren dacht ik nog aan spierpijn.
Morgen zal het langzamerhand beter gaan, was het idee. Een beetje stijve rug, nou en, dat is toch niet erg?
Vanochtend kwam ik het bed haast niet uit, het voelde gebroken.
Boete voor mijn opschepperij, neem ik aan.
Bij deze beloof ik de rug dat ik voortaan verstandiger zal omgaan met vastgroeiende wortels en hoop maar dat ze rekening houden met mij en mijn rug.

Nu eerst Postvak In bekijken en vanmiddag op de bank met een paar paracetamols.
Ik voel me zielig maar ja, eigen schuld en zo…
=

==

Moeders rug

‘Toon es meer ruggengraat!  Wees wat flinker, loop om te beginnen rechtop.’
Door de knoeprug van vorige week dacht ik er weer aan.
Moe geloofde serieus dat een rechte rug automatisch een sterk karakter genereerde, zag niet dat het misschien andersom was.
Zelf was ze bijzonder flink in alle opzichten en straalde het ook uit.
Als je van íemand kon zeggen dat ze een bezemsteel had ingeslikt was zij het. Niet zo lang als wij maar kaarsrecht en met stevige stap banjerde ze door het leven, naar de waslijn, kerk, winkels, wandelend, want aan fietsen had ze een hekel. Zelfs als ze met ons naar het water ging en bij pa in de roeiboot stapte zat ze op het plankje als een vlaggenmast.
Het stond haar goed, moet ik toegeven. Zelf hing ik meestal als ik zat.
Er waren ook nadelen. Wandelen was een crime, vooral voor pa. Hij kuierde graag, ontspannen rondkijkend.
Moe beende door de straten, pas bij het park hield ze in voor een vrije zitplek. Ze zag niets en niemand, ergerde zich aan het gesummel (zo noemde zij dat) en wachtte dan met een strak gezicht tot pa haar haastig en mopperend inhaalde.
Maar eerlijk is eerlijk: ze had het nooit in haar rug.
==

Rug

Gisteravond knoepte er iets in mijn rug.
Bekend verschijnsel. Het ging al zo lang goed dat het bijna te verwachten was.
De gevolgen vielen mee deze keer, bukken, zitten en opstaan gingen aardig goed.
Tot vanmorgen bij het wakker worden.
ik ga niet uitleggen hoe ik het bed uitrolde, toilet maakte en beneden kwam, degenen met een ‘rug’ weten het en de anderen snappen het vast wel.
Nu de dag om is werken eindelijk de paracetamols en lukte het wat oefeningen te doen hetgeen meestal de beste remedie is. Gewoon zitten op de bureaustoel is weer mogelijk.
Alleen de weblog is er bij ingeschoten.
Geeft niet, morgen is er nog een dag.
Dan kan ik op mijn dooie akkertje alle berichten lezen, cryptogrammen en sudoku’s invullen (dat mis ik het meest), misschien een verhaaltje verzinnen.
Ik denk aan ‘De rugloze mens’ of een vers over de ‘Knoepende delen van het lichaam ener vrouw’  of godweetwat voor nonsens nog neer.
Misschien wordt het een sullig herfstplaatje van natte bladeren. We zien wel.
Tot zover.
Slaap lekker, tot morgen, tot blogs.
=

.

Hij kan me de rug op

Mijn rug meldde zich.

Het gebeurt niet vaak maar dan commandeert hij ook keihard.‘ Zitten! Liggen! Rechtop staan! Bewegen! Rekken! Rust!‘ niets is goed genoeg voor de bruut.
Dit typte ik vanavond vroeg, scheefhangend in de bureaustoel.
Helemaal fout, ik kwam er niet meer uit.
‘Af,’ begreep ik toen ik op wilde staan en hij zwiepte gemeen. Geslagen bleef ik scheef, rolde voetpeddelend naar de doos paracetamol en slikte er een paar. Daarna wachtte ik op instructies.
Die kwamen na 20 minuten: ‘je mag.’
Zodoende ben ik nu beter, in ieder geval deze nacht.
En dan? Dan ga ik hem temmen, desnoods met een dubbele portie.
–

Zere rug

–
Nog steeds wakker. Niet klaar-, ik zou graag slapen.

Ik durf niet naar bed.
Al 2 ochtenden was opstaan een bezoeking en ik heb schrik voor de derde. Omrollen, opduwen, oprijzen, vloeken en eindelijk rechtop staan. Ik geef het je te doen.
Spijtig dat ik het staande slapen niet bijgespijkerd heb, nu kukel ik straks vanzelf om.
Het is zaak tijdig positie in te nemen voor bed of bank. Dat deed ik. En nu? Toch maar achterover laten vallen? Of juist voorover?
Tabletje geeft geen uitkomst, stom ding.
Het snapt niks van alles wat ik schrijf, laat staan van mijn rug.
En ik dacht nog wel dat Windows zorg droeg voor ledenproblemer.
Maar goed, hier sta ik, ik kan niet anders…..
–