Verscholen achter een stapel grote boeken vond ik dit kleintje terug.
Een bundeltje uit 1969 van dichter Gerrit Achterberg.
Het is inktzwarte poëzie over de tijd die hij in een psychiatrische inrichting doorbracht.
Onbegrijpelijk dat ik dit vergeten was, de narigheid maakt nogal indruk. Zie voorbeeld
In deze trant staan er 25 gedichten in.
Moeilijk naar mooi, mooi maar triest, de titel van het boek zegt alles.
Hij moet een ongelukkige man zijn geweest.
gerrit-achterberg-1905-1962
Ik wil het niet meer lezen maar weggooien kan niet.
Het gaat weer terug naar de vergeethoek.
–
