ogen

Contrôle

Net terug van de oogarts blinkt de zon me tegemoet.
Lekker, denk ik,  straks  naar het dorp, op mijn gemakkie boodschappen doen, twee jasknopen los en doen alsof het lente is. Tenminste, zodra de ogen weer helder zijn.
oogsecurity-1163108__340Want de afdeling oogheelkunde grossiert in druppels.
Om de oogboldruk te meten, om de letters te lezen, voor een extra cameraopname, soms twee stuks, en nog een want er ging iets mis,  de wereld gaat aan oogdruppels ten onder. Maar alles is goed dus ik mag niet mopperen.
Opklaren van het zicht duurt wel lang, dit kan ik alleen typen met de neus op toetsen en scherm en veel herhalingen. Straks is de zon weg. En het lentegevoel ook. Moet de jas weer helemaal dicht.
Jammer.
Ik probeer optimistisch te blijven en hoop op een laat zonuurtje en anders reken ik op de volgende dagen.
Nog even doorgaan met lanterfanten en drentelen, met een wazige blik valt niets te ondernemen.
We komen er wel door, die ogen en ik.
Maar die twee losse knopen, dat mis ik.
==

 

Ogen, spiegels van de ziel?

Zegt men.
Da Vinci, geleerde mensenkenners, tot in de bijbel wordt dit verhaald. Je zou er iemands karakter in kunnen aflezen. Google het zinnetje en je komt om in de hits, van paranormale wijzen tot serieuze psychologen schermen met die kennis.
Die kunst wist ik me nooit eigen te maken, helaas want ik voelde me dikwijls belazerd. Achteraf.

Op de plaatjes zie je hondenogen en die van een model, ik zou wel eens willen weten wat daar in te lezen valt behalve aandachttrekkerij van de een en ijdelheid van de ander. Kan iemand me dat uitleggen?
Wanneer het in een groepje of op een verjaardag ter sprake komt hoor je prompt stelligheden als: dat had ik allang gezien – ik had haar meteen door – daar trapte ik niet in – enzovoorts. Wat ik dan zo typisch vind is is dat voornamelijk de negatieve kanten ‘herkend’ worden. Van die geijkte termen die iedereen beaamt.
Gemene smalle ogen, kleine varkensoogjes, geniepig loeren, zogenaamde onschuldige ogen maar ondertussen, domme koeienogen, onbetrouwbare oogopslag, lelijke zwarte ogen,  achterlijke staarogen.
Minder vaak zegt iemand iets in positieve trant, hoogstens als het over een populaire man of mooie vrouw gaat.
Dan knijpt men een oogje toe.
=

‘Het werd Licht’

Vorige week viel het me op dat de zon niet alleen heet was maar ook schel. Of fel.
Net als de televisie,  ik kon het beeld niet verzachten. Het kwam natuurlijk door het geopereerde oog, dat was nog gevoelig voor licht, nam ik aan. Dat ik er last van had maakte de spiegel duidelijk, ik zag er niet florissant uit, beetje lijdzaam. Beetje heel erg zelfs.
Toen drong het tot me door: het oog is wel degelijk verbeterd, nu zie ik pas hoe de wereld rondom eruitziet. Verbazingwekkend zo helder als alles nu is, net een cadeautje.
De dahlia’s zijn rooier, de druiven mooier, dorre planten dooier. Ha, het maakt me bijna dichter.🙄
De keerzijde echter…..
Wat ik voor gezellige krullen aanzag blijkt een warrig zoodje pieken.
Ik ben niet bleek/bruin maar zie er regelrecht akelig uit. Spooky.
Het huis valt mee, de spullen ook, leve stofzuiger, was- en vaatwasmachine.
Jammer dat echtgenoot er niet meer is, dit zou humor geweest zijn.
Ik hóór het hem al zeggen: ‘Je weet zelf niet wat een mooie bejaarde je bent.’
Flauw voor een buitenstaander, troostend voor onszelf.
Nu lach ik in gedachten terwijl ik naar antirimpelcreme zoek.
==

Herstelwerkzaamheden

Morgen wordt het tweede oog van een nieuwe lens voorzien.
Heel goed dat de mogelijkheid er is, een van de beste wat vervangingsmiddelen betreft en ik ben er dan ook blij mee.
Doven moeten zich behelpen met een apparaatje, kalenden doen het met een pet, toupet of pruik. Beide oplossingen zijn niet slecht maar niet hetzelfde als een nieuw oor of nieuw haar.
Niets om over te mopperen, het kan veel erger.
Bij ernstige narigheden wordt het pas echt beroerd.
Hart- en andere orgaanzieken dienen te wachten op een donor.
Geamputeerden hebben geen andere keus dan een kunstonderdeel.
En mocht je je hoofd verliezen  wacht je misschien een plek in een of ander tehuis.
Over verlies van leven heb ik het maar niet, dat is niet aan te passen, te verbeteren, te vervangen.
De staaroperatie is een fluitje van een cent, weet ik nu, de voorbereidingen zijn uitgesproken gezellig, het maanpak is lollig,  je kunt zelfs even babbelen met de chirurg en het is zó gebeurd.
Wat wil je nog meer.
=

Oogperikelen

Mijn oog prikt.
Ondanks verzachtende drankjes en strelende vingers blijft het prikken en doet zijn werk niet goed, het is een onaangenaam oog dat me met scherfjes steekt.
Het is lastig typen met anderhalf oog, of met een dichtgeknepen oog.
Daarom probeerde ik het met gesloten ogen, tenslotte leerde ik ooit blindtypen.
Toen verscheen dit:
kknjiropnmb k;l ,mLlLM,llmfko 9.
Daar heb ik niets aan, alleen de punt is goed.
Het is duidelijk dat er geen lang stuk komt.
Ik kijk de reacties na en  houd het voor gezien. Nou ja…
Tot later.
==