Hoe leer je nadenken

Dat heb je in je, zeggen sommigen.
Misschien.
Bij familie zie je verschillen, de een is wat bedachtzamer dan de ander.
Het hangt misschien af van gewoonte maar niet helemaal, aangeboren eigenschappen bestaan ook.
Reageren bij geschillen, over kwesties, oordelen over allerlei, ieder doet het op zijn eigen manier.
Nog steeds geloof ik dat een paar exacte vakken op school hielpen, je mooest wel wilde je je huiswerk maken.
We hadden het er thuis wel eens over, een zus was goed in wiskunde maar vond dat je daarmee alleen leerde je schrift vol te krijgen.
Een broer leerde meer van moeilijke vertalingen maar ja, hij was  een echte alfa. Eigenlijk dacht hij altíjd na.
Een andere broer zei dat hij diep nadacht bij het uit elkaar halen van zijn motor, hij hield van het ding en kende elk onderdeel.
Mijn moeder tenslotte vertelde dat armoe de beste leerschool was om je verstand te gebruiken: met weinig geld  het hele gezin aan het eten en fatsoenlijk zien te houden.  Vooral dat laatste leek het zwaarst te wegen.
Natuurlijk kun je niet doorlopend nadenken als je spontaan wilt leven.
Maar toch blijf ik bij het idee van (toen nog) Algebra en  vlakke meetkunde .
Ik kreeg het alleen in de brugklas, daarna mondjesmaat op de MULO maar herinner me het gepieker bij zoeken naar bewijs bij driehoeksmetingen,  algebraïsche vergelijkingen en stellingen.  Soms vergat je de tijd tot je een oplossing had, goed of fout dat donderde niet.
Of ik er wijzer van werd?
Daar denk ik nooit over na.
==

Kom, laat ik nu eens iets verstandigs schrijven..

..dacht ik
Iets wat de mensen aan het denken zet, de lezers doet beseffen dat er meer is tussen hemel en aarde.
Nou begin ik meteen al verkeerd, ‘hemel’ is geen serieus onderwerp.
Verder.
–
Een paar dagen terug las ik dit↓ bij wikipedia.
De goudvis (Carassius gibelio auratus) is de kweekvariëteit van de giebel. Zie goudvis
Vreemd, tot die tijd meende ik te weten dat hij afstamt van een Russische karper maar wie weet was zijn kaviaar niet goed genoeg..
Een giebel is (was) een irritant ding in de klas dat voornamelijk giechelde. Meer zat er niet in, daarom is ze nu opgewaardeerd tot een gouwe ouwe in een kommetje. Ach gut.
–
Zojuist keek ik naar het derde deel van DWDD University presenteert op NPO1. Geen nieuwe feiten maar wat ìs het goed gebracht. Mijn ouders zouden alsnog aan marsmannetjes geloven. Daar kon het MULO-onderwijs niet aan tippen.
–
Over de Brexit kan ik kort zijn.
Ik weet niet wat het beste is maar voel mee met May. Ze is dapper, terecht of niet. Onwillekeurig vraag ik me af hoe Merkel dit zou hebben opgelost. .
–
Er zijn nog veel meer dingen die me aan het hart gaan maar voor vandaag is het genoeg.
Niet iedereen wil aan het denken gezet worden.
Voor ik het weet zit ik met Trump in mijn maag en met China en vlak het Midden-Oosten niet uit om het over Afrika maar niet te hebben.,
De kwestie is, je komt er niet uit.
Wil je een oordeel vellen moet je van alle markten thuis zijn. Van de hele wereld dus.
Ik ben al blij dat ik Oost-Brabant ken.
Niet dat ik daar vaak over nadenk.
‘Het verstand komt met de jaren,’ zegt men,  daar hopen we dan maar op.
—

Diep nadenken

–

Dat wilde ik ook leren.

Ik groef een tunnel naar de diepte, almaar denkend en denkend.  Het viel knap tegen.
Na enige tijd kwam een Nieuw-Zeelander me tegemoet, ook hij dacht. Nogal moedeloos.

We deelden een kiwi en een jointje. Daarmee kwamen we op diepere gedachten.

Toen gingen we terug.

Aan de oppervlakte kun je tenslotte ook  op diepere gedachten komen.

–