Toen we de kinderliedjes ontgroeiden en de zwijmelende meuk van grote zussen spuugzat waren, daarna de schlagers overleefden, kwamen we eindelijk toe aan muziek die – dat denk ik nog steeds- beter bij veel tieners paste. Het bracht zelfs een broer en mij tot elkaar. (Zolang een plaatje duurde).
Voornamelijk Amerikaans, af en toe een Brit of Fransoos ertussen maar het ritme leek voor jonge mensen gemaakt. Het ging gelijk op met de hartslag, dat zal misschien meegeholpen hebben. Rock and Roll. Jongeren lezen
hier wat dat inhield.
Al gauw bleek dat ik weinig verstand had van kwaliteit. Als er maar slagwerk in zat en aantrekkelijke riedels vond ik het goed genoeg en dat is zo gebleven. Verderop staat er een van wat ik bedoel.
Toch kende ik ook andere soorten.
In de brugklas kregen we muziekles van Nico Hermans, daar leerden we moeilijker muziekzaken. Indeling van orkesten, klassieken, mooie muziek.
Maar nog steeds hoor ik
dit graag.
Simpel en makkelijk. Dat past me wel.
==