Boxen zo ver mogelijk open! ☻
Kreeg ik van iemand die wist dat ik hier vroeger graag naar luisterde. En nu weer.
Advertenties
muziek
Lief muziekje: Barcarolle
Het bekende gondelliedje, uit de opera Hoffmann’s vertellingen van Jacques Offenbach
Deze uitvoering is suikerzoet, de muzikanten zwijmelen mee of spelen ze het?
Voor de romantici
Kan nog net voor bedtijd.
Met lyrics.
Slaap ze.
Weltrusten ieder
het is tijd naar bed te gaan
wat ik nog graag zeggen wilde
is slechts onzin en verspilde
moeite. Laat het liever gaan.
–
Gutennacht Freunde
–
Zingend hoofd
Dat heb ik.
Ik zal het uitleggen.
We waren naar een luistermiddag van enkele zangkoren uit de omgeving die een uitvoering gaven, of, zo U wilt, acte de présence in kasteel Tongelaar
Voor mij een spiksplinternieuwe ervaring.
Het was best gezellig.
Het aanbod van drank en eten was royaal, er waren veel bezoekers en een prima zon.
Het mooie weer was gunstig zij het dat de akoestiek op een binnenplaats (die buiten was) te wensen overliet. In de open lucht klinken stemmen, ook de mooiste, al gauw te ijl. Ze vervliegen. Ik weet niet hoe ik het moet uitdrukken.
In de binnenruimtes klonk het beter. Levendig. We swingden mee. Prettige moderne liedjes, afgesloten met Guus Meeuwis’ Brabants volkslied. Logisch, we wonen er tenslotte.
Het enthousiasme was groot, ons applaus eveneens, de koffie opperbest.
Een geslaagde dag
Alleen die naweeën…
Nog steeds klinken muzikale zinnetjes door het hoofd. Ik kan niet anders dan ze nazingen of neuriën, wie weet droom ik er nog van.
Straks ga ik de trap op, op de maat van↓
…dan denk ik aan Brabant…
–
Ik zal het uitleggen.
We waren naar een luistermiddag van enkele zangkoren uit de omgeving die een uitvoering gaven, of, zo U wilt, acte de présence in kasteel Tongelaar
Voor mij een spiksplinternieuwe ervaring.
Het was best gezellig.
Het aanbod van drank en eten was royaal, er waren veel bezoekers en een prima zon.
Het mooie weer was gunstig zij het dat de akoestiek op een binnenplaats (die buiten was) te wensen overliet. In de open lucht klinken stemmen, ook de mooiste, al gauw te ijl. Ze vervliegen. Ik weet niet hoe ik het moet uitdrukken.
In de binnenruimtes klonk het beter. Levendig. We swingden mee. Prettige moderne liedjes, afgesloten met Guus Meeuwis’ Brabants volkslied. Logisch, we wonen er tenslotte.
Het enthousiasme was groot, ons applaus eveneens, de koffie opperbest.
Een geslaagde dag
Alleen die naweeën…
Nog steeds klinken muzikale zinnetjes door het hoofd. Ik kan niet anders dan ze nazingen of neuriën, wie weet droom ik er nog van.
Straks ga ik de trap op, op de maat van↓
…dan denk ik aan Brabant…
–
Juliska? Nou nee…
–
‘Die Juliska, die Juliska aus Buda-Budapest, die hat ein Herz voll Paprika usw’
Ze is er. En draait maar rond in mijn hoofd. Hoe komt ze daar en waarom? Door dat ene riedeltje op de radio? Denkt ze daarmee recht te hebben op een plekje? Wat een verbeelding zeg, ik zou haar zo inruilen voor, eh, nou ja, voor ieder ander.
Ik houd helemaal niet van Juliska, vind het een vervelend mens met dat hart vol paprika’s, wat heb ik daar aan? Zijn waarschijnlijk niet eens van A-kwaliteit. Als het nou patat was maar daar hadden ze in dat Boedapest natuurlijk nooit van gehoord. Dat zegt iets over operettes, harten die overlopen van goulash maar een deugdelijk frietaardappel komt niet ter sprake. Noemen ze dat hartstocht? Smakeloze zwijmelarij voor een dooie groente.
Ik wil haar kwijt en zoek afleiding, op de tv is misschien wat aardigs en er liggen nog boeken en een puzzel.
In ieder geval zet ik straks de vetpan aan voor een patatje.
Laat Juliska die paprikas zelf maar opeten.
=
Voor wie er wèl van houdt is hier een stukje met Marika Rökk Juliska
=
Tango
–
Het liet me niet met rust.
Het liet me niet met rust.
1, 2, 3, 4, – voet opgooien, of juist naar achteren? Hoe was het ook alweer. Ik zette de pan neer en begon opnieuw. Pom pom pom pom, tarara-rara pom pom pom pom. Ritmisch kokend op meer ge-pompom maakte ik de maaltijd.
Het begon vanochtend na het horen van een Malando-liedje. Brave dansmuziek maar die Argentijnse dans beet zich vast in mijn hoofd. Dat heb je soms met muziek.
Etend, afwassend en stoffend pompomde ik de middag door, traplopend met vier treden op en twee terug. Achter- en voortuintje geharkt, almaar op de maat tot de hele buurt meedeinde en iedereen de straattango deed en meeblèrde: ADIÒÒÒÒS., PAMPA MIA. Buurhonden huilden mee, Maxima zong haar eigen lied, het was een feestelijke bedoening.
Ook trok het veel bekijks en camera’s, er werd gebeld en gefilmd en als de NOS-ploeg zich niet had laten verlokken om mee te dansen was het op het Journaal gekomen.
–
–
Voor liefhebers veel oude dansfragmenten in
http://www.amsterdamclubdetango.nl/historia-del-tango-tangoschool-amsterdam-club-de-tango.html
–
Prinsjesdag
Elke keer denk ik bij het zien van de rijtoer aan dit liedje met die geweldige tekst.
De schrijfster was dan ook Annie M.G. Schmidt
Je zou er een station voor bouwen
Gezoet verleden
–
‘Het Dorp’ van Wim Sonneveld werd door een kennis geroemd als een ‘echt goed liedje’ over een vredige tijd. ‘Dat had je toen nog’.
Een lief liedje is het wel. Klinkt lekker, lief melodietje. Prettige stem.
Maar die tekst, een en al weemoed en valse romantiek .
Echt iets voor degenen die bij voorbaat alles afwijzen wat na hun jeugd komt. Maar ja, zo lijkt driekwart van de mensen te denken, ze staan er niet bij stil dat hun kleinkinderen precies zo oordelen over de verfoeide ‘moderne’ tijd die hùn jeugd was.
‘Het Dorp’ van Wim Sonneveld werd door een kennis geroemd als een ‘echt goed liedje’ over een vredige tijd. ‘Dat had je toen nog’.
Een lief liedje is het wel. Klinkt lekker, lief melodietje. Prettige stem.
Maar die tekst, een en al weemoed en valse romantiek .
Echt iets voor degenen die bij voorbaat alles afwijzen wat na hun jeugd komt. Maar ja, zo lijkt driekwart van de mensen te denken, ze staan er niet bij stil dat hun kleinkinderen precies zo oordelen over de verfoeide ‘moderne’ tijd die hùn jeugd was.
Ze genieten waarschijnlijk van vulspul in sufferdjes, kerkblaadjes, clubbrieven en dergelijke organen, veelal onder de naam
‘Uit de oude doos’, al of niet in dialect:
Als opa met het hondje loopt
Als opa met het hondje loopt
zijn blik op’t grazend vee
en hongerend reeds naar hartig spek
dan is hij zeer tevree.
De hang naar en verheerlijking van vroeger, daar moet ik niets van hebben. ‘Vroeger’ is prima voor herinneringen, niet om naar te verlangen.
Niettemin is Het Dorp het beluisteren waard.
https://www.google.nl/?client=firefox-b#q=het+dorp+wim+sonneveld-–
De hang naar en verheerlijking van vroeger, daar moet ik niets van hebben. ‘Vroeger’ is prima voor herinneringen, niet om naar te verlangen.
Niettemin is Het Dorp het beluisteren waard.
https://www.google.nl/?client=firefox-b#q=het+dorp+wim+sonneveld-–
