moppen

Wachtkamer

Het is stil bij de oogarts, veel lege stoelen.
Niettemin wacht je al gauw een 30-45 minuten op je beurt. Niet erg maar de leestafel is nu leeg en op de telefoon ben ik snel uitgekeken.
Daarom had ik een boek meegenomen. Zodra ik het tevoorschijn haal zie ik dat het het verkeerde is:  Max Tailleur. Moppenboek in missaalvorm met de titel: GELOOF ME. Uit 1972.
Tja, ik doe het maar mee.
Na een paar bladzijden kijk ik op, een paar stoelen verderop is iemand nieuwsgierig. Ze glimlacht, ik knik en wil het haar laten zien, maar ze wordt al opgeroepen.
Komisch, het idee dat ik een vrome indruk maak zou bijna in het boek passen.
Enfin, het oude bundeltje verkort het wachten.
Een van de aardigste was deze:

 

energie-rage-mop

‘Duurzame energie uit een box ter grootte van een accu? Dat klinkt te goed om waar te zijn...’
Toch wordt het beloofd, lees het in  http://www.bloom-box.nl/nld/
Over vijf tot tien jaar zal het in elk huishouden staan, verwacht men.
Nu is nog een beetje duur, $ 750.000.
Voor dat geld koop ik liever een compleet huis-met-kachel.
–
Herinnerd, een rage in de brugklas.
Flesje cola, 1 of 2 aspirines erin, schudden, laten bezinken en opdrinken.
Dan werd je high, zei de een.
Nee, sexy, zei de ander.
Nee, wild, aldus de volgende.
Alleen een paar jongens probeerden het uit. Nooit meer wat van gehoord. Van de uitwerking, bedoel ik.
Mijn kinderen lachten zich ziek om zoveel onnozelheid hetgeen me argwanend deed vragen of zij een beter middel kenden?
Geen antwoord.
–
Een coronamop heb ik niet voorhanden, althans geen goeie.
Een oudje van Max Tailleur is ook wel aardig. Uit 1972 dus je mag hem antiek noemen.

Een van mijn geheimen. Tot nu.

Lachen om kindermoppen.
Doorgaans ben ik niet zo mopachtig al kan ik een goede verteller wel waarderen.
Een heel, héél af en toe zit er een mooie bak tussen.
Maar geef me een kindermoppenboek in handen en ik lach me tranen. Er staan er nog steeds een paar in de boekenkast, ik kan er niet van scheiden. Ze staan stof te vangen want niemand kijkt er in behalve ikzelf met afdoen.
Ook op een paar humorstrips val ik.
Flippie Flink – Familie Doorzon – Dirkjan – Guust Flater – Freud, ze kunnen me er voor wakker maken.
Met de Doorzon maakte ik ooit een blunder. Als surprise gekocht en ingepakt voor een van de jongsten (hooguit 12) had ik per ongeluk een Goorzon gekocht. De hilariteit was groot, vooral bij de ouderen, deze pakjesavond was buitengewoon geslaagd.
=
Nog even twee mopjes uit een van de kinderbundels.
Sla ze gerust over, ik lach voor tien.
–
Dom blondje loopt langs een koe. ‘BOE,’ zegt het beest.
Zij: ‘Doe niet zo gek, ik had je allang gezien.’
–
De patient is zeer ziek, dokter durft niet te vertellen dat het bijna afloopt.
Hij raadt tenslotte modderbaden aan.
‘Helpt dat?’ vraagt de zieke.
‘Nou, dan kunt U vast aan de grond wennen.’
===

Oude mop

Een hoogbejaarde, uit een vergrijsd boek maar ik kon er om lachen.
Dat ik het drie keer moest lezen voor ik hem begreep is op zich een mop, een slechte.
Het drong gewoon niet tot me door.
Mijn moeder zei altijd al dat ik een gedachteloze doos zonder deksel was. Dat is een goede smoes.


–

Belgen- en Hollandermoppen…

… zijn meestal flauw, kinderachtig en geestloos doordat ze finaal uitgekauwd zijn.
Toch kwam ik er een tegen die ik nog niet kende.
Hij was nog grappig ook. In mijn ogen dan, wijlen echtgenoot zou er geen lach om kunnen krijgen. Tja, verschil moet er zijn en dat houd de sjeu er in, nietwaar? Op zich al een mop ;).
*Klik op plaatje om te lezen*