Uiteraard, roepen we eendrachtig Ik weet precies wat hij/zij al zeggen wanneer… blabla.
Hoe ze denkt. Wat zijn opvattingen zijn. Hoe zij reageert of wat hij vindt van politici.
En toch, terugdenkend aan enkele dingen twijfelde ik daar aan. Niet over voordehand liggende zaken, niet over tegenvallers na de wittebroodsweken. Meer op een ander niveau, ideeën die je niet verwachtte, al of niet positief.
Daar kun je van schrikken, of niet, al naargelang je eigen gedachten.
Tijdens een gesprek hierover viel één schoonzus me bij. Meer dan dat, ze was stellig in haar oordeel: je kent elkaar nooit door en door. Als 60-jarige bestreed ze het protest van de jongeren met ‘let maar eens op’. Of ze dat deden vroeg ik nooit.
Zeker weten doe ik het niet maar ik denk dat ze gelijk had.
In de laatste maanden van Pa’s leven was ik zeer betrokken bij de verhouding tussen hem en Moe. Een eyeopener, ook hen bleek ik niet goed te kennen.
Het raakt aan ons geheugen, ook dat faalt nogal eens maar we geven het niet graag toe.
Ik vrees, voor wat het waard is, dat onze mensenkennis gelijkelijk faalt, soms.
Echtgenoot was in ieder geval niet die prins op het witte paard. En ik niet de droomprinses.
Hij had een Kreidler en ik een Gazelle.
==
Zij. Diversen.
