Weerbarstig

      
Nu is het pas ècht lekker warm buiten, nu de wind afneemt.
Vanmorgen toch nog een uurtje de thermostaat op 20 graden gezet, voor de vorst.
Zie het verschil.
Foto links ongeveer 6.45 u, rechts 15.39 u (in volle zon maar ook elders was het warm genoeg voor een zomerjack.)
Voor die koude ochtenden ligt nog steeds een bontbadjas naast mijn bed om niet te bevriezen bij het opstaan.  Synthetisch, dat zeg ik er alvast bij, ik ben diervriendelijk.  Althans, wat badjassen betreft.
En dan te bedenken dat zelfs de polen er de brui aan geven en zich naar warmte opwerken.  Hopelijk leren de ijsberen en andere pooldieren zich tijdig aaan te passen.
Het klimaat geeft niets om dieren.
==

Klimaatperikel

De afvoerputjes rieken door de droogte, regen blijft uit.
Zo loop je met een waadbroek door de bagger, even later stuift de vijver alle plantjes eruit.
In feite ga je tweebeens door je tuin,  links een lieslaars, rechts een sandaal met sproeizool.
Het lijkt grappig maar is in werkelijkheid doodvermoeiend, gesop en droog zand passen niet bij elkaar. Je merkt het, ik zweer je dat ik het gemopper van de grond kan horen als ik schoffel:  slobber – pfff, slobber-pfff en grrrr.
Waarom verdeelt het klimaat zijn eigenschappen niet wat gelijkmatiger?
Kan het KNMI hier niets aan verbeteren? Dat is toch een soort kenniscentrum van weer en slecht weer?
En de overheid? Waar blijven de Kamers?
Rutte, doe er iets aan!
=

Als het werkelijk warmer wordt…

zal ik zonder schoenen lopen
ga ik blote kleren kopen
badpakken met ijsblokknopen
naar gekoelde bioscopen
–
op vakantie in de polen
daar zijn vast nog een paar holen
waar je ijskoud rond kunt dolen
op zoek naar witte sneeuwviolen
–
in de allerlaatste jaren
ga’k de hemelzee bevaren
om van daaruit te ontwaren
hoe jullie het klimaat verklaren.
=

Uitsterven van plant- en diersoorten. Ik redde er een.

Het was lekker werken in de achtertuin.
Polletje hier, grasje daar, watertje zo.
Bij het rooien van de buxus werd het zwaar maar de droogte hielp.
Te weinig regen is toch ergens goed voor, peinsde ik. Ook bij het spitwerk ben ik geen slijmerige kruipsels tegengekomen.
Opgewekt ruimde ik naderhand de spullen op en wat zag ik, vlak voor de buitendeur?
Een regenwurm, zo groot als een anaconda.  Moest een verdwaalde zijn.
Ik schrok me wezenloos.
De eerste impuls was hem te vermoorden maar hoe? Je kunt zo’n ding niet onthoofden.
In stukken hakken is stuitend.
Wachten op regen duurt te lang, voor die tijd zit hij misschien al binnen.
Een probleem.
Toen dacht ik aan de plant- en diersoorten die waarschijnlijk gaan uitsterven.
En heb voorzichtig een emmer water over hem heen gegooid, langzaam naar de tuin drijvend.
Hij kronkelde van plezier. (Hoop ik).
Ik zwaaide hem uit, die heb ik alvast gered.
–
ps
ik kan hem niet laten zien.
==

Grijs en nat

 

 

 

 

 

De maartmaand is tot nog toe naatje
wat is dat nou voor ’n klimaatje
crèmen overbodig
paraplu hard nodig
bij’t ondermaatse zonnetje
dat
-verhuld in een japonnetje
van wolkig grijs en tegenzin-
het uur schijnt af te wachten
om met fatsoen weer heen te gaan.
Dat gierig maartse zonnetje,
ik zou het kunnen slaan.
=

Gewetensvragen?

Niet precies.
Vliegen doe ik zelden maar als het nodig is doe ik het zonder schaamte.
Overdadig gas gebruiken is er ook niet bij, toch zal ik de thermostaat zonder schuldgevoelens hoger zetten bij strenge vorst.
Een open haard wil ik niet, mocht ik echter in een bos wonen zou ik zonder gene hout sprokkelen voor een centrale kachel. Voor een auto gelden gelijke ideeën.
Dat schijnt niet de juiste instelling te zijn.

De noodzaak het gas op te geven ligt me zwaarder op de maag. Met de Groningers heb ik te doen. Met mezelf (en andere) als betaler ook.
Maar goed, deze maatregelen zijn waarschijnlijk nodig.  Gezonder, vooral voor het milieu.
En toch.
Hoewel de herhaaldelijke publicaties over klimaatsverandering in verschillende kranten en boeken me wel overtuigen en ik de ernst ervan besef, zijn er twijfels.
Houden we met ons gedoetje het water op afstand? De totale vervuiling? Verschijnt er een waarschuwingsbord boven ons land met
‘WARNING: CLIMATE, STAY CALM   !!’
Want niemand kan me helder maken dat die maatregelen wereldwijd helpen als niet alle landen meedoen. Straks zitten we, samen met enkele andere staten, als een paar lullige eilandjes ‘schoon’ te wezen.
Zoiets snap ik gewoon niet.Wie weet komen de burgers uit o.a. Katowice dan hier wonen.
Niets nieuws dus.
Daar pieker ik over.  Het is lastig als je geen wijsheid in pacht hebt.
Je hoopt maar dat je regering dat wel heeft.
-==

Klimaatakkoord, lastig gedoe.

De grote halogeenlamp is ’n beetje stuk. Hij knipperde.

Het is, samen met de bureaulamp, de fijnste verlichting en die wil ik graag houden. We hebben ze niet voor niets uitgezocht indertijd.

En straks dienen we ze om te bouwen we of te vervangen.

Dat stoort me.

Net als het idee van omschakeling van gas naar elektriciteit.

Zonnepanelen aanschaffen. Gasfornuis vervangen en cv-ketel, een oudere woning als de mijne (ca. 1955) zal misschien niet geschikt zijn voor een waterpomp. Wat het dan wel wordt ? Dat horen we nog.
Isoleren, tja, er zit al veel geld in thermopane glas, tot de vliering aan toe. Rolluiken. We hebben de verstandigste stofzuiger, koelkast, wasmachine.

Je wordt er moedeloos van.

Niet alleen door de verwachten kosten, eerder door het gebrek aan keus. Die is er niet. Of wel?
–

Nostalgisch denken is niet mijn sterkste eigenschap maar toch denk ik aan een hutje op de hei, in het bos, desnoods tussen de koeien of waar dan ook, met een open vuurtje plus rookgat en een heksenketel om te koken.
En voor het waswater.

Achteruit kachelen doen we toch al.
—

Blupblup! Blup?

Wat de klimaatverandering betreft vind ik de stijging van het water het meest bijzonder. Daarbij is er het inklinken van de bodem.

Een combinatie die aan afgesproken werk doet denken, het ondersteunt elkaar.

Land zegt ‘Ik wil zo graag eens de diepte in, naar   Atlantis

‘Ok,’ antwoordt Water, ‘ik zal je helpen.’

Een voorbeeldig staaltje van vredelievende samenwerking.
Of zou het ruzie zijn?

‘Waarom knabbel je aan mijn dijken, jij hebberige natlap?’
    –‘Kop dicht blubber, of ik overspoel je vandaag of morgen met al je rafelige dijken.’

‘Verdwijn!!’

    –‘Dat doe je zelf al, dom kalf.’

Zo zal het waarschijnlijk niet gaan. Nog nooit hoorden we ze met elkaar communiceren en we brachten heel wat uren door in modderplassen en -sloten.

Maar toch, die gassig-borrelende prutplakken die af en toe kwamen bovendrijven, dat was misschien hun manier van spreken.

Achteraf een eng idee.

De modderbullebak bestond dan ècht…

…

Ik ga nooit meer zwemmen in natuurwater.

==

Klimaatvragen

Verschillende druiventrossen kleuren al.
Bij vriendin zie ik dat in haar tuin de vijgen rijp zijn, eveneens vroeger dan anders.
Als het klimaat zo doorgaat hebben we over een paar jaar in februari vers fruit, aardbeien worden winterkoninkjes, nieuwe aardappelen komen van Lapland, appels en peren moeten in juni de koelhuizen in want vroegrijp = vroegrot al bedoelde men er meestal geen appels en peren mee.
Hoe gaan mensen en dieren op deze opwarming reageren? De evolutie beweegt zich weliswaar traag maar een klein beetje omslag wil ik graag meemaken.
Wie weet verandert onze huid in leer. Kreukelleer.
Of, gezien de technologie, in een of ander rekbaar spulletje dat zich mee- en terugvormt,  schitterend vooruitzicht op een blijvend glad lijf.
Worden huisdieren specifieke warmtewezens die hun vacht afwerpen. Gaan koeien gesteriliseerde melk geven. Leveren varkens gebakken spek.
En krijgen we maïswouden met kolven als everzwijnen en…
…is er ook een afdoend middeltje tegen zonnesteken. Dan heet het tropenkolder.

Meedenken met het klimaat

’n Beetje soepel zijn, je aanpassen. Dat is het verstandigste.
Wij deden dat met de kapstok. Die hebben we indertijd speciaal laten maken met het oog op de nabije toekomst, naar een gezamenlijk idee van echtgenoot en mijzelf.
Het is handig wanneer je naast de zonnespullen ook storm/regenkleding en wintergoed klaar hebt liggen.
←hier ziet U een ruwe schets zodat u het zelf kunt namaken.

Links een gedeelte voor paraplu’s, zuidwesters, bootschoenen, lieslaarzen e.d. mede in verband met de stijgende zeespiegel
Rechts hangen de berenvellen, sneeuwschoenen en het thermsch ondergoed. Een enkel hangertje volstaat, de polen smelten waar je bijstaat.
Het middenstuk is bestemd voor mooiweerkleding. Gezien de klimaatverwachting zijn daar de meeste kledingstukken voorradig. Bikini’s, zwembroeken, bikini’s, badpakken, bikini’s, pareo’s, badlakens, bikini’s. En een paar luchtige hemden, het wil nog wel eens waaien in de zomer.
Alleen het kratje bier past er niet bij, dat zetten n de koelkast.
Het is werkelijk een ideaal meubelstuk, ik kan het iedereen aanraden.
De investering waard.
–