Er was een hele grote kookpot.
De gasten mochten erin doen wat ze lekker vonden, er was voorraad genoeg. Van soepgroenten tot gehaktballen tot haaienvinnen en vossenbil.
Ieder had zo zijn eigen smaak.
Er werd een prei ingegooid en een pak vermicelli in leeggestrooid.
Iemand zocht konijnenbout, een ander zweerde bij pompoen.
Een halve kip volgde en een broodje kaas, zalmhapje, naarmate de avond vorderde en de flessen leger raakten kwamen er meer en meer wonderlijke smaken te voorschijn.
Het liep volkomen uit de hand. Hond en kat maakten zich uit de voeten toen een lodderig oog op hen viel, de parkiet verschool zich.
Een echtpaar ruziede tot hij ook haar in de kookpot wierp, ze kon er zelf nog uitkomen zij het met tweedegraads brandwonden.
Dat luidde het einde van het diner in, mensenvlees was een smaak te ver.
Geschrokken zocht men jassen en sleutels.
Beschaamd mompelde men ‘bedankt en tot ziens maar weer’.
==
kerstdiner
Eerste kerst als huisvrouw
Bijna, dan kan ik aan de voorbereidingen beginnen. Soep trekt al, vlees marineren, dessert controleren.
Eerst het servies nakijken. Bestek. Ik weet dat het in orde is maar voor alle zekerheid. Kerstkleed en servetten, gauw wat papieren erbij kopen? Druppelvangers, ook altijd leuk. Kaarsen. Glaswerk niet vergeten. Deuren niet vol vette vingers? Salontafel schoon genoeg?
Goede broek klaar hangen en welke bloes erbij, hm, zien we nog. Strijkbout klaarzetten.
Rommelhoek moet uit het zicht, daar kan een stapel boeken voor.
Drank nakijken. Genoeg voor ieders smaak.
Enzovoorts.
Echtgenoot vond me overdreven ‘we zijn toch maar gewone mensen…’
—
Als jonge huisvrouw deed ik dit de eerste keer dat ik kerstgasten had uitgenodigd, ik wilde absoluut indruk maken op ouders en een paar andere volwassenen, zij bezagen me als de jongste die alleen maar kwebbelde of letters vrat. Zo voelde ik dat.
Dat kon me meestal niets schelen maar nu zou ik ze wel eens wat laten zien.
–
Het was geslaagd, het eten ging op, er was ruim voldoende drank hetgeen de gasten zeer tevreden stemde.
En ik was een beetje zelfverzekerder, voldoende om er bij een volgende gastdag niet zoveel poeha van te maken.
==
Kerstmaal, zo ging dat.
….enzovoorts
En
de
restjes?
Die
kreeg
Poekie.
BERTJENS 