Internet en zo.

Plotseling doen de likes het niet op een paar weblogs.
Plotseling moet ik eerst mijn blognaam en ww invullen bij een paar andere.
Plotseling is het driemaal klikken voor iemands bericht tevoorschijn komt.
En zo.
Terwijl ik me uitsloof om alle instellingen  precies  in te richten, zorgvuldig, extra controleer, ondersteuningen zes maal lees.
Probeer te snappen waarom sommigen mij moeten modereren.
En zo.
Natuurlijk geef ik het liefst de schuld aan WordPress.  Graag zelfs. En aan Microsoft, Acer, Cool Blue, bezorger en Windows.
Waarschijnlijker is het mijn eigen gebrekkige internetkennis die me de weg doet kwijtraken, ik volg de aanwijzingen verkeerd op of snap ze niet.
←dit plaatje bijvoorbeeld  geeft een B aan, ik dacht dat het een aanwijzing was voor Bertjens tot ik doorhad dat het voor bitcoin stond.
Stom mens.
En ik dacht nog wel, zo’n twintig jaar geleden, dat ik dat wel even zou leren.
Mailgroepen, schrijfgroepen, magazines, weblogs.
Het mocht wat, intussen ben ik al blij dat de laptop me accepteert.
En het tablet. Telefoon.
En zo.
===

Luie stoel?

Avond.
Lekker onderuit, beetje lezen, beetje cryptogrammen, beetje tv kijken. Koffie, thee, iets sterkers misschien.
Na een paar minuten een appje. Gezellig, ik app terug, over en weer nog een paar woordjes en tot volgende week.
Journaal gemist, tablet openen voor laatste nieuws.  Daarna een kort spelletje en nog een en nog ééntje.
Paar woorden puzzelen.
Laptop meldt zich.
Ziggo met aanbieding van smart Wifi pods, weg ermee. Meteen de nieuwe ziekenfondspremie bekijken en meer van dat.
Afsluiten.
Verder met lezen.
Mooi boek van Krauss.  Taai, toch interessant, ik ben al op de helft.
O jé, bijna vergeten,  nog even iets vragen, ik toets in ….
–
Zo gaat het niet vaak maar er zijn dagen dat ik denk: het zou je baantje maar wezen. En dan zoom ik niet eens.
Soms belt  ook nog iemand met  de oude huistelefoon.
Tja.
En toch zou ik het niet willen missen.
==

Internet, de ultieme vrijheid

Wat zouden het voor mensen zijn op social media, die -anoniem- andere mensen stijf schelden, voor rotte vis uitmaken, ze de meeste smerige zaken toewensen, met de dood bedreigen? Ik bedoel niet alleen de hopeloze moslims tegen  ( lale-gul-) , lui van alle rangen en standen doen het.
Af en toe wordt er een opgepakt, iemand die sylvana-simons dood wilde hebben maar zich niet voldoende had afgeschermd.
Het zijn maar een paar voorbeelden van slachtoffers en, ook zo typisch, het zijn veelal vrouwen. Dat zegt iets over de daders. Iets ouderwets, bijna achterlijks.
–
Ik las dat iemand het geintjes noemde die uit de hand liepen.
Een ander had het over ergernis of verontwaardiging.
En dat men impulsief reacties plaatste.
Ook dat er nette mensen en hooggeplaatsten aan meededen, alsof het dus acceptabel zou zijn.
Er zijn groepen en fora waarin ze elkaar opjutten.
Toen las ik van ‘zo niet bedoeld’, ‘had er spijt van’.
Tja. Daar hebben de slachtoffers niets aan.
–
Je kunt daders zielig vinden, tragisch, gemankeerd, gefrustreerd, onvolwassen en meer van dat.
Ze zijn in mijn ogen gewoon laf, buitengewoon laf.
Ik vraag me af wat die lui deden in de tijd vóór Internet.
==

Internetwinkelen

Ziezo, de stofzuiger is er.
Via Internet ook al ken ik alle redenen waarom je beter de bestaande winkeliers kan bevoordelen. Daar denk ik genuanceerder over maar daar gaat het nu niet om.
Ik verontschuldig me niet, toch wil ik het uitleggen.
–
We hebben simpelweg te weinig winkels, weinig keus, matig ov. Daar kan het dorp niets aan doen, dat is buiten wonen, dat weet je. Voor een verderops winkelbestand heb ik een buur of vriendin of nichtje nodig want ik heb geen auto.
De een heeft een baan, de ander kleinkinderen, de volgende is druk met mantelzorg, mensen die ik niet wil overvragen.
Ik ben geen uitzondering, er wordt erg veel gekocht via Internet.
De bekende busje kom je dagelijks meermalen tegen. Steevast leveren ze snel en vriendelijk de spullen, of vragen of je wilt aannemen voor de buren ‘die niet tois zijn’, ik tref zelden iemand met het lokale accent. Waarom niet, dat weet ik niet. Doet er niet toe, het valt me zomaar op.
–
Enfin, de stofzuiger is er en doet het.
==

Gluren op Internet.

In een vroegere weblog stelde ik:
‘Internet heeft iets gluurderigs, je kunt bijna alles anoniem bekijken. Weblogs, fora, sm, ontelbare hobbysites, van braaf tot grof en het verplicht je tot niets.‘
Het werd veelvuldig gedaan.
Ook bestond er nog een beetje fatsoen (ong. 2000-2005). Iemand die ik kende werd herhaaldelijk van een forum afgesloten wegens onbehoorlijk gedrag. Ik stel me zo voor dat hij intussen twittert.
Het was de tijd dat in sommige gezinnen de computer in een hobbykamer werd geplaatst of op een vliering/zolder. Dan stoorde de gebruiker niemand.
Er waren grappen over. Geheime liefdes, seks, bloederig geweld, het zou daar worden bekeken.
–
Het maakt nu niets meer uit, de genoemde zaken worden over het algemeen aanvaard en meer van hetzelfde.
Je kunt het zo gek niet bedenken of het wordt getoond waarbij sensatie vaak voorop lijkt te staan.
–
Op diverse sites is men de schaamte voorbij.
Zie de nieuwsartikelen over ongevraagd filmen, op scholen, bij ongelukken.
De vuiligheid over bekende figuren, de ‘grappen’.
Ik hoef de lijst niet aan te vullen, iedereen zal er mee bekend zijn.
–
Er blijven echter onderwerpen die we allemaal afwijzen.
Pedofilie is er een van, en dierenmishandeling, bijvoorbeeld.
Te gruwelijk om over door te denken, toch zijn de pedo-netwerken onveranderlijk groot en internationaal. Niet uit te roeien.
Dan denk je niet meer aan gluurders maar aan hele grote smeerlappen.
==

Dàg FaceBook.

Veel ophef over fb.
Een flinke groep mensen doet graag mee aan het uiten van verontwaardigde grote woorden.

Ze roepen ‘Schande!’ Ze pikken het niet en verwijderen hun account.
Hoe dapper.
Ze denken toch niet echt dat ze daarmee weer een blanco internetverleden  hebben?  Laat me niet lachen, hun complete hebben en houden is al lang opgehaald, beoordeeld, ingedeeld en verkocht.
Gewoon omdat Internet die mogelijkheid biedt. Overheden kunnen dit niet tegenhouden, ook niet met aangepaste sleepwetten.
–
Natuurlijk is het gesjoemel van Cambridge Analytica èn facebook e.a. onfatsoenlijk maar wie had anders verwacht?
Bij voorloper hyves ergerde ik me al aan reclame die naadloos aansloot op mijn  teksten, vrienden en plaatjes.
Gezien de mogelijkheden die er toen al waren was het logisch dat de inbreuk op privacy verder en verder zou -en zal- gaan.
Toch hebben we er zelf aan meegewerkt, waarschuwingen waren voor doemdenkers. ‘Ik heb niets te verbergen, ik vertel niet alles, van mij weten ze niets‘ aldus de goedgelovigen.
Hahaha.
Voor het geval iemand het nog niet snapt:
wat je zelf verzwijgt op Internet maken anderen wel duidelijk, alleen al door je naam te relateren aan zichzelf.
Maar misschien vóélt het niet zo erg zolang de naaste buren niets weten, Internet is veilig ver van huis.
–

Geen logjes

Het wordt een karig Bertjensweekend.

Vandaag was er geen tijd om iets te bedenken, morgen ook niet en overmorgen nog minder. Misschien laat in de zondagavond.
Er zal geen mens wakker van liggen, ikzelf het allerminst.
Integendeel, een paar dagen zonder Internet geeft een gevoel van huiswerkvrij zijn.  Voorbode van de vakantie.
Het is duidelijk: er is leven na een weblog 😉
☼
–

Vragenlijsten

Ongeveer tien dagen geleden kwam er een verzoek binnenrollen van de gasleverancier. Het was een herinnering.
–
Onlangs hebben we u gevraagd een vragenlijst in te vullen. We werken continu aan het verbeteren van onze dienstverlening, producten en diensten. Uw mening is daarbij onmisbaar. Neemt u deel, dan maakt u kans op een van de 20 cadeaukaarten van Gamma t.w.v. €70,-*.
Het beantwoorden van een aantal vragen over onze dienstverlening en uw interesse in producten en diensten duurt slechts 5 minuten.
–

Een paar dagen geleden kwam dezelfde mail met dezelfde tekst. Ook deze gooide ik weg, uit ervaring weet ik dat de winkans ontzettend klein is, bovendien heb ik geen zin in deze troep. Heb ik adblock tegen reclame, krijg ik dit soort gezeur.
Het invullen is een kleine moeite, het gaat me om de dwingelandij waar ik niet tegen kan. Het is toch geen wettelijke plicht deze vragen te beantwoorden?
Ook webwinkels leuren met vragenlijsten.
Ik neem aan dat er goede sier (reclame?) wordt gemaakt met lovende antwoorden. Dan mogen ze de mensen er ook wel voor betalen in plaats van ze met een lullig waardebonnetje te lokken.
–

Thuis of in de winkels?

 

Deze advertentie las ik in de Trouw, volgens zeggen stond het ook in andere kranten.

De bedenker zal het zelf misschien een goede zin vinden, ik vind het kretologie. Internet komt niet uit de lucht vallen, winkeliers  hadden er op kunnen inspelen.

Is het volgende niet mogelijk?

Kleinere panden met voorbeelden van de te bieden koopwaar; wanneer men aan de toonbank ook een digitale bestelling kan plaatsen wordt service geleverd. Kost minder aan personeel. Gewone winkels kunnen daarnaast blijven bestaan als ze dat willen.

Op die manier houd je gezellige koopstraten zonder dichtgeplakte winkelruiten, alleen zijn de online-zaken kleiner.

Overgebleven ruimtes zouden besteed kunnen worden aan fatsoenlijke toiletvoorzieningen, meer  thee- en koffiebars, leeszaaltjes, kleine filmzaaltjes, rustpunten, minimusea, ik noem maar wat.
–

Uiteraard vergt het veel aanpassing, toch lijkt het me een betere oplossing dan lege etalages. Die doen afbreuk aan de sfeer.
–

Verbroken…

–
Vanavond viel de verbinding met Internet uit.

Ach, nou ja, dat wordt lezen. Dacht ik. En ik las.
Zojuist toch even even geprobeerd op tablet, en ja, verbinding hersteld.
Dat had me in de beginjaren van computergebruik moeten gebeuren, in alle staten was ik. Indien er geen kind voorhanden was belde ik er een: ‘heb je even tijd? Alsjeblieft en please? Ik weet niet wat ik gedaan heb maar de boel is kapot en wat moet ik nu doen enzovoorts.’
Daar had ik geen rust van, dacht alleen maar aan wat ik had willen mailen of wat dan ook,  kwam niet op het idee om iets anders te doen. Nerveus werden alle knoppen geprobeerd, een wonder dat ik niets stuk maakte.
Intussen heb ik niet alleen ’n beetje bijgeleerd, ik ben ook wat minder freaky. Geen web? Pech gehad; televisie, boeken, beetje breiwerk, puzzels, er is altijd een vervangmiddel en vaak is het nog leuk ook. Of ik bel een zus.
Niet meer in paniek raken wanneer ik het web niet op kan, er is ook nog een andere wereld.
Een verworvenheid al zeg ik het zelf.
Nu het weggevallen geluid nog.
Of zal ik zelf zingen? 🎶
—