gedicht

Breivrouwtje teruggevonden.

Een vrouwtje zat te kousenbreien
want zij groeide uit haar dijen
en ze wou niet van die  wije
schorten, rokken, grote  pijen
die niets toonden van haar blije
benen lijkend pronte preien.
–
Dus ze kocht wat knotten zije
garens, naalden, zette rijen
steken op om te vermeien
zich alvast op deze beie
warme benen,  om te vleien
hare man die nooit wou vrijen.
–
Hij ging liever spelemeien
in  de bossen en de heie
waar hij wilde aardebeien
plukt’ en in de mond liet glijen
van  een nimf die zich liet spreien
op de zongewarmde keien.
—
©Bertie Bertjens
=======
(ik was het kwije)

Bekend oudje

Bejaard gedicht van voor mijn tijd.
Nu ik het lees vind ik het nog steeds keigoed.


Het hondengevecht

Bereisde Roel zag op zijn tochten
Geweldig veel! Twee Bullebijters vochten,
Voor ’t wijnhuis, in een kleine Poolsche stad,
Terwijl hij juist aan ’t venster zat:
`Zulk vechten, Menschen! – Zij verslonden
Malkander letterlijk! Met iedren hap, ging oor
Of poot er áf – en glad als vet er dóór!
Ons scheiden kwam te laat! wij vonden
Het restjen: – op mijn eer,
De staarten, en niets meer.’

Uit: A.C.W. STARING
GEDICHTEN (1940)

Dichten met Marsman, het mag.

Denkend aan Holland zie ik brede rivieren traag door oneindig laagland gaan.
H. Marsman.
—
Een dichtregel waarmee je eindeloos kunt variëren. Probeer maar.
Denkend aan …
… Brabant zie ik hoge planten traag door oneindige maïsvelden gaan.
… Holland zie ik grote groepen maf door oneindige waanzin gaan.
… Lesbos zie ik trieste kampen met opzet en woede in vlammen opgaan.
… wordpress is het soms lastig een echt goed verhaal te verslaan…
Enzovoorts.
==