Sneeuwpop?

Dat zit er niet in met deze droge korrelsneeuw. Vriessneeuw. Glinstert mooi in zon- en lamplicht maar bouwen kun je er niet mee.  Met een natte tak trok ik een paar strepen door deze vogelhuishoed en dat was alles.
Ook mooi. Als je gauw tevreden bent.
—
De winter doet nog iets anders dan vriezen: het maakt me licht in mijn hoofd. Nee, niet door bier, wijn of wat dies meer zij.
Het is het buiten zijn. Vegen, scheppen, paadjes maken naar schuur en wasmachine,  matten op de sneeuw keren, en ik voelde me na een half uur dwarrelen als een maxi vlok.
Voor ik werkelijk door de lucht zou gaan en neerkwam in iemands tuintje ging ik naar binnen en maakte me een kop thee. Dat hielp tot ik het opnieuw probeerde.
Verder vermaak ik me met het tappen van voorraadjes water, ’s avonds de hoofdkraan dichtdraaien en ’s morgens weer open, cv hoog en terug -afwisselend rillend en zwetend- , slaapkamerraam openen en na een uurtje weer dicht doen, toch maar even naar buiten, deken voor raam (noordoosten) hangen, af en toe een telefoontje of appje doen (helaas te weinig appfamilie), oude boeken lezen, sudoku’s invullen en cryptogrammen.
Voor een alleense heb ik het best druk.
Maar tis beter dan verveling.
==

Waar maakt een mens zich druk om

Stresserig liep ik vanmorgen heen en weer.
Het plan was: vroeg naar de winkel, een beetje huishouden, warm eten panklaar maken, bouillongroenten opzetten, vanmiddag op bezoek.
Maar voor ik begon even bloggen.
Scherm bleef zwart. Op alle knoppen. Tablet werkte wel en smartje ook maar ik was te ongedurig en legde ze aan de kant, eerst de supermarkt.
Al lopende koelde ik af.
Waarom dat zenuwengedoe,  als gepensioneerde heb ik alle tijd, wat maak ik me nou druk, is toch nergens voor nodig? Bovendien was de mist te mooi om te mopperen. Een leermoment op zich.
–
Nu nam ik die tijd.
Weer thuis bleef de laptop  zwart uitslaan maar so what, ik kookte en at op mijn gemak en kuierde naar schoonzus, bleef extra lang plakken.
Vier uur, scherm deed nog steeds niets. Ik ook niet. Ik viel in slaap bij het spellen van post en tv-gids.
Daarna was het te laat om iets huishoudelijks te doen.
Na het journaal bekeek ik de laptop aan alle kanten, tilde hem op en ondersteboven en warempel, ik kon het mankement oplossen.
Helemaal zelf.
Er hing een stekker los, de batterij werkte ook niet.
Toch goed van een digibeet. 😁
==

Een bucketlist?

Alsjeblieft zeg, die houd ik er niet op na.
Vroeger niet, nog steeds niet en het zal tot mijn laatste snik niet veranderen.
De oorspronkelijke  betekenis (Wikipedia) luidt anders dan die de mensen er nu aan geven.
Een bucketlist of loodjeslijst is een lijst met dingen die iemand nog gedaan wil hebben voordat hij sterft. Het woord komt misschien van kick the bucket, wat overeenkomt met de pijp uitgaan of het loodje leggen. Terminaal zieke mensen stellen soms nog een bucketlist op.
Van die laatsten kan ik me voorstellen dat er nog iets gedaan moet worden, rechtgezet of uitgesproken.

In de gezinsjaren had ik lijstjes, elke morgen zat er een in mijn hoofd, noodgedwongen.
Je zou maar vergeten de baby te voeden, peuter in bad te doen, poepluiers te spoelen, schoentjes te poetsen. echtgenoot wakker te maken (vroeger moest zo iemand ook verzorgd worden), boodschappen te doen, was op te hangen, buurvrouw te feliciteren, aardappelen te schillen, te koken, keukenvloer te dweilen, hond uit te laten, band van autoped te plakken, over de kat te struikelen voor je hem opzij had geschopt, en ik was nog niet eens terminaal.
Logisch toch dat ik nooit, absoluut nooit meer lijstjes maak.
===

.

IJverig

_

Ken je dat, zo slaperig te zijn en gaperig na een drukke dag en onderuit in de stoel te hangen  met 1 oog op de laptop en het ander half dicht en het liefst je bed in rollend maar te moe om overeind te komen laat staat die 15 treden van de trap te nemen zodat je met verkeerd gevouwen benen verstijfd wakker wordt in diezelfde stoel en nauwelijks rechtop komt?
Ik nu ook.
–