droogte

Droogte is een yucca

Een van de taaie gewassen in droge en zonovergoten grond. Mijn voortuintje dus, zanderig en stenig. De plant is ca. 150-170 cm hoog.
De volgende foto’s laten nog een paar tuindingetjes zien en dan weten we weer genoeg over mijn landgoed.  Let op de grote zonneloemen, dit ras is onverwoestbaar en geschikt voor alle klimaten.

Uitsterven van plant- en diersoorten. Ik redde er een.


Het was lekker werken in de achtertuin.
Polletje hier, grasje daar, watertje zo.
Bij het rooien van de buxus werd het zwaar maar de droogte hielp.
Te weinig regen is toch ergens goed voor, peinsde ik. Ook bij het spitwerk ben ik geen slijmerige kruipsels tegengekomen.
Opgewekt ruimde ik naderhand de spullen op en wat zag ik, vlak voor de buitendeur?
Een regenwurm, zo groot als een anaconda.  Moest een verdwaalde zijn.
Ik schrok me wezenloos.
De eerste impuls was hem te vermoorden maar hoe? Je kunt zo’n ding niet onthoofden.
In stukken hakken is stuitend.
Wachten op regen duurt te lang, voor die tijd zit hij misschien al binnen.
Een probleem.
Toen dacht ik aan de plant- en diersoorten die waarschijnlijk gaan uitsterven.
En heb voorzichtig een emmer water over hem heen gegooid, langzaam naar de tuin drijvend.
Hij kronkelde van plezier. (Hoop ik).
Ik zwaaide hem uit, die heb ik alvast gered.
–
ps
ik kan hem niet laten zien.
==

droog droger nog droger superdroog

Er is niet tegenop te sproeien, we zien wel hoe het afloopt.
In de regel komen vaste planten weer terug en daar rekenen we ook nu op.
Voor de boom vrees ik het ergste, hij was al dood en droogt nu nog uit ook. Dat hij maar tijdig in de houthemel terecht mag komen voor hij uit elkaar valt.

Het is een treurigheid hoor.
Moeie bladeren, de varen die bijna plat valt; doornappels zullen waarschijnlijk niet uitkomen, de passiflora groeit van boven en verkleurt onderaan.
Gelukkig staat er ook wat goeds tussen, de kleine klimop groeit dit jaar sneller dan ooit. De druif ook en het leverkruid en… eigenlijk is er nog volop leven tussen de dorrigheid, zie ik nu.
Dit beseffende zal ik ze morgen optimistische toespreken, allemaal, groene en bruine.
‘Houd moed,’ zal ik zeggen, ‘versaag niet, na tijden komen weer tijden, na zonneschijn komt regen’ en meer van die cliché’s want planten hebben toch geen verstand van literatuur. Ik ook niet.
En mochten een paar het niet halen? Dan maken we een grafschriftje, iets over zon en hittekanon of zo.
Dat biedt wat troost..