Nog één keer de doornappel.

Dat de doornappel (datura) giftig en gevaarlijk is is onderhand bekend.
Dat delen van de plant gebruikt worden als medicijn
wist ik niet. Er zijn maar enkele genezers die het voorschrijven.
Van buikkrampen tot astma, hij schijnt er tegen te helpen.
Mijn huisarts zou er niet mee moeten aankomen, het idee van een hallucinogeen middel als hoestdrankje maakt me achterdochtig.  Tenzij mooie dromen gegarandeerd zijn maar daar hoor je nooit wat over.
Dat ik de struik aanhoud is om het uiterlijk. Ik vind hem gewoon mooi, de spierwitte bloemen een pracht.
Jammer is wel dat ik ik niemand voor de pluk kon krijgen ondanks de belofte van een gratis stekje.
Toen heb ik het zelf maar gedaan.
 

Heksenwerk?

Over de Doornappel schreef ik al eerder. Een aparte plant, giftig maar mooi.
Hij doet het bijzonder goed ondanks een minimum aan water.
Bloeit met spierwitte kelken en krijgt uitlopers.
Beetje vreemd vind ik dat. Kent hij geen dorst?
De scharnierbloem, vlak naast hem, profiteert mee, met nog minder water. Ook al zoiets raars.
En wat te denken van die schaduw, doorschijnend als van een geest?
Bestaan er dan toch heksenkunsten?
U mag gerust weten dat ik dit beangstigend vind, ik durf hem niet eens te rooien. Wat zal de reactie zijn? Vergif spugen? Bijten?
Ik neem geen risico, op fluwelen voeten sluip ik naar de schuur waar de fiets staat en rijd met een boog om hem heen.
Stel je voor dat ik ook ga groeien en bloeien en uitlopers krijg.