Psychische belasting

Het aanslagbiljet 2021 Waterschapsbelastingen ligt klaar om te voldoen.Elk jaar moet ik minstens drie keer lezen om het te begrijpen, de toelichting bestuderen, zin voor zin.

En zie dan weer in dat je niet alleen betaalt voor jezelf en evt. meewonenden, maar ook voor je huis en de plaats waar dat staat. Ik neem aan dat de aansluitkosten van en de leidingen naar elke woning en straat verschillend zijn.
Dat moet het wezen, ik berg het meteen op voor ik er tureluurs van word en het fout heb.
Hèhè, ik ben er weer uit.
Om het voorgoed in de hersenen te krijgen zou ik de nota vaker moeten bekijken.
Wekelijks een half uurtje lezen, dan punt voor punt, daarna letter voor letter, herkauwen,  nadenken, tot ik het uit het hoofd ken.
Eigenlijk niet gek, opzeggen als een mantra, en nog een keer en doorgaan.
Misschien word ik daar Zen van.
Mediteren over een belastingaanslag, zal ik…
….neeeee.
==

Belastingsprookje

De aankondiging grijnsde ons aan. ‘Download, vergeet Uw DiGiD niet… enzovoorts.’
Die vervelende belasting, gromde man, moet dat?
-Ja schat, kalmeerde ik maar we kunnen aftrekposten bedenken, als we nu eens…
We belden en informeerden, vroegen naar data en kilometers, kopieën, en zie,  met zíjn lef en míjn verzinsels kwamen we tot nooitgedachte uitgaven. –Weet je nog dat kapotte wiel van de fiets die je nodig had om naar de tandarts te gaan?
We vulden in. De laptop werkte mee, hij kwam op een heel aardig aftrekbedrag.
We box-ten verder en ook daar creëerden we gunstige uitkomsten. Great! Highfivend klikten we op Verzenden.
–
We brandden kaarsen en baden twintig maal de rozenkrans. Het werkte.
Van de eerste teruggave kochten we een paar mooie pandjes. Nu bezaten we twee extra woningen waarvan we de huurpenningen opstreken.
Zo zalig, dromerig door de Rivièra te zwerven, zonder geldzorgen, hoogstens het zand uit de sandalen te moeten schudden. We genoten.
De volgende terugbetaling was voldoende voor de aankoop van de hele straat en het duurde niet lang of we hadden het volledige dorp in handen.
We waren rijk en werden natuurlijk gefêteerd en uiteraard kreeg echtgenoot een mooie ketting. Ach, dat burgemeestertje spelen, aandoenlijk hoor maar liever keken we uit naar de volgende stappen. We kochten provincies, landen, werelddelen tot we de aarde bezaten en nooit meer belastingformulieren hoefden in te vullen.
Dat deden onze onderdanen.
=

Boekhouden

Vanavond kwam de boekhoudster.

Invullen van het belastingformulier is een makkie maar ik laat haar altijd komen. Want het is zo’n enig mens.
We zitten een paar uur, tussendoor gaat ze even aan de laptop waarop ze een teruggaaf weet te bedingen, daarna nog een kop koffie toe.
Kijk, dat is nog eens een aardig kennisje.
Bij de vorige boekhouder hielden we ook altijd mooie bedragen over maar ja, toen hij ging hemelen haalde het niets meer uit.
We vonden een nieuwe. Helaas, die werd ook ziek, met droevig gevolg. Daarna durfde niemand  onze papieren bij te houden, we stonden op de lijst ‘Gevaarlijke cliënten’.
Pas na lang zoeken en de belofte van doktersgarantie vonden we iemand.
Een dappere. Vrouw, uiteraard.
Zij komt elk jaar en is nog steeds gezond.
En gezellig.
–