banken

Wie van de drie – vier – of meer


De bank nodigde me uit.
Opgelucht zette ik me op de harde zitting die me niettemin zeer welkom was gezien de ..
–
De bank nodigde me uit.
Doodmoe liet ik me erop neervallen, voor vandaag was het…
–
De bank nodigde me uit.
Verheerlijkt klom ik erop waar echtgenoot me ronkend…
–
De bank nodigde me uit.
Verheugd liet ik me in de kussens zakken, één oog gericht op de televisie die….
–
De bank nodigde me uit.
Gehaast fietste ik er naar toe, graag het jaarlijkse gesprek met het geijkte jargon ….
–
De bank nodigde me uit.
Behoedzaam ging ik zitten voor een proef…
–
Eindeloos zijn de mogelijkheden.
==

De Bank van Moe (Nu Rabo)

‘Kind, de Boerenleenbank is héél belangrijk, zorg dat je daar een goede naam houdt dan is hij ook goed voor jou als je hem nodig hebt!’
Aldus mijn moeder.
Deze belangrijke boodschap kregen we allemaal mee.
Ze vertrouwde de bank volkomen en had er de hypotheek lopen.
Volgens mij knielde ze als er langs liep.
Het vroegere postkantoor beschouwde ze ook als een bijna religieus centrum, zij het iets gemoedelijker want het waren onze overburen.
Menige betaling of ontvangst ging per postwissel of girokaart. Alle officiële geldelijke handelingen vertrouwde ze eerder dan contante afrekening. Dat was geschikt voor de ‘gewone’ zaken als leveranciers of zakgeld.
Wonderlijk, als arbeidersvrouw kreeg ze vroeger het weekloon van mijn vader juist gewoon cash in een loonzakje, de meeste mensen die ik kende handelden daarnaar.
Zo niet Moe.
—
We deden ons best; spaarden centen in een dichtgeplakte Buismanbus, later op een echt spaarbankboekje en sloten hypotheken  af bij ‘haar’ bank met de gedachte dat die zo goed  voor ons zou zijn.
Daar wachten we nog steeds op.
-==
(logje uit 2011. Herzien)
Hoofdkantoor Utrecht. Foto van wikipedia
–