Park

Kip wandelde in het park.
Ze bekeek het klimrek, theetuin, fontein.  Mooie dingen, dacht ze, dat hebben we niet in ons hok. Hier ga ik eens diep over nadenken.  Ze fladderde een struik in en sloot de ogen. Ze droomde van een deinende legschommel.
Ook Koe was aan het rondlopen en ook zij bekeek de attracties.
Ziet er goed uit, dacht ze, zou ik wel in onze stal willen hebben. Toch eens over nadenken. Ze sjokte naar het veldje bij de struik van Kip  en ging liggen herkauwen, dromend van hooitaartjes in de theetuin.
Nu denk je natuurlijk dat Paard erbij kwam en Olifant maar die haalden de schouders op.
In plaats daarvan kwam Aap het park bekijken.
Hij probeerde de zandbak en de fontein. Zag de theetuin.
In je eentje is het een saai park, dacht hij, ik word er slaperig van. Hij sprong in een hoge boom in het veldje van Kip en Koe en zocht een slaaptak.  Dromend van een lenige vriendin, slingerend in het klimrek.
           
Na de dut spreidde Kip de veren, gaapte en zei dat ze het idee uit haar hoofd had gezet. ‘Daarvoor is geen plaats in ons hok, zelfs wormen zoeken moeten we buiten doen.’
Koe rekte zich, een vergeten sprietje vermalend  knikte ze, ‘bij ons hetzelfde liedje, er zijn al zoveel bewoners in de stal.’
Aap dacht nog een poosje na. ‘Het lijkt heel wat,‘ zei hij  toen, ‘maar aan een lenige vriendin raak ik vanzelf verslingerd.’
–
Paard en Olifant keken elkaar aan.
Zij hadden alles al meegemaakt.
==

Laatste nieuws:

Leeuwin gevloerd door de overgang van zomer- naar wintertijd.
Het was weer zwaar.
==

Zomaar wat woorden.

In de winkel liep ik tegen een karretje op.
Oh sorry,’ riepen we automatisch, de mevrouw die duwde en ik.
‘Ik nam de bocht te klein,’ lachte ze.
‘Geeft niet, we zijn er heelhuids vanaf gekomen,’ zei ik.
We knikten en liepen door.
Even later drongen de woorden tot me door: bocht te klein – heelhuids-.
Niets bijzonders, gewoon enkele loze zinnen.
Hoe komt het dan, dat die soms blijven hangen.
Je vangt ook wel eens iets op van vreemden.
Op een terras hoorden we eens een man uitvaren tegen een(zijn?) vrouw ‘waar koop je zulke rotzooi?’ Merkbaar kwaad.
De omstanders grinnikten. Wij ook.
Nu ik er aan terug denk: nog steeds.
Waarom? Dat weet ik niet.
Misschien maken we te weinig mee.
==

Wereldverbeteren?

In mijn hoofd zit nog steeds dat idee.
Over het veroveren van de wereld en
verbeteren van bestuur  zodat honger verdwijnt en begrip zijn intrede doet
en over alle dingen die kinderen denken te bewerkstelligen
voordat ze tot inzicht komen dat het allemaal niet zo gemakkelijk gaat en…
enzovoorts enzovoorts.
Ik weet het, het is een goedbedoeld maar onzinnig idee dat we kregen als pubers.
Bij het zien van Elon Musk en de gedachte aan alle rijkaards bekruipt me weer het  gevoel
van zinloos doorgaan wat niets oplost, de wereld wordt er niet beter van.
Ons idee stelde niets voor en nog steeds niet

==

Paddekoeken

Toen wilde ik er zelf een paar bakken.
Waren de eieren op.
Toen zou ik naar de winkel gaan.
Was mijn zin op.
==
ps
een paar struiken zijn bijna wit van de meeldauw. En de paddenstoelen doen mee.
—

Over bamboe

‘Eens in de honderd jaar groeien alle bamboestruiken over de hele wereld tegelijk.’

Dat las ik over bamboe, ergens, ooit.

Op internet kan ik het niet terugvinden, misschien een volksverhaaltje?

Weet iemand er iets van?
Er wordt veel over bamboe geschreven, leuke weetjes, tik het in en je vindt er diverse sites over,
en  HIER

Wij hebben het ook gehad in de achtertuin.

Het groeide snel, binnen een jaar was de plant groter dan wijzelf.
Prachtig, hoog, ruisend, sfeervolle blikvanger.

Maar rondom, tot veel meters verderop, verschenen taaie scheuten, we hadden bijna dagelijks werk ze uit te graven, door te hakken en te verwijderen.

Toen hebben we de plant weggehaald, het kon nog net met gewone mankracht.

Waar we hem naar toe brachten weet ik niet meer maar ik was blij hem kwijt te zijn.

Iemand vertelde dat er aangepaste bamboe is die niet uitzaait,  speciaal voor tuinen.
Een verkoper geloofde er niets van, dus neem ik geen risico en begin er niet meer aan.

ps   plaatje is van pixabay.
==

Camera klaar?

Voor de geïnteresseerden, tussen 11 en 12 uur.

zonsverduistering

Briefje van Jona

Goedenavond,

ik ben een appel.
Mijn kleur is rood, reden waarom ik apart van de andere appels lig. Zij zijn tweekleurig, groen en rood, meestal in ongelijke verhoudingen, ze missen ook de glans van een 100% rode. Ze ogen ietwat goedkoop al moet ik toegeven dat dat in gerechten niet merkbaar is.
In de winkel lagen meerdere volledig rode exemplaren die zich probeerden af te zonderen -soort zoekt soort nietwaar- maar grijpgrage lui zonder gevoel voor nuances letten daar niet op. Het mag een wonder heten dat ik me afzijdig kon houden in een hoek van de krat.
Wij appels worden uitgezocht op uiterlijk (dat vooral) en bezitten dientengevolge een  hoge graad van rassenwaan . Het wordt ons ingepompt maar dat terzijde.
Tot iemand me ontdekte.
Ze wilde me meteen en kocht me.
Ze vond me te mooi om te villen en te vierendelen.
Zodoende lig ik op de aanrecht te pronken, gevleid en trots.
Voor hoe lang?
Ik vermoed nog een of twee dagen, ik voel al een deukje of drie.
Het is niet anders, ik zal onherroepelijk  verwerkt worden.
Tussen de tweekleurigen.
In een kokend hete pan met boter en suiker, misschien een snufje kaneel.
Maar ja, het is bekend:
hoogmoed komt vóór de appelmoes.

Weemoedige groeten,
Gold.
==

Wat ik hiermee bedoelde

Geen knecht of lakei om me te laven? (had ik zo iemand zou ik  deftig spreken).
Geen familie om me iets in te schenken?
Geen buren
geen bezoek
geen hond die het kunstje zou hebben geleerd
geen toevallige voorbijganger die me zag smachten
geen kraan in de stoelleuning
de winkel te ver weg…?
Een van die dingen zal het geweest zijn.
Alleen pen en papier binnen handbereik.
–
Nog een geluk dat ik niet verdroogd ben.
Op een paar rimpels na.
=====

No log today..

..de hersenen zijn leeg
gedachten ver van huis
ik zoek me suf maar vind
slechts onverstaanbaar ruis.
…
Het liedje no milk today
is heel wat meer dan wat ik in mijn hoofd aantref.
Geen inspiratie,  slomigheid.
Een enkele opleving bij het volgen van de politiek.
Een vrouw die ik trof bij de glasbak (‘ik had maar één leeg potje maar wou het meteen kwijt’), een vriendin die ziek was en weer opknapte.
Van die doodgewone dingen.
==