Missie geslaagd.

Pratend met een bermprikster hoorde ik voorbeelden.
‘In het dorp valt het wel mee maar daarbuiten en in de bossen vind je van alles.’
Een herinnering kwam boven.
We zaten opgescheept met een halfvolle zak aardappelen, stikvol uitlopers.
‘We gooien ze stiekem in de berm,’  zei echtgenoot, ‘het is organisch en doet geen kwaad.’   Daar kon ik in meegaan.
We reden naar een stille bosweg. Hm, teveel fietsers.
Naar een andere. Wandelaars.
Zochten een paar stille akkers. Tractors.
Boomgaarden en weiden. Plukkers.
We zweetten.
Ongewend in de misdaad durfden we nergens die verrekte aardappelen te storten, overal waren potentiele getuigen, het was drukker dan ooit.
Tot man zijn geduld verloor, abrupt stopte, in één beweging de zak naast  de auto zette en doorreed.
Daar was niet gemaaid, verklaarde hij, hoog gras.
–
Later kwamen we langs de bewuste plek, half-en-half een politielint verwachtend maar zagen niets.
==
ps
het was echt, eerlijk, de enige keer dat we afval in de berm gooiden.
=