Geen seks met mannen die vlees eten.

In veel bladen kun je dit lezen, o.a. HIER

Mannen zouden voor 41% meer bijdragen aan klimaatverandering, aldus Dierenrechtenclub PETA in Duitsland.
Volgens een professor
‘….mannen eten meer vlees dan vrouwen, ook zijn mannen gemiddeld groter en zwaarder dan vrouwen en hebben ze meer spiermassa. Tot slot gebruiken ze meer benzine. Dus ze rijden meer auto.’
Kijk es an, vreselijk zaken, dat zullen we ze laten voelen.

Als straf? Een daad stellen? Onder  druk zetten om vegetarisch te gaan eten?

Behoorlijk vergezocht, dunkt me.
En hoe gaan die vrouwen dat doen, met een kuisheidsgordeltje, apart slapen,  Gatver,  je ruikt naar gehaktballen, bijvoorbeeld?
Het belangrijkste:
Gaat het helpen voor de dieren al is het zijdelings?
Klimaat?
En hoe dan wel?
==

Nachtvorst

Op het platdak, vanmorgen ongeveer half 8.
Vorige week ook al een dun ijslaagje.
Niet abnormaal in september maar ik schrik er elk jaar van.
===

Het Geheim

Het is groot en diepgaand.
Verborgen als een van de belangrijkste schatten op aarde en van het heelal.
Hemel en hel kennen het niet, priesters evenmin, zelfs de grote goden zijn er niet van op de hoogte, ze weten alleen dat het er is.
Men rikt en men raait.
Graag zou ik het hier vertellen.
Helaas, ik beloofde te zwijgen.
Zo geheim is het.

===

Regen

Zonnetjes
in
mistroostig donkergroen.
Ik kijk
en kijk
weet niets beters te doen.
==

Barre tocht.

Koud was het en het waaide.
Huiverend stond ik voor het raam,  keek benauwd naar de grauwe lucht.
Maar ik moest voedsel halen, de kelder was leeg en de koelkast bijna. Een paar korstjes restten in een hoek van de broodtrommel.
Net voor ik de deur uitstapte  stortte zich een regenbui in de strijd, hard en met gemene stralen.  Met tegenzin nam ik het onhandige regenpak.
Over de winterjas zat het onaangenaam, stijf als een kachelpijp stond het om me heen, fietsen was lastig.
De wind nam toe, de regen volgde. Eenparig verknoeiden ze het zonnige beeld van de vorige dag.
Ik worstelde met fiets en tassen, soppend in vollopende laarzen, gejaagd door de wind.
En haalde het.
De supermarkt noodde met licht en kleur, voedsel voor het grijpen.
Eten.
Je kunt er niet omheen.
Daar heb je een bittere reis voor over.
=

Onder de oude boeken..

..die klaar liggen om weg te doen stond nóg een doos.
Een vergetene.
Wat ik daar in vond houdt me een paar dagen aan het sorteren, een stapel bekenden waarvan ik niet eens meer wist dat ik ze had.
Vestdijk, Brouwers, Carmiggelt, Dichtwerk, enzovoorts.
Of ik het allemaal (her-)lees weet ik nog niet, Vestdijk herinner ik me als langdradig. Of ik begreep het verhaal niet.
Maar de vondst zet me wél aan het denken.
Morgen ga ik zoeken in de krochten van diepvries en kelder, wie weet wat ik daar nog vind, vergeten snacks, entreco’tje, gebraden kip, jammie.
Op een verborgen geldkist hoef ik niet te rekenen,
we maakten alles op.
=

In de bonen.

Het was een natte dag.
Een dag om binnenklusjes in te halen.
Dat deed ik dan ook. Vloeren dweilen, keuken, een paar deuren, tussendoor wat eten, ik vergat de tijd en  was  tevreden.
Nog een keer  koffie en de dag was om.
Na het Journaal zocht ik iets leuks op de tv, kon niets vinden,  er klopte niets van de programmering, ook de papieren gids zat fout.  En de krant nog erger.
De krant? Hoezo de krant, die komt toch nooit op zondag?
Maar…
Toen drong het tot me door: het is pas zaterdag.
Het ís dat het me vaker overkomt, anders zou ik denken dat ik verkindste.
=

Vermakelijke herinnering

Voor me liggen twee kranten.
Telegraaf (los nummer) en NRC (weekend abonnement).
Prompt denk ik aan een paar vroegere opmerkingen van broer, zus en manlief.
Ze leven niet meer maar ik hoor het ze weer zeggen.
Zus – wat moet jij met die Telegraaf?
Broer – je hebt zeker de geldpest.
Echtgenoot – toch mis ik De Gelderlander.

Dat laatste stak me.
Man was een liefhebber, een echte krantenlezer.
Dacht ik hem te verrassen met extra leesvoer…
==

Protesten en demonstraties op Prinsjesdag.

Ik hoorde van ‘schande tegenover de koning’
en  ‘nooit eerder voorgekomen’.
Nu lees ik in Historiek over een keiharde aanvaring tussen demonstrerende communisten en de politie in 1932.
Er viel zelfs een dode.
Trouwens, waarom zou men niet mogen demonstreren op Prinsjesdag, vraag ik me af.
Het koningshuis kan wel wat hebben.
Het  huwelijk  van Beatrix en Claus is een sprekend voorbeeld.
==

Missie geslaagd.

Pratend met een bermprikster hoorde ik voorbeelden.
‘In het dorp valt het wel mee maar daarbuiten en in de bossen vind je van alles.’
Een herinnering kwam boven.
We zaten opgescheept met een halfvolle zak aardappelen, stikvol uitlopers.
‘We gooien ze stiekem in de berm,’  zei echtgenoot, ‘het is organisch en doet geen kwaad.’   Daar kon ik in meegaan.
We reden naar een stille bosweg. Hm, teveel fietsers.
Naar een andere. Wandelaars.
Zochten een paar stille akkers. Tractors.
Boomgaarden en weiden. Plukkers.
We zweetten.
Ongewend in de misdaad durfden we nergens die verrekte aardappelen te storten, overal waren potentiele getuigen, het was drukker dan ooit.
Tot man zijn geduld verloor, abrupt stopte, in één beweging de zak naast  de auto zette en doorreed.
Daar was niet gemaaid, verklaarde hij, hoog gras.
–
Later kwamen we langs de bewuste plek, half-en-half een politielint verwachtend maar zagen niets.
==
ps
het was echt, eerlijk, de enige keer dat we afval in de berm gooiden.
=