Achttien jaar en bang zijn dat je overschiet.

bertjens
Achteraf  lach je jezelf uit maar toen was het me bittere ernst.
Er waren overal jongens, ook aardige exemplaren maar niet één die ik als man wilde.
Zou niet erg zijn als de meisjes om me heen niet zo serieus waren. Zelfs op school waren er al een paar die officieel verkering hadden, elkaar cadeautjes gaven en zijn sigaretten rookten (het waren andere tijden).
Collegaatjes op kantoor spaarden op leven en dood, voor de uitzet en schreven zich in op woninglijsten.
Sjonge, dacht ik,  onder de indruk van zoveel volwassenheid, daar hoor ik thuis nooit wat over. Ik had de bus gemist, begreep ik. Ik zou overschieten, god bewaar me, oude vrijster worden.
Dat nooit.
verliefdlove-4126181__340Ogenschijnlijk luchthartig schaarde ik me bij de groep van losbollen terwijl ik me inwendig  grote zorgen maakte en naarstig zocht naar iemand die bereid was met me te trouwen. (overigens een bekend gegeven maar dat terzijde).
Het is me tenslotte gelukt.
Bij toeval.
Het overviel ons.
Zo simpel ging het uiteindelijk.
==

43 gedachten over “Achttien jaar en bang zijn dat je overschiet.”

      1. In m’n eindexamen jaar vroegen een paar meiden meewarig ‘Zeg heb je nog geen verkering?’
        Ik was hogelijk verbaasd, wat een gekke vraag. Daar hield ik me niet mee bezig.

        Na het eindexamenfeest kreeg ik wat met een jongeman. En ik ging met hem roken.
        En nou ben ik nog met die man.
        Zonder pakkie shag.

        Geliked door 1 persoon

        Beantwoorden

  2. Is dat iets van vrouwen/meisjes, de angst dat je overschiet? Of had het met de tijd van toen te maken? Op mijn achttiende zette ik de eerste schreden op het liefdespad. Hoewel ik natuurlijk wel met meisjes had gezoend was het van een echte verkering met alles erop en eraan nog niet gekomen. Nu was het zover. Die verkering duurde kort, maar na een te lange periode van heftig liefdesverdriet had ik de smaak wel te pakken. Aan trouwen dacht ik helemaal niet. De ontdekkingsreis was nog maar net begonnen.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  4. Gek, ik heb dat gevoel eigenlijk nooit gehad…. ik was meer van ‘ik zie wel hoe het loopt.
    Ik hield met alles rekening en zei al jong tegen mijn moeder: “Ik kan mij niet voorstellen dat ik een kind krijg van iemand met wie ik niet verder wil, maar als dat zo is ga ik NIET met hem trouwen!” Waarop mijn moeder zei: “Groot gelijk, dat komt komt evengoed wel groot”
    En liefde komt meestal niet als je ernaar op zoek bent…. tenminste…. ik denk dat je dan te snel denkt de ware gevonden te hebben, kritiekloos…..en dat valt dan soms tegen.
    Bij mij kwam het ook onverwacht…… mijn moeder ging een paar weken in de Sinterklaastijd werken in een speelgoedwinkel en kon erg goed opschieten met een collega…… ik kon ook erg goed met hem opschieten!

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  7. daar kan ik dus als ouwe eeuwige vrijgezel niet over mee praten , had ik eindelijk de ware gevonden en zelfs verloofd , trof ik haar met een ander 😦 , nooit meer verder gekeken en nooit zo maar iemand getroffen

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  13. Van mijn 10 jaar oudere zuster weet ik dat uitzetgedoe weet ik nog wel. Zij bleef bepaald niet over. Zelf heb ik er nooit over nagedacht en doe dat nog steeds niet. Hou ook van ruimte en vrijheid. Ben nogal autonoom, maar dan zonder auto.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

    1. Van een paar zussen weet ik het nog, vooral door de ruimte die hun spullen innamen. Zal in veel gezinnen een probleem zijn geweest.
      Autonoom zijn kàn een voordeel zijn,ook zonder auto. ☻

      Like

      Beantwoorden

  15. Nadat de dubbeltjes voor schoolmelk niet meer hoefden, vroeg ik kwartjes voor het schoolsparen. De school had een meneer van de bank uitgenodigd om ons uit te leggen hoe je geld kon sparen en lenen voor het kopen van een huis. Aan een uitzet ben ik nooit begonnen. Het leek me dat ik eerst maar een huis bij elkaar moest sparen waar ik die spullen in zou moeten zetten. Wat vriendjes betreft, vond ik het moeilijk om te kiezen. Ik begreep ook niet goed waarom ik moest kiezen. En ook nog voor altijd.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  16. Ik was op jonge leeftijd serieus bezig met carriere en studie (..) en tegelijk een losbol op meidenjacht. Op het toenmalige werk het meisje gevonden waarmee ik uiteindelijk al jong trouwde (niet omdat moest maar omdat het mocht) en zelfstandig kon gaan wonen (op zolder bij schoonouders). We maakten er samen het beste van. Angst om over te blijven had ik helemaal niet. Ik dacht daar niet over na. Is nu eerder een gevoel van onbehagen geworden… Want op meidenjacht is er nu niet zo snel meer bij….:)

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  17. O ja Bertie, achttien jaar zijn en de dwaze gedachten die je dan hebt. Ik herken het helemaal. Gelukkig kunnen we er nu met een glimlach op terugkijken.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  18. Toen ik achttien was, ging ik in Amsterdam studeren en was helemaal niet bezig met het zoeken naar een vaste partner, die heb ik (toen ik 20 was) wel gevonden tijdens een kampeervakantie. We waren 43 jaar getrouwd toen hij overleed.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.