Van ruimte naar rug

Interessant doen over het heelal, prima hoor maar Rug eist nu meer aandacht.
Uiteindelijk is die heel wat belangrijker dan de ruimte,  het zal de sterren worst wezen hoe Rug in elkaar zit.
Voor mezelf ligt dat anders.

Kennelijk heb ik met de schoffel, hark, schop, bezem, pootschepje  enzovoorts meteen een stukje van Rug bewerkt.
Wanneer ik rechtop sta is bukken lastig.
Lukt het eindelijk, dan moet ik weer recht zien te komen.

Als een strakke robot beweeg ik door het huis,  heb de ingezaaide potten en bedjes  opvoedkundig toegesproken en uitgelegd dat ze nog even moeten doorbijten: vandaag geen water, misschien morgen.

Ze antwoordden niet.

Wat weten ze ook van mensenruggen.
=

Heelal dijt uit

Het kost me moeite dat te geloven maar als volslagen leek kan ik er natuurlijk niets tegenin brengen.
Toch waag ik een poging omdat het indruist tegen het besef van de onmeetbare ruimte.

Iedereen mag me uitlachen (daar voel ik achter het toetsenbord niets van😏).
–

De uitleg in dit artikel zegt ook niet alles, niemand weet hoe groot de ruimte werkelijk is, ook Einstein kon dat niet weten. Er zijn aannames waarvan men niet weet of ze redelijk zijn.

Afstanden tussen ruimtelichamen worden weliswaar groter maar wie kent de werkelijke oorzaak?
Misschien is het een verschijnsel dat zich om de zoveel eeuwen voltrekt.
Misschien is er verderop een superzon ontstaan -of te dichtbij gekomen-  die aan de sterren en planeten trekt.

Misschien hebben de objecten meer plek nodig om een onnaspeurlijke reden die we nog niet kennen.

In astronomens ogen is dit kletskoek maar ik vraag me deze dingen af.

Van naar ?
==

Schone slaapster

–
En dromen waren er.
Na in slaap te zijn gevallen deed ik de was op een geribbeld wasbord en daarna door een houten wringer, ik spoelde en spoelde en wrong alles nog een keer.
Daarna in een chloorbad, dat mocht niet van Moe die een oogje in het zeil hield maar ik deed het toch.
De complete inhoud van de linnenkast kwam aan de beurt.
Het schoot flink op, ik voelde zwevende zeepbellen uiteenspatten op mijn gezicht maar droomde stug door.
Bij het ontwaken geurde alles naar zeep, ik ook.
Echt een fijne wasnacht.
Vermoeiend, dat wel.
Maar alles was schoon.
=

bendurweer

Na deskundige ingrepen (niet door mij) (dat snapt iedereen) is de laptop weer bespeelbaar.
Het is te laat om alle ingekomen berichten na te lopen, laat staan een post te bedenken maar straks hoop ik nieuwe ideeën op te doen in schone dromen.
Tot morgenochtend.

Een paar elfjes

Eerst
vorstige kou
daarna de zon
een roerige maand dit
maart.
Regen
verwacht je
hopend op warmte
hij doet maar wat
april.
–
Een
twee drie
vier vijf zes
het lukt je wel.
Geslaagd.
–
Elfje is een  dichtvorm
===

Een verhaal opzetten in tien delen

Begonnen in  2010.

1  Een pittige start. Helaas…

2  ..beoogde hoofdpersoon stierf.

3   Invaller was niet interessant.

4   Hond schudde van ‘nee’. ..

5. ..hij liet niets los…

6.  ..over het blauwtje dat hij liep…

7    .. bij de verwaande teef van hiernaast.

8   Toen keek ik de schildpad aan,

9   een bijzonder traag beest…

10   en… en…

Het is nog steeds in wording.
==

Gemak dient de mens.

Van de week was de kapster hier.
Vanmiddag naar de pedicure.
Volgende week komt een kennis om de belastingopgave in te vullen.
Ook zoek ik iemand om een paar plankjes te timmeren in een hoek  waar ik zelf niet bij kan.
Die dingen.
Tot voor enige jaren terug beschouwde ik dit soort hulp als extraatjes,  nu is het grotendeels noodzaak en dringt langzamerhand de leeftijd tot me door.
Maar ik profiteer ervan, het voelt prettig dat dit kan zonder zorgen.
–
Mijn ouders waren en bleven zuinig tot hun sterfdag, ze zouden het liefst zelf ten hemel varen om de kosten van een kist uit te sparen.
Voor vermoeide  (eelt-)voeten knoeiden ze met teiltjes en sodawater,  ze kozen de goedkoopste kapper of lieten het haar zo lang mogelijk groeien.
Dat zijn weer andere dingen.
Want er moest gespaard worden.Ze vonden medebejaarden die hun voeten lieten doen maar spilziek, alleen voor vakanties waren ze royaler.
–
Daaraan terugdenkend vind ik het wel zielig dat ze zo dachten, dat beetje luxe had ik ze gegund maar ja…
Genoeglijk wiebel ik met mijn tenen in pedicure’s masserende handen.
Dan maar wat minder sparen.
===

Weerbarstig

      
Nu is het pas ècht lekker warm buiten, nu de wind afneemt.
Vanmorgen toch nog een uurtje de thermostaat op 20 graden gezet, voor de vorst.
Zie het verschil.
Foto links ongeveer 6.45 u, rechts 15.39 u (in volle zon maar ook elders was het warm genoeg voor een zomerjack.)
Voor die koude ochtenden ligt nog steeds een bontbadjas naast mijn bed om niet te bevriezen bij het opstaan.  Synthetisch, dat zeg ik er alvast bij, ik ben diervriendelijk.  Althans, wat badjassen betreft.
En dan te bedenken dat zelfs de polen er de brui aan geven en zich naar warmte opwerken.  Hopelijk leren de ijsberen en andere pooldieren zich tijdig aaan te passen.
Het klimaat geeft niets om dieren.
==

geweldig, zo mooi piano te kunnen spelen

Klassieke muziek,  het aankijken waard.

==

Vroeg wakker, alweer.

Goed zo, dacht ik, ’t is lente en zonnig, denk aan de vijver en de rest en vergeet de stekjes niet.
Ik stond op, opende het rolluik en zag een bevroren platdak. De animo zakte.
Beneden aangekomen zag ik een vlies op de vijver, heel dun en dooiend maar toch: ijs.
Buiten waaide een gemene wind die me naar binnen joeg.
Het viel  bitter tegen met die misleidende zon. De zoveelste deze week.
Daarop ging ik weer naar boven en trok het dekbed over me heen, de zalige slaaplucht zat er nog in.
En sloot de ogen.
’t Is goed zo, dacht ik. Tot morgenochtend.

==