Het werd donkerder op aarde.
En kouder.
Klimaat verandert weer, dacht men. Anderen vermoedden een gemanipuleerd wolkendek. Fantasten meenden dat de zon met de VUT ging of buitenaardsen het zonlicht stalen want afwijkende denkers waren er altijd.
Ook was het vreemd dat er geen informatie meer binnenkwam.
Geleerden zonden nieuwe satellieten. Ze verdwenen.
Men zag grauwheid achter de wolken, met flitsen en gepiep dat aanzwol, elke dag een beetje luider waarvan men radeloos gek werd.
Naarstig zochten deskundigen in alle laboratoria en werkplaatsen, professoren en monteurs, en net toen de mensheid en bloc aan het bidden sloeg werd de oplossing gevonden. Een bijzonder apparaat werd afgevuurd met speciale messcherpe punten dat het dikste staal doorsneed en, naar men hoopte, ook het wolkendek.
Men wachtte. Ademloos, bang voor wat tevoorschijn zou komen.
En toen.
Toen viel het kwartje.
Een dikke, dikke laag overviel de aarde, bestaande uit kunstmanen, shuttles, verloren gewaande raketten, allerlei ruimteafval bleek zich te hebben opgehoopt tot een omhulsel rondom de aarde. Zelfs overleden ruimtereizigers zaten er tussen, een afschuwelijke eyeopener voor velen.
—
De stilte erna was veelzeggend. Alle regeringen zwegen en de wetenschap deed mee.
Het duurde tientallen jaren voor de troep enigszins was weggezakt en de ruzies over dumpplaatsen werden nooit bijgelegd.
Het maakte niets uit, de zeeën waren al in opmars.
==
Maand: februari 2022
Wat bindt een paar?

Van ieder ander zou je sommige gedragingen nooit accepteren, menige vriendschap gaat ten onder aan onaangenaamheden.
Ook als er van houdenvan geen sprake meer is.
Ze verdragen elkaar en blijven dat doen.
Plichtsgevoel? Het hoort zo? Of toch liefde?
Dat is mooi maar het gaat mijn begrip te boven.
skelettenpraat

Ik heb zin om naar een carnavalsbal te gaan, zullen we?
– Heb je verkleedkleren?
Nee, waarom?
– Dat hoort erbij.
Gedoe, beetje make up vind ik wel genoeg.
==
Bijna voorjaar
Overgordijnen
winterkleding
dekens kussens spreien
pluche tafelkleed
alles aan de waslijn.
Matrassen naar buiten
lampen van muur en plafond
tapijt opgerold
meubilair zoveel mogelijk eruit
kachel naar de schuur
kortom, Grote Schoonmaak.
Het was natuurlijk begrijpelijk gezien de manier van leven.
Grote gezinnen in kleine kamers, hout- en kolenstook en veel tabaksgebruik, geen afzuigkap, twee- soms drie personen in de bedden, kasten vol muffe kleding. Die dingen.
Ik denk dat ik op dezelfde manier te werk zou gaan.
–
Wij deden het later op een andere manier: elk jaar werd het plafond gewit en de huiskamer behangen. We hadden weliswaar (gas-)haarden, toch werd alles een beetje bruin.
We rookten en de meeste familieleden ook, een van de dingen die veranderden.
Gewoontes sleten uit.
Haarden verdwenen, veel rokers stopten, afzuiging verscheen.
En wat (mij tenminste) het meeste aansprak was het buiten wonen. Vroeger bleef dat bij een uurtje in de zon zitten op een keukenstoel.
En nu.
Zodra we uit de flat vertrokken waren een paar ligstoelen het allereerste wat ik kocht.
Nog steeds is het een van mijn meest geliefde zomerse bezigheden (nou ja, bezig…), languit op en over een stoel hangen, half in de zon, boek erbij. Tablet en foon onder handbereik.
Laat de boeren maar dorsen, schoonmaken doen we morgen wel.
Volgend jaar.
==
Cryptogrammen
==
Kleding
Telkens werd de aankoop uitgesteld, het kwam er niet van want
het wordt nooit meer koud behalve die paar weekjes van vorig jaar
het is al half januari, geen moeite om er nou nog een te kopen
zul je zien dat ik er een heb en het wordt twintig graden
en zo smoesde ik de bestelling uit mijn hoofd.
Toch zat het in mijn gedachten.
Waarom kochten we eigenlijk jaarlijks nieuwe kleren?
Was het nodig? Nee, het was gewoonte.
Een van de gezelligste.
==
(eens)gezin(d)?
Hij is een echte Euro pa
de zoon een Francofiel
dochter droomt een Russenkus
en ma heeft geen profiel
hond zijn voorkeur gaat naar been
de kat denkt slechts aan mus.
==
Storm en regen
het een doorlucht je hersens
het tweede spoelt je lijf
ga naar buiten, profiteer
je wordt drijf
ga rennen
op zijn minst een uurtje.
Doe het nu
ik waak en wacht
met een knus
en knappend vuurtje.
==
Stapelgedichtje
====
Ik hoorde een baby huilen
Luid en doordringend, even was het stil, kwam met meer kracht terug.
Je raadt het natuurlijk.
Wind wringt zich door kieren en hoe smaller de opening, hoe hoger hij giert.
Hier was het de brievenbus waarvan de buitenste klep telkens open waaide. Geen plakband hield hem dicht en de ducttape was op, zul je altijd zien.
Het ging best hard. Ik hoorde het in de keuken, wist niet meteen wat het was en kwam na enig zoekwerk bij de voordeur terecht (de hoorapparaatjes geven geen geluidslocatie door). Ik heb het stil gekregen met een prop krantenpapier en een paar repen hechtpleister.
Het scheelde voor mijn gevoel
Sinds echtgenoot er niet meer is ben ik bangelijk, wat als… enzovoorts.
Maar goed.
De schutting staat er nog zij het wiebelig.
De koepel is er nog.
Zonnepanelen liggen er nog.
Zelf ben ik er ook nog.
Tot de volgende storm.
===