Eerste Kerstverhaal van dit jaar.

Een groepje vreetzame dieren verzamelt zich.
Enkele konijnen. Een haas. Drie kippen en een koe.
En de hond op de uitkijk.
De kalkoen meldt zich.
Hij kijkt rond en ontdekt een kist met lammetjes en biggetjes.
‘Een tragedie, zo jong al geroosterd te worden….’ maar stopt als de kleintjes beginnen te huilen.’Sorry, sorry,’ stamelt hij.
De koe stapt naar voren.
‘Ik heb een gruwelijk plan. We gaan een kind vangen, slachten en bakken. Wat vind je ervan?’  ‘En van de vingers en tenen trekken we botjessoep’ gniffelt de hond.
Stilte.
‘Dit is te hard, vrouw koe, een kind is onschuldig.’
‘Wij ook,’ klinkt het vanuit de kisten.
De koe denkt diep na. Ze neurt nog dieper en roept ‘Eureka! Ze zullen er niets van voelen.’
—
Een week voor kerstavond zien inwoners uit de omgeving hoge vlammen achter het dorp oprijzen.Nieuwsgierig gaan ze kijken.
Maar dan…
Mensen vallen flauw. Politie wordt opgeroepen, een paar agenten worden groen tot brakens toe.
Met afgrijzen ziet men een eettafel waaraan de dieren zitten,  de half afgekloven botten op het bord van  een hond, hier en daar een vinger, oor, een dotje haar. Schalen met roze vlees in bloedrode saus.
De haas gooit een kinderhoofd in het open vuur,  rode spetters sissen in de hitte, er gaat een gegil op.
Men roept om het leger met geweren, huilt.  Enkelen slaan schuldbewust de ogen neer.
Het wordt de kalkoen teveel.
Hij stapt naar een stapel lijken en vist er een uit, houdt het hoog en dan wordt het begrepen. Een pop, een etalagepop in nieuwe kleren. Prijskaartjes hangen er nog aan.
Diepe stilte.
Politie vertrekt zwijgend.
Alle mensen gaan naar huis.
=