Over de plaats in een gezin.

bertjens

Eens, lang geleden, las ik dat middelste kinderen van een gezin ondergesneeuwd raakten door de belangstelling voor de oudste en jongste.
Het sprak me zeer aan.
Na mij was kwam nog een broertje,  een lief, een aanvallig ventje, opgewekt, pienter, vol humor, kortom, daar kon ik niet aan tippen.
De broer boven mij, twee jaar ouder,  hielp ook al niet mee, hij was sterker en kon veel beter zwemmen en harder schaatsen en als hij een lekke band had pakte hij ongevraagd mijn fiets.
Je begrijpt:  het artikel was me op het lijf geschreven
Eerlijk gezegd waren we met negen kinderen waarvan ik het achtste was maar door de samenstelling lag het anders, vond ik.
Na de zesde kwamen de drie jongsten wat later: broer, ik, broertje. We hoorden nooit bij de groten zodat we een gezinnetje in een gezin vormden. Logische gedachte toch?
Enfin.
Het artikel sloot precies aan bij mijn dagelijkse problemen: grotere broer was de baas, kleine broertje de lieveling en ik bungelde er maar wat bij.
En nu dit, door een heuse deskundige bedacht. Eindelijk gerechtigheid.
Toen ik een zus het artikel liet lezen lachte ze me uit. De anderen ook en de bazige broer het hardst.
Mijn moeder gooide het in de kachel, mopperend dat ik van grote-mensen-spullen moest afblijven.
Weg erkenning en dat op mijn tiende. Gottegot.
Beide broers leven niet meer maar wat hebben we er hard om gelachen. Later. Toen ik niet meer jaloers hoefde te zijn.
==
Het kwam uit de Margriet waarin dr. Sis Heyster dit soort artikelen schreef. De naam kwam ik opnieuw tegen bij google.
==

41 gedachten over “Over de plaats in een gezin.”

  2. Dit is zo herkenbaar voor mij als zevende van negen, tussen twee drukke broers, na drie broers op rij, met een jongste zusje dat braaf, lief en mooi was als een prinses. Een lastige positie. En ja, ik werd ook ondergesneeuwd. Maar ook dat had zijn positieve kanten. Ik leefde in mijn eigen wereldje.
    In ieder geval, mijn erkenning heb je. Meer nog, je hebt een medestander. Beter laat dan nooit.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  3. Mooi verhaal! Ik als oudste van vier jongens herken me er niet zo in, helaas misschien. Ik had denk ik wel willen leven in de luwte van een oudere broer (zus) die de klappen der onzekerheid en een half begrepen Benjamin Spock van mijn ouders had opgevangen, en de jongste die – eindelijk! – de gefnuikte ambities van diezelfde ouders zou gaan vervullen. Het voordeel was wel dat ik nooit de afdankertjes van een oudere broer heb hoeven dragen. 🙂

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  4. Ah…. ik snap best dat je je zo voelde…. en er zit ook wel iets in, maar ook oudste en jongste kinderen hebben zo hun eigen dingetjes. De oudste moet altijd maar de wijste zijn….krijgt wel eens teveel verantwoordelijkheid. De jongste heeft de naam verwend te zijn… dat is soms ook zo, maar ik weet uit ervaring dat 2 grote broers behoorlijk kunnen pesten en dat is een behoorlijke tegenhanger. Ik ben er niet slechter van geworden, ik kon er slecht tegen, maar ik heb dat later wel geleerd en toen was het meestal prima om de jongste te zijn. De jongste moet jonger mensen missen…… vooral in een groot gezin is dat verschil groot. De oudsten zijn al de deur uit en de jongsten soms nog thuis als er een ouder overlijdt, moeten grootouders eerder missen en hebben een grotere kans om broers en zussen te moeten missen. Elke plek in het gezin heeft zijn voor- en nadelen.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

    1. Dit snap ik ook hoor, maar toen niet, dat wilde ik niet zien. Teveel bezig met eigen verdriet. Kinderlijk egoïsme, noem ik het verzachtend.☻
      En ja, dat laatste ervaar ik zelf: ze knuffelen je groot en gaan dan allemaal dood.

      Like

      Beantwoorden

      1. Als kind voel je je al snel achtergesteld. En zijn altijd wel dingen onredelijk in eigen ogen….. we hebben nog niet geleerd het van meerdere kanten te bekijken.
        Dat laatste….. ja, dat is triest, het lot van de jongere kinderen.

        Geliked door 1 persoon

        Beantwoorden

  5. Bij ons thuis was ik de oudste, na mij kwamen nog een zusje (de middelste) en een broertje. Als oudste heb je weer heel andere problemen, dan moet je op allerlei gebied wegbereider zijn om zaken in de grote wereld te ontdekken. Daar hebben die andere twee later flink van kunnen profiteren. En dan vooral de middelste, want de jongste werd maar weinig in de weg gelegd na mijn voorbereidend werk. 😉

    Geliked door 2 people

    Beantwoorden

  6. Ik kan er niet over meepraten. Ik was de enige thuis. Ik heb er nooit onder geleden en ook niet heel erg verwend. Ik vind het achteraf gezien niet erg enig kind te zijn. Als ik hoor en zie wat broers en zussen elkaar aandoen zelfs op latere leeftijd. Gezellig samen zijn kan ik ook met andere mensen.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

    1. Hier kan ik inkomen, ik heb enigkinderen nooit zielig gevonden al werd het ons aangepraat. Had ik je gekend, zou ik vriendinnetje willen worden, voor het speelgoed dat je niet hoefde te delen. ☻

      Geliked door 1 persoon

      Beantwoorden

  7. Klopt wel, vaak was er ook alleen geld om de oudste te laten leren.
    En zo deden de oudere kinderen een deel van de opvoeding bij de jongste, ken ik van mijn moeder.
    En lieverdjes in een gezin glipte overal tussen door. Hans

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  8. Zelf denk ik hierbij gelijk aan onze 3 meiden..en ook die hebben er weer 3…
    Wij bekeken het anders 2 is leuk maar die 3e erbij bracht leven in de brouwerij
    Of zij er last van hadden …geloof het niet haha
    Groetjes

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  9. Ik heb geen flauw idee, als enig kind, tsjah, en enig kleinkind en dat zeker 9 jaar lang, was ik alles voor iedereen… dat bleef ook daarna nog wel, maar ja toen werd ik tiener. Kreeg nichtje de volle aandacht, en ergens moest ik zelfs zeggen, ‘stop met die cadeautjes, ik heb 9 jaar alleenrecht gehad, nu mag zij!’ hahahahaha

    Mijn moeder echter, de middelste van 3, enig meisje, 2 broers, maar zij was diegene die op de voorgrond stond. Oudste was niet zo uitgaanderig en zo, dus moest mijn moeder zich naar de ‘vrijheid’ vechten van uitgaan bijv. in tienertijd, wat het weer makkelijker maakte voor de jongste later.

    X

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  11. Wij zijn met vier zussen. Ik ben nummer drie in de rij toen ik acht was werd mijn jongste zusje geboren. De oudste zus verschilde dag en nacht met met ons.
    Dat kon behoorlijk frustrerend zijn, we mochten niet naar fuifjes omdat oudste zus had gezegd dat we daar gingen zoenen met jongens…
    We werden rebels en dat paste helemaal niet in het plaatje van mijn moeder en oudste zus.
    Mijn jongste zusje (een schat nog steeds) kon geen kwaad doen. Ook niet bij ons.
    Zelfs nu mijn moeder is overleden probeert oudste zus ons te overheersen en haar wil op te leggen. No way…ze woont gelukkig erg ver weg en het contact met haar heb ik verbroken.

    kan me voorstellen dat je je destijds door het artikel begrepen voelde. Ik heb als kind altijd gehoopt op een broertje…is er niet van gekomen

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

    1. Oudste zussen herken ik nog steeds op kilometers afstand. Altijd de baas, vaak gunstig maar niet altijd, zoals jij hebt ervaren. Jammer dat het verkeerd is gelopen.
      Graag een broertje, ach ja, daar hadden ouders niets over te zeggen. Zelfs de oudste niet. ☻

      Geliked door 1 persoon

      Beantwoorden

  15. BIj ons was het simpel, een oudere broer. We verschillen 5 jaar van elkaar. Hij de lieveling ik de zoon die met de naam van mijn pa was behept, moeder in de trauma’s van een scheiding. Broerlief was de lieveling dus. Dat bleef een rol spelen. Tot op hoge leeftijd. Onze levens liepen ook totaal anders.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.