Heb ik dit al eens geplaatst? Zo ja, scroll rustig door.
Dit is het houten huis in de Zaanstreek waarin het hele gezin -en ik- is geboren (niet allemaal tegelijk) en opgegroeid.
Oorspronkelijk zonder de aanbouw rechts, geverfd in Zaans groen.
Tot Moe genoeg had van het groen – het halve dorp was al groen- en deze cremekleur uitzocht.
Meteen de ramen verbeterd, glas-in-lood bovenlichten laten inzetten en ziedaar, het was direct heel anders, medio jaren vijftig bleven de meeste mensen nog aan het groen vasthouden.
Ik heb dit altijd mooi gevonden, een verbetering, zelfs de gordijntjes stoorden niet.
Toch zou ik er nu niet meer in willen zitten.
Het was en bleef een oude woning, indertijd al dik 70 jaar. En klein zoals veel toenmalige huizen.
Achteraf vraag je je af hoe grote gezinnen zo klein konden wonen en gezond blijven, als psychologen indertijd gemeengoed waren zouden ze massaal overwerkt zijn.
Maar ons huis zat goed in de verf, dat telde ook mee.
==
Zij. Diversen.
Een leuk huis. Tegenwoordig mag in veel plaatsen een andere kleur niet….. maar volgens mij was dat vroeger nog niet.
Onbegrijpelijk hoe ze vroeger met veel mensen in kleine huizen konden leven. Ze hadden natuurlijk wel minder spullen, anders zou het echt niet kunnen.
LikeGeliked door 1 persoon
Minder spullen maar toch. stoelen, bedden, kasten, fietsen, ik weet nog dat de zussen voor hun uitzet spaarden, dat moest ook ergens staan.
LikeLike
Ja, het is toch veel te krap……maar als je nu ziet hoeveel spe3elgoed kinderen soms hebben….. een kamer vol.
LikeGeliked door 1 persoon
Mooie herinneringen. Het ziet er een knus en mooi huis uit op de foto. Wij woonden ook in een oud huis met weinig ruimte, maar gelukkig hadden we die buiten wel. Het huis zelf was vrij leeg, mijn moeder hield niet van prullaria. Heb ik trouwens ook.
Wij woonden tot mijn negende in het oud huis van mijn opa. Er waren maar twee slaapkamers voor de kinderen, de jongenskamer en de meisjeskamer, waar we met 5 en 4 sliepen. Na de dood van mijn opa hebben mijn ouders een nieuw huis gezet op dezelfde grond… met 6 slaapkamers en alles gelijkvloers. Een deel werd nieuw gebouwd, een deel werd verbouwd. Wat een chaos met negen kinderen. Verbouwen en verhuizen.. het was niet simpel. We sliepen een zomer lang in de schuur waar alle bedden als in een ziekenzaal stonden opgesteld. Wat een lol, maar mijn moeder hield er toen wel een zware vermoeidheid aan over.
Mijn moeder woont nog steeds in ons nieuwe huis … dat ondertussen ook alweer een oud huis is geworden.
We werden inderdaad nooit ziek. In ieder geval zagen we zelden een dokter. Bij vele kwaaltjes kon mijn moeder helpen met haar zelfgemaakte siropen tegen hoest en een lekkere massage op rug en borst met eucalyptusbalsem. Daarna naar bed met een warmwaterkruik. De dag nadien was je gegarandeerd genezen.
LikeGeliked door 2 people
Dat zijn de dingen die je hoort, ook van mijn oudere broer en zussen
Niettemin zou ik het nooit zo willen, ik had de mazzel dat er al enkelen getrouwd waren toen ik groter werd, en kreeg dus een eigen kamertje. Superblij!
LikeGeliked door 2 people
Zelfde verhaal hier. Dat was ik ook, toen ik dat eindelijk kreeg ergens in mijn puberteit.
LikeGeliked door 1 persoon
Meteen volgeplakt met foto’s van popsterren. 😄
LikeGeliked door 2 people
Dat ook!!!
LikeGeliked door 1 persoon
Prachtig, en die vraag stel ik mijzelf ook weleens af, zelfs in het nu, mijn flat bijv. dat we daar met 3 hebben gewoond, dat vind ik al veel, hahahaha maar dan dit soort huisjes inderdaad, wetend dat er hele grote gezinnen in woonden… ik blijf mij erover verbazen ook… Wat betreft de ziekten etc. Je draagt elkaars genen denk ik zomaar, en je was meer buiten denk ik, dus de weerstand hoger, hoe het nu gaat met al die isolatie, oke, het is warm binnen of koel… maar of het goed is voor onze gezondheid in het nu? Ik denk juist andersom, toen beter, meer koude, meer buiten… weerstand hoger…
x
LikeGeliked door 1 persoon
We leefden op een ander niveau, geharder. Er waren niet voor niets dikke winterkleren, borstrokken n flanellen pyamas. Uiteraard werd alles verkouden als er één snotterde maar zware ziektes als TBC en pokken waren toen al uitgebannen, het waren de middeleeuwen niet. 😉
We kregen alle vaccinaties. Behalve een paar steilen, die lieten zoiets aan hun god over.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat is wat ik bedoel, vaccineren is sowieso belangrijk. Maar tegelijk, iedereen wordt een keer verkouden, dat hou je niet tegen. hoort erbij en is een manier om je weerstand ook te verhogen.
LikeGeliked door 1 persoon
Het is wel een lief huis.
Ja, dat klein behuisd en meerdere kinderen heeft gemaakt dat ik altijd in grote huizen heb willen wonen.
LikeGeliked door 1 persoon
Zouden wij ook wel willen maar dat was te duur.
De gewone huizen zijn nu groot genoeg, althans, vergeleken bij vroeger en voor niet te grote gezinnen. Toch werd en wordt er veel aangebouwd, deden we zelf ook. De wooneisen groeiden mee.
LikeLike
Staat het huisje er nog?
LikeGeliked door 1 persoon
Voor zover ik weet, ja. Ik ben er al jaren niet meer geweest.
Het veranderde drastisch. Een groot raam ipv de twee kleine. Weer terug naar groen maar mooier dan het oude. Van binnen gestript en heringedeeld.
Dat laatste was te verwachten, zou ik zelf ook gedaan hebben.
LikeGeliked door 1 persoon
Het huis waarin ik opgegroeid ben was oud, klein en vochtig. Toch was het er altijd proper en gezellig. Tegenwoordig zou ik het niet meer aankunnen in zo’n huis te wonen.
LikeGeliked door 1 persoon
Zoals veel huizen van vroeger. We zouden er ook niet meer in passen met alle spullen die we nu hebben.
LikeGeliked door 1 persoon
Een heel keurig huisje, klein, maar fijn. Al zal dat indertijd anders gevoeld hebben.
Het huisje waar mijn moeder als jongste in een gezin van 7 kinderen opgroeide, was zeker niet groter. Maar het zag er een stuk minder fleurig uit, kan ik me herinneren.
Zelf ben ik de eerste jaren opgegroeid in een weer net wat groter huis. Daarna verhuisden we naar een gezinswoning met aardgas. Kortom: ik ben opgegroeid in relatieve weelde. 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Dat was heel wat in die tijd.
Er werd op veel plaatsen nog gestookt met een kachel of haard. De toenmalige woonblokken waren niet veel groter.
Maar ja, het stond vrij en had een redelijk erf, grote schuur, eigen groente en fruit, kippen en konijnen, dat stond er tegenover.
LikeGeliked door 1 persoon
Mijn geboortehuis is onder de sloophamer terechtgekomen
veel ruimte had ik vroeger ook niet
als een gemis voelde ik dat wel niet aan
LikeGeliked door 1 persoon
Het verschil tussen toen en nu is groot. Groter. 🙂
LikeLike
Reis door je verleden aan het maken?
Grappig dat je het over ‘moe’ hebt.
Zo noemde ik mijn moeder nooit.
Altijd mamma, met dubbel m, die ik wel schreef, maar niet hoorde natuurlijk.
LikeGeliked door 1 persoon
De foto’s, dan krijg je dat.
In onze familie werd dat vaker gezegd, mam of mamma hoorden we alleen van kleine kinderen. Het was een andere tijd.
LikeLike
En toch hadden die oude Zaanse huizen wel gezelligheid in zich.
Het hout leeft meer dan beton. Hans
LikeGeliked door 1 persoon
Daar voel je aan de binnenkant niets van….
LikeLike
Het ouderlijk huis was in onze jeugd een etage. Met twee gezinnen boven ons. De ramen nog enkel glas en slechts de huiskamer verwarmd met een kolenkachel. Houten vloeren, en in de winters nog wel eens een bevroren waterleiding en dito toilet. Ontberingen die je snel vergeet. Het huis wel in een levendige buurt vol winkels en vertier. Nu zijn het stille woonstraten geworden. De nieuwe bewoners willen rust. Winkels hoeven niet meer want ze bestellen wel online. Ons huis telde indertijd drie kamers en een keuken, maar ook nog een zolderkamer waar ik later met mijn hobby naartoe verhuisde. Voor toenmalige begrippen was dat best ruim allemaal….
LikeGeliked door 1 persoon
Niet slecht, die zolderkamer. Het lag eraan met hoeveel personen je in zo’n huis woonde. Wij hadden negen kinderen, toen een normaal aantal. Het leek alsof de bovenverdiepingen alleen maar uit tweepersoonsbedden bestonden.
LikeLike