Dromen komen soms uit

Moeder weet je wat ik droomde
ik zag het virus op de sloop
verstoft, verhakt en aangevreten
verwaarloosd als een slechte koop
rondom treurden alle kenners
en bedenkers van’t complot
zij zagen roem en eer vervliegen
hun hang naar aandacht viel kapot.

===

Amerika lag in twee delen                     een part voor ied’re kandidaat
ze streden beiden naar totalen
en spraken popi borrelpraat
zo zeker van hun eigen woorden
het grijsje en de potentaat,
ach Moe, opnieuw het oude liedje
wie’t beste kwaadspreekt wint de Staat.
==

Lezen of dromen

Wat is het verschil?
Kan het niet lezen èn dromen zijn?
Het is me ooit gezegd: jij vlucht in je boeken. Ik ging er niet op in, de spreker was een zogeheten kenner van psychologie.(hij las de weekendbijlage van zijn krant)
Maar het is aardig er over na te denken. En een gesprek te voeren.
Of je daar wijzer van wordt?
Geen idee, het zal me worst wezen.
Ik lees en droom lustig door. Eet er een patatje bij.
==

Bieb bieb hoera

Per 31 augustus

  • Maandag: 14.00 – 17.00 u
  • Dinsdag: 14.00 – 17.00 u
  • Woensdag: 14.00 – 18.30 u
  • Vrijdag: 14.00 – 17.00 u.
    Bijna zoals het was.
    Voldoende om mijn eigen  uitgekauwde boekenkast met rust te laten en nieuw werk te lezen, te lezen, te lezen,
    te lezen…
    ===

 

 

‘Het werd Licht’

Vorige week viel het me op dat de zon niet alleen heet was maar ook schel. Of fel.
Net als de televisie,  ik kon het beeld niet verzachten. Het kwam natuurlijk door het geopereerde oog, dat was nog gevoelig voor licht, nam ik aan. Dat ik er last van had maakte de spiegel duidelijk, ik zag er niet florissant uit, beetje lijdzaam. Beetje heel erg zelfs.
Toen drong het tot me door: het oog is wel degelijk verbeterd, nu zie ik pas hoe de wereld rondom eruitziet. Verbazingwekkend zo helder als alles nu is, net een cadeautje.
De dahlia’s zijn rooier, de druiven mooier, dorre planten dooier. Ha, het maakt me bijna dichter.🙄
De keerzijde echter…..
Wat ik voor gezellige krullen aanzag blijkt een warrig zoodje pieken.
Ik ben niet bleek/bruin maar zie er regelrecht akelig uit. Spooky.
Het huis valt mee, de spullen ook, leve stofzuiger, was- en vaatwasmachine.
Jammer dat echtgenoot er niet meer is, dit zou humor geweest zijn.
Ik hóór het hem al zeggen: ‘Je weet zelf niet wat een mooie bejaarde je bent.’
Flauw voor een buitenstaander, troostend voor onszelf.
Nu lach ik in gedachten terwijl ik naar antirimpelcreme zoek.
==

Dingen opruimen

Voor de zoveelste keer in kasten gedoken met de belofte ‘Bertus, nu gaat definitief ALLES weg wat over de hand is.’
Heel goed. Rommel bewaren blijkt achteraf meestal zinloos.
Alleen, waar laat ik ‘ALLES’?
Overtollige cd roms heb ik vernietigd, de doosjes in de zak voor plastic gedaan.
Onvolledige legpuzzels bij de kranten.
Opgerolde oude lappen in poetsemmer van garage.
Maar dan.

Een half dominospel kan ik niet weggooien, de stenen zijn te mooi. Een bekertje met te weinig dobbelstenen ook niet om dezelfde reden.
Blijft over:
Hoge stapel onbeschreven cd’s.
Doos met routekaarten voor fiets en auto, Het Beste boeken en mappen, ik heb ze in de garage gestald. Hetzelfde met een paar boeken voor fietsonderhoud.
Een kistje PC- en dergelijke hulpboeken.
Plus een boek over Erven & Schenken. (hoe kom ik daar aan??)
Uitgaven over mooi Drenthe.
Enzovoorts.

ik belde iemand die op rommelmarkten stond. Hij lachte, we hebben al teveel oud spul, dat raak ik niet kwijt, sorry. Houd er een lucifer onder, zei-t-ie  nog.
Eigenlijk zou ik dat wel willen.
Zelf een kuil maken, alles er in gooien en aansteken, een mooie stapel opbouwen en poken tot er niets meer over is.
Dat zou me meer voldoening geven dan vuilniszak, kliko of papierophaaldienst.
Waarom? Weet ik niet zeker, iets als das war einmal. Reinigend misschien.
Maar je mag geen vuurtje stoken.
Tenminste, ik niet.
==

Boven komen drijven

De besten komen altijd bovendrijven, stond ergens. Verzopen dieren ook, herinner ik me.
We woonden nog niet zo lang aan de Maas toen er, half in het water, een dood dier lag.
Een mossig, opgeblazen karkas, tonnetje-rond, onbestemd van kleur. Niet te herkennen voor een paar van ons, het kon elk dier zijn.
We hoorden het naderhand. ‘Een big, nog een jonge. Zal wel ziek zijn geweest of onder moeder terecht zijn gekomen.’  Waarom in de Maas gekieperd? Leefde het toen nog?’ Dat wist niemand.
Broer en ik verzonnen van alles. Eigenwijs weggelopen beestje, verdwaald,  kon niet zwemmen en verdronk, pestende jongelui, enzovoorts.
We vroegen ons af, er zijn meerdere varkensboeren in de omgeving, die zouden toch wel een andere weg weten met zieke of dode dieren? de destructor kwam ze ophalen als het nodig was.
Ik heb het nooit begrepen, er werd hier en daar gemompeld ‘kwam vaker voor’ ‘maak je niet druk’ ‘het was maar een big’.
Met andere woorden: daar snappen jullie toch niks van.
Dat klopte heel aardig, er werd immers niets uitgelegd.
==

‘I spy’

Er zat een verhaal in mijn hoofd.
Over Amerikaanse en Russische spionnen van oost naar west en vice versa die supergeheime geheimen stalen en verkochten en terugkochten en stiekem winst maakten die ze niet eerlijk met hun bazen afrekenden waardoor de hoofdpersoon zelf opgejaagd werd en bevriend raakte met de mooie dochter van het hoofd Inlichtingendienst ergens in de Balkan maar die westerse ideeën aanhing tot ze verliefd werd op een zuidpoolbewoner met goldfingers  die een vermomde pinguin was en in onmin leefde met buurman zeewolf en…
Spannend joh.
Net een echte spionageroman.
Daarin raak ik ook altijd de draad kwijt.
==