Champignons, ze zagen er zo mooi uit dat ik een doosje meenam en smakelijk opat.
Al etende dacht ik onwillekeurig: goed dat Moe het niet ziet.
Zij was matig in gebruik van voedsel. Van kleding, drinken, van alles eigenlijk. Ook toen het niet meer nodig was, het zal de gewoonte zijn geweest.
Ik had daar een hekel aan, noemde het bekrompen, zo arm waren we toch niet meer?
Ze verdedigde zich met verstandige woorden. Zuinig, gezond en meer van dat.
Dat raak je nooit kwijt, het zit me ingebakken bij veel aankopen: goed dat Moe het niet ziet.
–
Toch kon ze best uit de band springen door iets te doen wat niemand deed, althans, niet in de familie.
Een stukje echt bont kopen en op de kraag van haar mantelpak laten zetten.
Een veel te grote hoed dragen vóór het in de mode kwam.
Waardeloze maar sjieke schoenen dragen. In het huishouden….
Af en toe -echt héééél af en toe vanwege de prijs- op zaterdag biefstuk eten, ieder een lapje van ca 100 gram.
Een boek kopen. Van die dingen.
En toen hoorde ik haar zeggen: als mijn vader dit eens wist.
==
Mooi stuk. Ikzelf heb lang gedacht dat we arm waren thuis want ieder dubbeltje werd omgedraaid. Later begreep ik dat er gespaard werd voor de aanschaf van een huis. Iets van die zuinigheidsgenen heb ik meegekregen, maar ik heb ook geleerd dat je niet moet wachten met geld uitgeven voor dingen die je graag hebt of wilt. Voor je het weet is het er te laat voor.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat laatste leerden wij ook. En ook mijn ouders hadden veel over voor het eigen huis en het onderhoud ervan.
Het is natuurlijk een ander uiterste om meteen al je geld uit te geven, iets wat mijn moeder absoluut niet wilde hebben.☻.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat soort dingen werken door. Ik heb een hekel aan eten weggooien of knoeien met voedsel (zoals gooien met eieren)…..komt ook bij mijn moeder vandaan.
LikeGeliked door 1 persoon
De meeste mensen van toen leerden het, wie weet nu nog.
Verspillen en rare spelletjes vind ik ergerlijk.😑 Kan er geen lach om krijgen.
LikeLike
Precies, dat heb ik ook!
LikeGeliked door 1 persoon
Prachtig stukje. Leuk om te lezen hoe je moeder zichzelf dan toch op originele wijze in de watten legde. Ook ik herken het gedrag. Mijn moeder had het ook, maar dat moest wel met zo’n groot gezin. Ik verwen mijzelf ook op tijd met zaken die een ander verspilling zou noemen – maar niet mijn moeder – die gunde ons altijd alles als het kon, zowel materieel maar vooral ook emotioneel.
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, dat begrip vond ik wonderlijk. Degelijke huisvrouw, spinazie wassend tot het laatste blaadje, kousen stoppen. Maar het prachtig vinden als we iets mooi deden. Niet te vaak natuurlijk. 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Mijn moeder gaf nooit iets voor haarzelf uit. Toen de kinderen de deur uit waren, mocht ze eindelijk. Ze kocht kleding en schoenen voor een prikkie, dat dan weer wel. Maar eindelijk was zij aan de beurt.
LikeGeliked door 1 persoon
En terecht. Dan merkte je dat ze het ’n beetje verleerd waren.
Ondanks de ‘uitspattingen’ bleef mijn moeder zuinig toen het niet meer nodig was.
LikeLike
Ik denk het nog steeds maar vertik het om er rekening mee te houden. Nu niet dat ik het geld over de balk gooi, zoveel pensioen heb ik nu ook weer niet, al heb ik soms gewetensbezwaren als ik voor mezelf iets koop dat ja als luxe kan bestempelen, zoals een ring of een t-shirt met een bedrukking …
LikeGeliked door 1 persoon
Ik weet precies wat je bedoelt., terwijl het niet eens een overdreven luxe is wanneer je blij bent met een eigen cadeautje.
LikeGeliked door 1 persoon
De generatie na de oorlog is opgegroeid met “zuinig zijn”. Nu is er zogezegd crisis en toch zie je de mensen geld uitgeven aan allerlei spullen.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat lees ik ook. Het is begrijpelijk, mensen houden geld over met thuisblijven, daarvan doen ze andere dingen. Het is ook verleidelijk, Internet biedt veel en maakt het je gemakkelijk.
LikeGeliked door 1 persoon
hahahahaha ja zo gaat dat… als opa dit zou zien? Nou, volgens mij ziet hij het ook wel, nog steeds 😉
X
LikeGeliked door 1 persoon
Ik ben juist blij dat ze me niet meer zien. ☻
LikeGeliked door 1 persoon
Ik stam uit een gezin waarin krekelgedrag eerder voor kwam dan mierenimitaties. De na-oorlogse situatie was niet die van rijkdom, maar een zoektocht naar voldoende comfort. In mijn verhaal over kamperen kwam dat al voorbij. Mijn moeder was van de hotels in vakanties, genoot enorm van nieuwe jurken en schoenen, kon graag uitgaan en mijn leasepa volgde haar daarin. Wij kinderen werden ‘kort gehouden’, moesten leren omgaan met geld. Ik zelf ben niet zuinig, wel voorzichtig. Pas als iets echt niet meer zonder vervanging kan investeer ik er in. Of als er een economisch voordeel uit te behalen valt. Zoals isolatie die zorgt voor lagere energienota’s. Maar ik kan me ook echt verwennen met iets moois als het geld voorhanden is. Er voor lenen zal ik overigens nooit. En nooit gedaan ook…
LikeGeliked door 1 persoon
Dan heb je vast geen gedachten ‘als pa of ma het maar niet zien.’ ☻
LikeLike
Ik ben van 57 en een latere babyboomer, mijn moeder was ook erg zuinig in van alles.
Maar onze ouders deden ook veel zelf in het huishouden en kleding werd hersteld en aangepast voor een nieuwe look.
Maar eten niet, honger mocht niet meer.
Nou biefstuk met rijst of witbrood het was een feest.
Mooie herinneringen van je Bertie, ik droom even verder. Hans
LikeGeliked door 1 persoon
G je gang Hans, dromen zijn gratis. 😀
LikeLike
Fijn om te lezen.
LikeGeliked door 1 persoon
Mooie herinneringen zijn dat. Ik heb juist heel erg van mn oma meegekregen wel te genieten maar absoluut geen eten weggooien. M’n vader heeft me een keer flink boos gekregen omdat hij de kapotte crackers in de vuilnisbak gooide. De keer erna gaf hij de kapotte aan mij.
LikeGeliked door 1 persoon
Zo leer je het. 😀 😀
LikeLike
Mocht het niet van je vader denk je?
LikeGeliked door 1 persoon
Ze zei van niet, opa schijnt streng te zijn geweest. 😦
LikeLike