De pianist en ik

bertjens
Een herinnering aan de brugklas,  Für Elise   een sonate van Beethoven
Een van de oudere leerlingen speelde dit  op een jaarfeest.

Na het succes van een groepje met popmuziek waarbij de Everly Brothers ons toch al enthousiast maakte werd ik bij dit pianostukje pas echt geraakt.
De simpele melodie, de pianoklanken, en vooral de pianist, ik was  compleet van de wereld. Mijn twaalfjarige hart was gelukkig sterk, ik zou ter plekke zijn neergestort overtuigd als ik was van de liefdesverklaring die de pianist me hiermee bracht.
Alle andere meiden dachten dit ook gezien het overdonderende applaus maar daar zat ik niet mee, op die leeftijd verwacht je niets, ik zou niet eens  hebben geweten wat.
Na afloop was het schooljaar ten einde en ik zweefde naar huis.
–
Later hoorde ik dat het stukje weliswaar eenvoudig klinkt maar moeilijk was om het met gevoel te spelen.
Dat had ik natuurlijk al begrepen.
=

==

27 gedachten over “De pianist en ik”

  1. Als middelbare scholier bezocht ik een schoolfeest waar Bertus Borgers optrad.
    Daarna kreeg ik op de tuinbouwschool vrijkaartjes voor klassieke concerten.

    Nu prefereer ik vooral de stilte.

    Vredelievende groet,

    Geliked door 2 people

    Beantwoorden

  6. Het is een stukje wat vaak al snel gespeeld kan worden door diegenen die piano leren spelen vooral… Behalve dat ik aan mijn dochter moet denken, is het gewoon een melodietje wat zo nu en dan opkomt.

    Mooi dat jij er zo door geraakt werd toen! Mooie herinneringen.

    X

    Like

    Beantwoorden

  7. Op die leeftijd ontdekte ik de Bolero van Ravel. Pas later ging ik het eenvoudiger “Für Elise” appreciëren. Vooral “later” omdat ik een hekel aan Beethoven had. Logisch met drie broers/zus die piano studeerden en uren aan een stuk de Mondscheinsonate instudeerden. Beethoven kwam mijn oren uit.

    😉

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

    1. Dat is begrijpelijk maar Beethoven schreef ook veel andere muziek. Te moeilijk voor een leerling. Mijn zussen speelden het liefst jazzmuziek, verder ging hun kunst niet. En bij de verhuizing ging de piano de deur uit,
      De Bolero vond ik ook mooi, er zijn veel versies van, ook met dansoptredens.

      Like

      Beantwoorden

    1. De twaalfjarigen zijn bijdehand maar voor de helft nog kind. Misschien was dit de eerste keer dat ik iets dergelijks ondervond en het daarom zo overdreven voelde.

      Like

      Beantwoorden

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.