‘Mooie kindertijd? Het zou wat, arm waren we en de kleren gingen van broer op broer, ook de sokken met gaten..
.-
Dat vond ik juist leuk, mooie petticoat van de ene zus, roze babydoll …
–
…haast nooit speelgoed, met sinterklaas, een mikadootje of een plastic autootje….
–
een nieuwe pop was er altijd bij, en een boek of legpuzzel…
–
‘…de fietsen waren een ramp. We konden de banden er beter afhalen zo slecht waren ze…
–
…ik kreeg de Gazelle van de andere zus, glimmend gepoetst en een spiksplinternieuwe bel erop…
–
.en… Je lacht me uit! Je gelooft me weer niet hè?
–
Proest. Jij mij wel?
===
Het was een spelletje geworden, de eerste jaren.
Man mocht graag verhalen van zijn superarme jeugd in een Brabants plattelandsdorpje.
Ik overdreef graag met mijn moderne zussen uit Holland.
Flauw spelletje maar toch, we beseften het zelf niet maar hadden ongeweten een manier gevonden om de verschillen uit te leggen en elkaar tegemoet te komen.
Verliefd zijn was zo gek nog niet.
-==
Dat klopt Bertie, de jaren na de oorlog, er werd in onze jeugd zuinig om gegaan met kleding en voedsel.
weet nog dat we de eerste speelgoed auto’s uit Engeland kwamen en later kregen uit Japan, gemaakt van etensblikjes.
Ja inderdaad de kleding ging over van kind op kind. Hans
LikeGeliked door 1 persoon
Was hier ook zo maar in de jaren ’50 werd het al snel beter.
LikeGeliked door 1 persoon
Inderdaad, vader hoefde niet meer op zaterdag te werken en de vakantie werd ook gehouden.
Moeder propte ons vol met eten en ja, daar heb ik nog steeds last van net als mijn broers en zussen.
LikeGeliked door 1 persoon
Op water en brood….. 😏
LikeLike
Allebei natuurlijk een beetje overdrijven. In die tijd hadden de meeste mensen het niet royaal, maar zelf heb ik het nooit erg gevonden om kleding van een ander te krijgen. Af en toe kreeg ik wel eens iets nieuws (als de kinderbijslag binnen was), maar het meeste was gekregen en dat droeg ik jarenlang…. een rok begon onder mijn oksels en kwam steeds lager te hangen.
Mijn autoped was samengesteld uit 2 oude exemplaren van mijn broers…… mijn eerste fiets was van een nichtje…een lelijk zwart ding, maar wel stevig. Honger hadden we niet, dat is belangrijk.
Maar er waren gezinnen die het moeilijker hadden
LikeGeliked door 1 persoon
Hetzelfde verhaal en ja, we overdreven, ikzelf nog erger dan hij.
Het leven in zijn jeugd was echt anders. Een flink verschil tussen oost en west, en dat is niet overdreven.
LikeLike
Flauw spelletje? Neen, ik denk het niet. De speelse overdrijving maakte het verschil vriendelijker. Verliefd zijn … inderdaad zo gek nog niet.
LikeGeliked door 1 persoon
Nee, daardoor konden we dit spelen. Geen tientallen jaren maar lang genoeg.
LikeGeliked door 1 persoon
Als enigkind geboren in 1971 kan ik mij dit heel moeilijk voorstellen, en toch, had ook mijn moeder een armoede dankzij mijn bio vader, maar als ik terug kijk, had ik alles.. .. Of mijn opa en oma daarbij geholpen hebben destijds maakt weinig uit, voor hen was het alleen maar mooi hoe ik genoot, en nee, daarmee kreeg ik nog niet echt alles wat ik werkelijk ook nog wilde hebben, dat ging natuurlijk niet of ik kreeg het wat later, als de prijzen waren gedaald, maar het kwam!
De verhalen tussen Liefste en mij, zijn praktisch hetzelfde ook al is hij 9 jaar ouder, en een jongen/man… ook enigkind… kreeg ook alles…
X
LikeGeliked door 1 persoon
Dat is sterk, beiden enig kind.
Was een kinderdroom: enig kind te zijn en alles krijgen uit de speelgoedwinkel…
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, ik begon met een man die 7 broers en zussen had… waren allen jaloers op mij geloof ik… de volgende had ook zoiets… maar die zag ik niet of amper… en nu dus beiden enigkind… en dat past heel goed! Omdat je elkaar ook snapt 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Zou best mee kunnen spelen maar daar sta je van te voren niet bij stil.
LikeGeliked door 1 persoon
Nope… sta je ook niet heb twee keer de ervaring maar het werkte dus niet familie gewijs… ze vonden mij maar een verwend nest… dat is ook ooit tegen mijn ouders gezegd. Er kwam een breuk ook, die mijn ex man heeft gemaakt destijds, hij heeft er geen contact meer mee in elk geval weten we nu.
LikeGeliked door 1 persoon
Mooie manier van elkaar leren kennen. Mooi beschreven!
Voor een deel was het niet zo gek, dat hergebruiken. Wel beroerd als je de jongste was. Gelukkig zie je waardering voor hergebruik. Weggeefhoeken, kringloopwinkels….
LikeGeliked door 1 persoon
Dat hergebruken zou nooit kunnen in die tijd, alles werd versleten door eigen kinderen.
Zelf was ik de bijna-jongste maar door grote zussen werden de doorgeefkleren beter aangepast, strikje hier, lintje daar. Dan werd je ’n beetje verwend.
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, ik ken de verhalen ook, van allerlei familieleden, en dan vaak veroorzaakt door de oorlog.. (“onze enige bal, een half-kapotte tennisbal die ik die dag op mijn verjaardag gekregen had, werd afgepakt door een NSBer” (Buurman G.)) Het sneed me vaak door de ziel — en nu zeg ik weer dagelijks tegen mezelf dat ik toch ns moet leren weggooien ;-}
LikeGeliked door 1 persoon
Mijn man beschreef veel groter armoe dan ik me kan herinneren, ik ben van na de oorlog.
Na mijn ouders dood begon ik met weggooien, ik zag waarmee we opgezadeld werden. ☻
LikeLike
Als enig kind maakte ik dit niet echt mee, maar zag het wel in grote gezinnen.
LikeGeliked door 1 persoon
De meeste gelovigen hadden grote gezinnen, maakte niet uit van welk gezindte.
En die hadden het niet rijk.
LikeGeliked door 1 persoon
Met vier kinderen thuis, niet rijk, hebben wij nooit het gevoel gehad dat we iets tekort kwamen.
Hooguit een wat lievere vader was wel fijn geweest.
LikeGeliked door 1 persoon
We kwamen ook niets tekort, althans, wat materiële zaken betreft. Maar in ander opzicht, te veel personen n kleine huizen, ieder met een eigen karakter en humeur. 😯
LikeLike
Inderdaad, ik ken wel de oorlog niet maar als ik mijn oma in de tijd hoorde vertellen wat ze allemaal heeft door staan. Ik ben met 7 kinderen thuis groot gebracht. Ik kreeg de kleren van mijn zus en mijn jongste zus kreeg de kleren dan van mij. Wij waren te vrezen met het gene dat we kregen. Zelf ons haren werden geknipt door mijn vader. Dat was inderdaad een mooie tijd. Nu is het nog steeds voor ik kleren weg doe, gaan ze eerst naar mijn jongste zus en wat ze niet mooi vind doe ze dan weg. En bij haar ist net het zelfde. Vind nog steeds leuk.
LikeGeliked door 1 persoon
Geen slechte gewoonte. Die blijf je lang doen zoals je gewend bent.
LikeGeliked door 1 persoon