Nacht (herzien)

Bangelijk luister ik naar de wind,  in stormen als deze kan van alles gebeuren. Niet hier, mompel ik mezelf gerust, die ritsel is een loshangende tak, het schijnsel een manestraal en…..
Oh ja?
Verstijfd staar ik in onbekende ogen.
‘Had je niet gedacht hè?
‘Ga weg,’ piep ik.
Zijn adem blaast vreemde geuren en beroert  mijn arm. Panisch stomp ik in het wilde weg, en weer.
Hij verdwijnt, ik blijf achter, bevend.

Het tocht, stond het raam
open?
Bibberig sta ik op en sluit het, veeg wat zand weg… zand?
Dan val ik flauw.
=

30 gedachten over “Nacht (herzien)

  1. Je hebt intussen wel in de gaten dat ik ook niet zo’n held ben, neem ik aan. Zodra ik in de loop van de avond in mijn feeder een bericht van jou zie verschijnen met een kop die ik niet vertrouw, ga ik eerst een blokje om in weblogland. Bij daglicht kijk ik wel om het hoekje of je de duistere nacht weer hebt overleefd. 🙂

    Geliked door 1 persoon

Geef een reactie op logbankje Reactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.