Lys was hopeloos verliefd
Op Finn, haar vriendje dat wel een half hoofd groter was en héél sterk.
Zoals hij haar fiets over het hek tilde. En echt niet bang was voor die kwaaie hond verderop, een lelijk beest maar daar trok Finn zich niets van aan.
Soms had hij een cadeautje voor haar. Een mooie schelp, een gekleurd elastiekje en een keer een glimsteen.
Finn groeide onder haar bewondering.
Het dreef hem naar vertoon van nog meer kracht en lef.
Hij tartte het verkeer en zocht de diepste sloten. ‘Kijk dan, Lys!’
Zij juichte, klapte in de handen.
………………….
‘Kom nu maar, morgen gaan we Finn nieuwe bloemen brengen.’
Lys kijkt naar de steen, de onbegrijpelijke tekens.
Dan klaart haar gezichtje op.
‘Mamma, als Finn wakker wordt komt hij er wel uit hoor. Hij is zóóó sterk!’
==
© Bertie
Wat een verdrietig verhaaltje, tranen in mijn ogen.
Doet me denken aan mij broer die is verdronken op achtjarige leeftijd. Hans
LikeGeliked door 1 persoon
Dat is naar Hans…
LikeLike
Aangrijpend …
LikeGeliked door 1 persoon
Nogal, ja. Het is maar net wat er in je hoofd opkomt.
LikeLike
Heel droevig… en ontroerend einde.
LikeGeliked door 1 persoon
Daar begon het mee, die zin, Daar heb ik de rest bij bedacht.
LikeGeliked door 1 persoon
Triest.
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, ik geloofde er haast zelf in.
LikeLike
Wow…die komt even binnen zeg….
LikeGeliked door 1 persoon
Dat is oo de bedoeling.
LikeLike
Had ik al eens gezegd dat jij af en toe tranentrekkend mooie verhalen vertelt …? Het is in elk geval wel zo.
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je Jan maar ik schrijf ook vrolijke dingen. hoor.
LikeLike
ZO dan, hoogmoed komt voor de val.
LikeGeliked door 1 persoon
Tja….
LikeLike
Oh wat zielig!
LikeGeliked door 1 persoon
Ja hè.
LikeLike
😪
LikeGeliked door 1 persoon
Zo is het bedoeld.
A tearjerker. ☻
LikeLike