Verloren land

Zo mooi, dat land.
Slechts eenmaal waren we er doordat TomTom verdwaalde in de coördinaten.
Wat er zo mooi aan was?
Hoe moet ik beginnen?
Was het de bijzondere sfeer waardoor we niet wisten of we ons in lucht of water bevonden?
Het dak, was het hemellover? Of de onderkant van een wateroppervlak? We wisten het niet. Een groen/blauwsoort die we niet kenden spande zich boven en rondom ons, murmelend of, ja wat, neuriënd?
Vissen of vogels schoten door turkooizen lagen.
We bestonden slechts.
Tussen vage vormen die stil langs ons blikveld zweefden en langzaam oplosten.
We voelden geen honger, dorst, moeheid of andere ongemakken.
We zuchtten en rekten, verzaligd.
Hoelang we er waren wisten we niet maar hoorden met spijt weer de bekende woorden
‘bij de volgende rotonde linksaf, neem de derde afslag’
==