Happy end

Oudtante is stervende.
Ze kijkt er naar uit, ze laat geen man en gezin na, alleen een paar hebberige nichten aan wie ze een hekel heeft.
Een groot deel van haar geest reikt al naar een nieuwe  wereld. Een klein stukje bevindt  zich ergens onderweg, een restje bewustzijn bewaart ze voor de laatste ogenblikken.
Ze registreert de zuster die druk is met kaarsen en gebedenboekjes en extra stoelen klaar zet voor de pastoor die haar het H. Oliesel  komt toedienen.
De nichten zullen erbij zijn om het overgaan te begeleiden.
Dan zijn ze zeker van haar overlijden, weet ze en glimlacht sereen.
De zuster strijkt haar vertederd over de wang. ‘U zult opgelucht naar de hemel gaan mevrouw, met een gereinigde ziel en zonder pijn.’
– En barstend van leedvermaak-  denkt de zieke. Haar  glimlacht verdiept zich.

De deurwaarder die hen opwacht namens de gezamenlijk schuldeisers.
De definitieve datum waarop de bank haar huis en boedel wil veilen.
De sleutel van haar bureau met alle bescheiden, die ze pas afgeeft na de bediening.

Pastoor maakt zijn entree, de nichten in zijn kielzog.
Tijdens de zalving weten ze zelfs een snikje op te hoesten, oudtante staart verzaligd.
Na de plechtigheid slaakt ze een diepe zucht, zoekt en haalt de sleutel tevoorschijn. Verwachtingsvol reiken de handen ernaar, ze houdt nog even in.
‘Ik ga in grote blijheid!’ murmelt ze en sluit definitief de ogen, ze lijkt te stralen.
De zuster is geroerd. ‘Daar gaat een gelukkige ziel.’
=

© Bertie Bertjens