Toen de regen niet ophield en de dakdekker weigerde het gat te repareren omdat het te nat was zodat ik gek werd van het gedrup in een emmer gaf ik mijn ongeduld op.
Wachten kan ook op een betere manier.
Met wattendotten in de oren en een plens jenever in de thee zette ik me op de bank. Prettige stilte hing om me heen, het vage geluid van water klonk als in de verte.
Verzaligd leunde ik achteruit en nam nog een slok. Bladerde wat in de krant , las hier en daar een woord.
Vulde het glas bij.
Hoe zou het zijn een leven als dit te leiden?
Zou het een mens gelukkig maken?
Opgewarmd door de thenever filosofeerde ik een eind weg toen er opeens een figuur voor het raam verscheen. Hij wees naar de deur.
Ik schrok me lam, haalde de watten uit mijn oren en opende de voordeur.
Daar stond een man in een rubber bootje met peddels en zwemspeelgoed. Koffer op de bodem.
Hij klapte het deksel open en begon.
‘Meneer, ik zie dat U aan waterssport doet. Kijk eens wat een prachtig spul ik voor U heb’. Hij haalde een snorkel te voorschijn, zwempakken, reddingsgordels, badmutsen, harpoengeweren, zwemvliezen, waterdichte brooddozen, een vlot en zelfs een badeend. Die kwaakte chagrijnig.
‘Maar hoe komt U erbij dat ik zwemmen wil?’
‘U drijft toch? Dus ik dacht…’
Dreef ik? Ik keek naar beneden en verdomd, water stroomde over de vloer via de stoep naar buiten. Rondkijkend zag ik de emmer overlopen.
‘Neem de boot, dan krijgt U alle extra’s gratis. En van de eend wil ik ook af, het kreng lacht nooit.’ Het beest keek nog steeds chagrijnig maar ja, ik kon hem altijd nog voor een Pekingschotel gebruiken. Ik accepteerde. De man wenste me veel plezier en dreef verder.
De boot sleepte ik naar het lek, leegde de emmer er in en plonsde de eend erbij.
Kwaad loenste hij naar me op. Ik schonk hem de rest van de thee. Hij proefde en schudde met een vies gezicht zijn kop.
Dan maar een scheut jenever erbij; dat hielp, na één slok kwaakte hij het hoogste lied, zwoel draaide hij zich op zijn rug en stak de poten omhoog. Eenden hebben niet veel alcohol nodig.
Zelf kroop ik opnieuw op de bank; zonder thee en oorwatten maar het gaf niet, de jenever hielp me de regen te negeren.
De rest van de dag is rustig verlopen, veronderstel ik.
We werden pas laat wakker en toen was het droog.
De dakdekker stond voor het raam en wees naar de voordeur.
==
Kunt ook een doek in de emmer stoppen.
Maar met watten en jenever kom je ook een heel eind.
Wat een prachtig verhaal, net een sprookje want de dakdekker kwam als een prins op het witte paard. Hans
LikeGeliked door 1 persoon
Hahaha, geweldig!!!
LikeGeliked door 2 people
Heeft hij je ook gekust?
LikeGeliked door 1 persoon
Nee zeg, een verkoper….☻
LikeGeliked door 1 persoon
Gelukkig, ze smeren je zo wat aan.
LikeGeliked door 1 persoon
Prima oplossing voor het wachten. ☻
LikeLike
Hilarisch! Hoe verzin je het. 😂
LikeGeliked door 2 people
Weet ik niet. Door de aankomende buien misschien. ☻
LikeGeliked door 1 persoon
Hoe kan jij mooie verhaal verzinnen. Hier bij ons regent helaas. Maar geeft niet goed voor de natuur. Natuur snakt naar water. Leuk om te lezen!! Fijn weekend.
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je Yova. Hier wordt ook slecht weer verwacht.
LikeLike
Is de knorrige eend al wakker? 😂😂
Dat zijn nu precies de geluiden die uitgeschakeld zijn in mijn hoorapparaat … 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Watergetik in een emmer? ☻
Daar zou ik gek van worden, ook zonder apparaten.
LikeLike
Wat is er toch mis met Jantje Brinkers…..?:)
LikeLike
Die komt niet voor een gat in het dak, verboden door de dakdekkersvakbond.
LikeLike
thenever ….enkel in geval van nood,dacht ik
groeten
LikeGeliked door 1 persoon
En in verhalen. Daarin mag alles. 😀
LikeLike
Proost!
LikeGeliked door 1 persoon
Van hetzelfde! 🙂
LikeGeliked door 1 persoon